اصطلاح قانون اساسی که به آن قانون مادر نیز گفته میشود یک ترکیب وصفی است و خود زاییده حقوق اساسی میباشد و اصطلاحاً «به کلیه قواعد و مقررات موضوعه یا عرفی، مدوّن یا پراکنده گفته میشود که مربوط به قدرت و انتقال و اجرای آن است. بنابراین، اصول و موازین حاکم بر روابط سیاسی افراد در ارتباط با دولت و نهادهای سیاسی کشور و شیوه تنظیم آنها و همچنین کیفیت توزیع قدرت میان فرمانروایان و فرمانبران از زمره قواعد قانون اساسی است. قانون اساسی از یکسو حدّ و مرز آزادی فرد را در برابر عملکردهای قدرت (نهادهای فرمانروا) و از سوی دیگر حدود اعمال قوای عمومی را در برخورد با حوزه حقوق فردی رسم میکند.»