کتاب میراث تو داستان زندگی توست

«تمام کلماتی را که من در داستان هایم به کار می برم می توان در دیکشنری پیدا کرد، مسئله فقط بر سر مرتب کردن آنها به صورت جملات درست است.»

- سامرست موام

سامرست موام حق داشت! کلمات را همه جا می توان یافت. کار واقعی، نوشتن کلمات و معنا دادن به آنهاست. قرن هاست که نویسندگان به رابطه ی بین پرورش افکار و گذاشتن آنها روی کاغذ خالی فکر کرده اند. اغلب اوقات بین این دو رابطه ای نیست. «مانع نویسنده» می تواند مصیبتی باشد که جلوی نوشتن داستان زندگی را می گیرد. کتاب «میراث تو، داستان زندگی توست»، کمک می کند تا ناشناخته های نوشتن داستان زندگی تان را پشت سر بگذارید و داستان تان را عملا روی کاغذ بیاورید. شما نه تنها آنچه را که اتفاق افتاده و زمانی را که اتفاق افتاده می نویسید، بلکه احساس تان را هم در رابطه با رویدادها و نقاط عطف مهم زندگی تان خواهید نوشت. جالب است که ما، همچنان که در سفر زندگی مان پیش می رویم، با نگریستن به عقب نیز همین کار را می کنیم. یک پای ما در لحظه ی حال و پای دیگرمان در گذشته است. شاید هیچ کس این را به خوبی وینستون چرچیل نگفته باشد. او می گوید: «هر چه بیشتر بتوانید به عقب نگاه کنید، بیشتر می توانید آینده ی دور را ببینید.» نوشتن داستان زندگی هم برای همین است. هزاران نفر در سراسر دنیا به مرحله ای رسیده اند که می خواهند آهنگ گام هایشان را کند کنند، عطر گل سرخ را استشمام کنند و به گذشته ی سفر زندگی شان بنگرند. این کتاب کمک تان می کند تا تاریخچه ی زندگی تان را ثبت کنید و از سفر زندگی احساس رضایت کنید.
کتاب «میراث تو، داستان زندگی توست»، بر اساس تجربیات واقعی نوشته شده است. ما طرز نوشتن داستان زندگی را به ده ها نفر از شاگردان مان در کلاس های درس، و در صفحات مجازی آموزش داده ایم. چریل سال ها با جیمز ای. بیرن پایه گذار «خود زندگی نامه نویسی خلاق»، کار کرده است؛ این روندی از داستان نویسی است که نوشتن میراث زندگی خود از درون آن بیرون آمد. او می گوید: «من بعد از کار کردن با صدها شاگرد از سراسر دنیا که داستان زندگی شان را نوشته بودند، بیش از همیشه از قدرت نهفته در این روند باخبرم. مردم در این روند یاد می گیرند که گذشته شان را مرور کنند، آن را در پرتوی جدیدی ببینند و با درک رویدادهای زندگی شان به بینش های جدیدی برسند. این امر کمک شان می کند تا دریابند که پیش از این کجا بوده اند، از جایی که اکنون هستند قدردانی کنند و برای آینده شان برنامه ریزی کنند.»
یکی از بزرگ ترین مشکلات مربوط به نوشتن داستان زندگی این است که نمی دانید از کجا شروع کنید. ده ها کتاب در این زمینه در بازار آمریکا وجود دارد که اکثرا مثل هم هستند. آنها به کسانی که می خواهند داستان زندگی شان را بنویسند می گویند از زمان کودکی شروع کنند و به زمان حال برسند. نتیجه ی این کار یک روایت منظم سال به سال از زندگی است که اعضای خانواده از آن خوش شان خواهد آمد. اما بیشتر اوقات نویسنده هرگز داستانش را تمام نمی کند. کار پرزحمت روایت یک عمر زندگی به صورت سال به سال می تواند ملال آور باشد. نقل وقایع به صورت خطی و دنباله دار کم کم به صورت توده ای داستان درهم و برهم درمی آید که در صفحات متعدد پراکنده شده است. این صفحات معمولا به پایان فصل اول هم نمی رسند.
کتاب «میراث تو داستان زندگی توست»، نوشتن داستان زندگی را با ترتیب زمانی توصیه نمی کند. برعکس، نوشتن داستان زندگی را بر اساس مضامین پیشنهاد می کند. هر مضمون روی یک وجه از زندگی تمرکز می کند و خاطرات قدیمی را پیش می کشد؛ به عنوان مثال شما ابتدا با مضمون موسوم به «دوراهی جاده» آشنا می شوید. همان طور که از عنوان آن پیداست «دوراهی جاده» یک نقطه ی عطف مهم زندگی را مطرح می کند. ما در طول زندگی با صدها و بلکه هزاران دوراهی روبه رو می شویم، اما بعضی از آنها به راستی مهمند. شما به کمک راهنمایی های این کتاب، یکی از مهم ترین دوراهی های زندگی تان را انتخاب می کنید و داستانی دو سه صفحه ای درباره ی آن می نویسید. این کتاب مرکب از ده مضمون اصلی و چندین مضمون دیگر است که به داستان تان بافت و تنوع می بخشد.

• اگر دل تان می خواهد تاریخچه ی زندگی موفق و رضایت بخش تان را در اختیار فرزندان و نوه هایتان بگذارید؛
  
• اگر رنج ها و سختی های بسیاری در زندگی کشیده اید و می خواهید آنها را بهتر درک کنید؛
  
• اگر می خواهید بنویسید اما هرگز خودتان را یک «نویسنده ی واقعی» نمی دانید؛
  
• اگر حرفی برای گفتن دارید و دل تان می خواهد دیگران آن را بشنوند؛
  
• اگر محتاج طرحی هستید تا بتوانید در گذار از دوره ی دشواری از زندگی تان دوام بیاورید؛
  
• اگر صرفا دل تان می خواهد یاد و خاطره تان باقی بماند؛
  

این کتاب برای شماست!

روشی که ما در این کتاب برای نوشتن داستان زندگی پیشنهاد می کنیم با سایر روش ها متفاوت است. اگر سری به کتابفروشی ها بزنید یا در اینترنت جست وجو کنید ده ها کتاب با عنوان نوشتن خاطرات یا نقل داستان زندگی می بینید. همه ی این کتاب ها از الگوی واحدی پیروی می کنند. آنها می گویند زندگی تان را به چند قسمت تقسیم کنید: کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و دوران بازنشستگی. آنها صدها سوال می پرسند: در چه تاریخی متولد شده اید؟ نام والدین تان چیست؟ کجا به مدرسه رفتید؟ درس ها و سرگرمی های مورد علاقه تان چه بود؟ اولین شغل تان چه بود؟ همسرتان را اولین بار کجا و چطور ملاقات کردید؟
این روش کاملا با ترتیب زمانی است و مطالب را به صورت سرراست و مستقیم ارائه می کند، اما کشدار و کسل کننده است و بیشتر برای شجره نویسی خوب است. این کار یک روند نگارش خطی است که از تولد شروع می شود و به زمان حال می رسد و در نتیجه عاری از روح زندگی شخصی است. لحظات خاطره انگیز زندگی با ترتیب زمانی اتفاق نمی افتند و همیشه هم طی رویدادهای مهمی مثل مراسم فارغ التحصیلی، جشن عروسی، اولین روزی که سر کار رفتید یا روزی که بازنشسته شدید پیش نمی آیند. برعکس، این رویدادها ممکن است زمانی که اصلا انتظارش را ندارید اتفاق بیفتند.
نوشتن داستان زندگی شبیه ساختن خانه است، خانه ی داستان زندگی تان. اول باید به طراحی فکر کنید. ببینید خانه برای کیست، هدف از ساختنش چیست، چرا این کار را می کنید و شبیه به چه چیزی باید باشد. وقتی به این پرسش ها پاسخ دادید و به انجام پروژه متعهد شدید، گام های عملی برای ساختن خانه را باید در نظر بگیرید. چه موقع می خواهید کار را شروع کنید؟ چه کسی کمک تان می کند؟ چه ابزارهایی لازم دارید؟ چطور طبق جدول برنامه پیش بروید؟
چه آجر اول را می گذارید چه اولین خط کتاب تان را می نویسید، فقط انجامش دهید! وقتی برنامه ریزی کردید و طرح اولیه ی کار را تهیه کردید، به تدریج کارتان شتاب خواهد گرفت، و همین طور که پیش می روید کارها انجام خواهد شد. شما قهرمان داستان خودتان خواهید شد، زیرا این داستان شماست. منتقدان همیشه سعی می کنند شما را بازدارند، مثلا می گویند: «راه انجام این کار این نیست. شما باید...» آنها را نادیده بگیرید. نوشتن داستان زندگی تان نیاز به پیروی از یک دستورالعمل خشک قراردادی ندارد. هر وقت اطلاعات جدیدی به دست تان رسید یا هر وقت که دل تان خواست می توانید آن را تغییر بدهید. هیچ راه درستی برای نوشتن داستان زندگی وجود ندارد. همین طور که خاطرات بیشتری یادتان می آید و رنجش ها را رها می کنید و درس های تازه ای می آموزید، داستان تان رشد می کند. شما همین طور که می نویسید صدای خودتان، سبک خودتان و زندگی خودتان را پیدا خواهید کرد.
یکی از بزرگ ترین چالش های استفاده از روش ترتیب زمانی، مسئله ی انتخاب است. چه پرسش هایی را می خواهید پاسخ دهید؟ وقایع بزرگ اوایل زندگی تان را چطور به تجارب بعدی تان ربط می دهید؟ به عنوان مثال روابط اولیه ی خانوادگی تان چه تاثیری روی دوران بعدی زندگی و رابطه تان با دیگران داشت؟ چطور می خواهید به این مضامین بپردازید؟ استفاده از روش خطی باعث از دست رفتن این نقاط اتصال درونی می شود.
کتاب «میراث تو، داستان زندگی توست» در حقیقت مضمون بندی شده است؛ یعنی نشان می دهد که چطور داستان زندگی تان را بر اساس مضامین مختلف بنویسید. با این روش، دو سه صفحه درباره ی وقایع زندگی حول مضامین اصلی ای چون اینها می نویسید:

• دوراهی های جاده
  
• خانواده ی من، خویشتن من
  
• معنای ثروت
  
• کار زندگی من
  
• سلامت و بهروزی
  
• اهداف زندگی من
  
• معادله ی زن – مرد
  
• پایان زندگی
  
• از مادیات به معنویت
  

در این کتاب هر موضوع دارای مقدمه ی کوتاهی است که پرسش به دنبال آن می آید. اینها برای این طراحی شده که شما را در طول روند نوشتن داستان زندگی تان هدایت کند. تمرینات کتاب هم به تقویت این یادگیری کمک می کند. پرسش باعث می شود خاطرات قدیمی یادتان بیاید. شما داستان ها را بر اساس مضامین انتخابی می نویسید و تمرینات را انجام می دهید و در این روند، داستان زندگی تان را خلق می کنید. تنها با استفاده از ده مضمون اولیه می توانید هفت هزار تا هشت هزار کلمه بنویسید که جوانب اصلی زندگی تان را دربرمی گیرد و هر کدام شامل چند صفحه می شود. پرسش ها در این راه کمک تان می کنند. اگر خواستید بر اساس ده ها مضمون دیگر، داستان های دیگری بنویسید یا مضامین خودتان را خلق کنید، نوشته تان به کتابی بزرگ تبدیل خواهد شد.

این کتاب شامل سه بخش است.

بخش یک: پی ریزی بنا مروری است بر نوشتن داستان زندگی. این بخش به موضوعاتی مثل چگونگی شروع کار، یافتن صدای اصیل خودتان برای نوشتن، مهربان بودن با خودتان و تشخیص اینکه تصمیمات زندگی تان می تواند داستان های بسیار جالبی خلق کند، می پردازد. هر فصل این بخش شامل تمرینی است که به تقویت یادگیری تان کمک می کند.

بخش دو: ساختن دیوارها که به معرفی ده مضمون اصلی داستان زندگی می پردازد. به دنبال هر مضمون، خلاصه ای کوتاه و توصیفی به قلم یکی از شاگردان ما می آید. شما می توانید از این داستان ها به عنوان راهنمای نوشتن داستان زندگی خودتان استفاده کنید. شاید هم بخواهید مضامین خودتان را خلق کنید، مضامینی که بازتاب تجارب منحصربه فرد زندگی تان باشد. ما راه انجام این کار را نشان تان می دهیم.

بخش سه: کار پیرایش که به وظایفی می پردازد که برای تکمیل داستان زندگی تان باید انجام بدهید. عنوان کتاب داستان تان چیست؟ ما ایده هایی به شما می دهیم که نوشتن عنوان داستان زندگی را برایتان آسان تر می کند. شاید بخواهید ویدئویی از داستان زندگی تان تهیه کنید. این کار را هم با استفاده از مضامین ارائه شده می توانید انجام دهید. آیا می خواهید داستان زندگی تان را به صورت کتاب چاپ کنید و آن را به خانواده و دوستان تان هدیه دهید؟ در این زمینه هم ما پیشنهاداتی برایتان داریم. ما راهنمایی تان می کنیم تا بدانید که چطور داستان زندگی تان را با دوستان و همسایگان تان در میان بگذارید. به علاوه در این بخش، فهرست وسیعی از تمرینات دیگر را می یابید که کمک تان می کند تا داستان تان را بنویسید.

تمرینات بخش یک متناسب با هر فصل ارائه شده اند؛ به عنوان مثال فصل اول دراین باره است که چرا دوست داریم داستان مان را نقل کنیم، چه کسی آن را می خواند و از چه کسی می توانیم کمک و حمایت دریافت کنیم. تمرینی که در فصل اول آمده درباره ی همین موضوع است. بعد در بخش دو تمرینات بیشتری می بینید. آنهایی که به داستان زندگی شما مربوطند ارزش تعمق بیشتری دارند، زیرا بافت لازم را به نوشته تان می بخشند.
کتاب ها برای خواندن نوشته می شوند. کتاب «میراث تو، داستان زندگی توست» به شما کمک می کند تا کتاب زندگی تان را بنویسید.
حالا بیایید شروع کنیم!

پیش گفتار به قلم جیمز ای. بیرن

ما امروزه در عصری غیرشخصی زندگی می کنیم. فن آوری مدرن، مدام ما را به جلو رانده و از عصر کشاورزی به عصر صنعت و سپس به عصر فن آوری اطلاعات رسانده است. ما اکنون از امکان ارتباطات و اطلاعات آنی برخورداریم و با تکیه بر پیشرفت های مدام تکنولوژیکی، فرصت ارتباط رودررو را از دست می دهیم. ما خریدها، کارهای بانکی و کارهای پستی مان را اغلب اوقات به صورت اینترنتی انجام می دهیم. این کار، موثر و کارآمد اما غیرشخصی است. ما به ندرت کارمند اداره یا کارمند بانکی را به طور شخصی می بینیم. ما بیشتر اوقات در فضای مجازی با آنها ملاقات می کنیم.
شاید در نتیجه ی همین کاهش ارتباطات شخصی است که مردم روزبه روز بیشتر به نوشتن خاطرات شان رو می آورند. آنها بیشتر و بیشتر به ضرورت نوشتن داستان زندگی شان پی می برند تا اثبات کنند که وجود داشته اند و زندگی شان مهم بوده تا نسل های بعد نیز دریابند که آنها چه کسانی بوده اند، چطور زندگی کرده اند و چطور مادر و پدر، مادربزرگ و پدربزرگ، دایی و عمو یا خاله و عمه شده اند. وقتی ما میراث زندگی مان را برای آیندگان می گذاریم زندگی خودمان را بهتر درک می کنیم و به آن معنا می بخشیم.
هر نسلی که به دوران بلوغ و بزرگسالی می رسد، گذشته اش اهمیت بیشتری می یابد. مجموع تجارب زندگی، اغلب اوقات ما را به سفری غیرمنتظره در جست وجوی پاسخ هایی می کشاند که شاید مدت های مدیدی نادیده گرفته شده اند. ما کم کم تاریخچه و سابقه ی خانواده مان را پیدا می کنیم. در این عصر تکنولوژی آنی، بازگشت به عقب می تواند گام عظیمی به جلو باشد. نگریستن به گذشته و تعمق درباره ی آن، باعث وضوح و روشنی می شود. ما در زمان حال زندگی می کنیم، اما هر گام با آنچه از گذشته یاد گرفته ایم همساز است. خِردی که از تجارب مان کسب می کنیم هدیه ای است که می توانیم در اختیار آیندگان قرار دهیم. ما می توانیم داستان زندگی مان را به خانواده، دوستان و جامعه مان منتقل کنیم و زندگی همه را غنی تر کنیم.
چریل و ریچارد با نوشتن این کتاب، اثر جذابی خلق کرده اند که این سفر را به سفری ارزشمند تبدیل می کند. «میراث تو» راهنمایی اساسی است که از آزمون زمان سربلند بیرون می آید. این کتاب، تمام تجربه ی عمر شخص را برمی دارد و به تکه های کوچکی تقسیم می کند که می توان آن را در دو سه صفحه نوشت. در روش «خودزندگی نامه نویسی گام به گام»، به این می گویند مضامین زندگی! چریل و ریچارد این مفهوم را به سطح جدیدی رسانده اند و چندین مضمون اصلی میراث را تشخیص داده اند و چند مضمون دیگر نیز افزوده اند که خاطرات ما را برجسته می کند و به جهانی که در آن زندگی می کنیم معنا می بخشد. کتاب آنها قلمروی جدیدی را سیاحت می کند که ارزش کشف شدن دارد.
در بخش یک، آنها اصول اولیه ی نوشتن داستان زندگی را بررسی می کنند. چریل و ریچارد می خواهند ببینند چرا ما دوست داریم داستان مان را تعریف کنیم و چطور یاد می گیریم که خودمان را قهرمان ببینیم. آنها نشان می دهند که چطور داستان زندگی مان را به صورت میراثی زنده درآوریم. بخش دو تماما درباره ی مضامین میراث است؛ از دوراهی های جاده و اهداف زندگی گرفته تا ارزش های زندگی و میراث فرهنگی. این مضامین در حقیقت به داستان ها جذابیت و جوهره می بخشند. بخش سه درباره ی عنوان بندی کتاب تان در طرز زیباسازی داستان با تصاویر یا ویدئو و تعیین شکل نهایی آن است.
«میراث تو» کتابی است برای خواندن و استفاده کردن. خوانندگان این کتاب می توانند انتظار روایتی را از داستان زندگی داشته باشند که شکاف بین میل به نوشتن داستان، و انجام دادن آن را پر می کند. این کتاب به (۱)افراد کمک می کند تا داستان زندگی شان را بنویسند و مضامینی را ارائه می کند که با آن می توانند تجربه شان را سازمان دهی کنند. این مضامین، بسیاری از خاطرات گذشته را که می تواند با بافت داستان زندگی عجین شود، برجسته می کند. این کتاب به آنهایی که مدت هاست می خواهند داستان زندگی شان را بنویسند اما آن را به تعویق می اندازند، کمک می کند. این کتاب ترس های کهنه را کنار می زند و جو جدیدی برای روایت داستان زندگی تان خلق می کند.

«تجارب زندگی انسان، کتاب است. هیچ زندگی ای نبوده که جالب نباشد،
این غیرممکن است! در درون بی رنگ وروترین نماها هم ماجرایی تکان دهنده،
طنزآمیز یا غم انگیز وجود دارد.»

- مارک تواین

تصور کنید که داستان زندگی تان را در دو صفحه بنویسید. شما در این کتاب یاد می گیرید که چطور مضامین اصلی زندگی تان را روی کاغذ بیاورید؛ روزی که مهم ترین شخص زندگی تان را ملاقات کردید؛ لحظه ای که اولین فرزند تان به دنیا آمد؛ خاطره انگیزترین مکانی که در طول زندگی تان دیده اید و یا لحظه ای که فکر کردید این همان شغلی است که به دنبالش بودم. کتاب «میراث تو داستان زندگی توست» کمک تان می کند تا از مهم ترین لحظات زندگی تان پرده بردارید.
همه ی ما داستانی داریم که متعلق به دنیاست و نقل آن وظیفه ی ماست. هر یک از ما در دنیایی آکنده از فعالیت زندگی می کند. برای ما اتفاقاتی می افتد و این اتفاقات به خاطر وجود ما رخ می دهد. هر روز صحنه ی فیلمی است که تمرکزش روی ماست و ما شخصیت اصلی آن هستیم. آماده ی حرکت! ما نقش خودمان را بازی می کنیم و اغلب اوقات دچار اشتباهاتی می شویم. ما زمین می خوریم و همان اشتباهات و زمین خوردن ها درس های زندگی مان می شود. ما معمولا می توانیم به اشتباهات مان بخندیم. خوب است بدانیم که آنها دست کم می توانند داستان های بزرگی باشند.
در سنت قصه گویی شفاهی، قصه ها دور میز غذا نقل می شوند. نسل های متوالی به این قصه ها گوش می دهند و قصه ها به مرور زمان تبدیل به افسانه های خانوادگی می شوند. متاسفانه بیشتر این قصه ها در گذر زمان محو می شوند و چیزی از آنها باقی نمی ماند، فقط کلام مکتوب تا ابد ماندنی ست. این چیزی است که از کتاب «میراث تو داستان زندگی توست» می توانید انتظار داشته باشید. شما با این کتاب:

• میراثی عالی از داستان زندگی تان خلق می کنید که به عنوان هدیه ای برای خانواده، دوستان و همکاران به جا خواهد ماند. این را نه تنها هدیه ی کلمات، بلکه هدیه ی زمان بدانید. شما ساعت ها از وقت تان را صرف خلق این میراث خانوادگی می کنید، دست تان را به کیلومترها دورتر دراز می کنید تا با فرزندان و نوه هایی که در نقاط دیگر زندگی می کنند ارتباط برقرار کنید، خرد حاصل از تجارب زندگی تان را با آنها در میان می گذارید و از شادی ها، غم ها، پیروزی ها و شکست هایتان می گویید؛ همان میراثی که مایلید از خود به جا بگذارید. شما حقیقت کسی را که هستید و زندگی ای را که کرده اید برای نسل های آینده می گذارید.
• با نقل داستان زندگی تان کمک می کنید تا خودتان را بیشتر و بهتر درک کنید. زندگی، درهم و برهم است و زمان، برای تعمق کوتاه است. «میراث تو داستان زندگی توست» واژه ای از جنس روح است که به شما زمان نفس کشیدن در لحظه ی حال را می دهد. این فرصتی است تا زندگی ای را که تا به حال داشته اید در آغوش بکشید و بدانید که شما بخشی از طرحی بسیار بزرگ تر هستید. شاید هیچ کس بهتر از کارل یونگ این را بیان نکرده باشد. او می گوید: «بینش های شما تنها زمانی روشن می شود که به درون دل تان بنگرید. کسی که بیرون را نگاه می کند در خواب و خیال است، کسی که درون را می نگرد بیدار است.»
  
• اکنون نوبت شماست!
  
• تکه های پازل زندگی تان را کنار هم می گذارید. این تکه ها بدون هیچ نظم و ترتیبی در تمام طول عمرتان پراکنده شده اند. هیچ چیز، بی اهمیت نیست. عادی ترین بخش های زندگی شما همان جوانبی هستند که با کل بشریت ارتباط برقرار می کنند. نوشتن میراث زندگی تان کمک می کند تا این تکه ها را از نو کنار هم بچینید.
  
• با گذشته تان آشتی می کنید و رنجش های کهنه را حل و فصل می کنید. چیزی به اسم زندگی آسان وجود ندارد. لحظاتِ آسان زندگی کوتاه است. همه ی ما در طول زندگی مان با موانع و سختی هایی روبه رو می شویم. گاهی خودمان نزدیک ترین افراد زندگی مان را می رنجانیم و به آنها صدمه می زنیم. اعجاب داستان زندگی این است که همه چیز را در چارچوب زمان قرار می دهد. ما به گذشته می نگریم و فکر می کنیم: «این مسئله واقعا حالا اهمیت دارد؟» یا فکر می کنیم: «مثل اینکه آن موقع کل تصویر را نمی دیدم». کتاب «میراث تو داستان زندگی توست» دست شما را می گیرد و با ملایمت از میان این هزارتوی گیج کننده ی تضادها جلو می برد.
  
• باعث رشد شخصی خودتان می شوید و اهداف جدیدی برای زندگی تان تعیین می کنید و پیش می روید. زندگی ما عکس «فوری» نیست که به مرور زمان رنگ ببازد. همه چیز مدام پیش می رود و هر لحظه به طور ناگسستنی به لحظه ی بعد می پیوندد. جورج هگل فیلسوف گفته است که فلسفه تنها با بازنگری گذشته می تواند زندگی را درک کند. همین امر در مورد زندگی ما هم صادق است. نوشتن داستان زندگی مان به ما کمک می کند تا روی گذشته تمرکز کنیم. بعد ما آن اطلاعات را می گیریم و در خلق تجارب جدید استفاده می کنیم. شاید اشتباهات گذشته ناراحت کننده باشد اما می تواند ما را قوی تر کند. آنها ما را با چالش های جدید، درک جدید و اهداف جدیدی برای زندگی به سوی ناشناخته ها می رانند.
  
• به گذار خود از مرحله ای از زندگی به مرحله ی بعد، مثلا از دوره ی اشتغال به دوره ی بازنشستگی کمک می کنید. زمانی کسی گفت: «بازنشستگی در صورتی عالی ست که دو چیز اساسی داشته باشید؛ عمر زیاد و چیزهای زیادی که برایش زندگی کنید.» زندگی واقعی بسیار فراتر از تکرار علت و معلول هاست. حلقه ی پیوند به ناگزیر شکسته می شود. ما زندگی مجردی را کنار می گذاریم و برای زندگی مان شریک انتخاب می کنیم و تشکیل خانواده می دهیم. بعد به تدریج سن مان بالا می رود و بازنشسته می شویم. در هر مرحله، تغییراتی در زندگی مان می دهیم، نقشه هایمان را عوض می کنیم و زندگی تازه ای را آغاز می کنیم. نوشتن داستان زندگی مان کمک می کند تا بیشتر به مراحل مختلف زندگی مان بیندیشیم و زندگی مان را از راه داستان ارزیابی کنیم.
  
• از راه نقل داستان های محلی - تاریخی سهم خود را به جامعه ادا می کنید. میراث مکتوب شما می تواند ادای سهمی به ضبط تاریخ جامعه تان باشد. اهمیت داستان زندگی تان را دست کم نگیرید. داستان شما همان قدر حاوی درس و تجربه است که داستان زندگی اشخاص مشهور.
  
• با یادآوری خاطرات از راه پرسش به پاسخ ها، به تقویت مغزتان کمک می کنید. با گذشت زمان معمولا خاطرات به پس زمینه می روند و با هم مخلوط می شوند. نوشتن داستان زندگی کمک می کند تا خاطرات تان را به یاد آورید و وقایع را دسته بندی کنید. این کار راه های متفاوتی از فکر کردن را پیش پایتان می گذارد و این نیز به نوبه ی خود می تواند مغزتان را تقویت کند. به این ترتیب خاطرات قدیمی از وضوح و شفافیت تازه ای برخوردار می شوند.
  
• به اخلاق تان حس هویت و پذیرش می بخشید. پژوهش ها نشان داده فرزندانی که تاریخچه ی خانواده شان را می دانند اضطراب کمتری دارند و از حس خودپذیری بیشتری برخوردارند. این می تواند به سادگی دانستن طرز آشنایی پدر و مادرتان یا محل مهاجرت جد و جده ی آنها باشد. وقتی داستان زندگی تان را می نویسید میراثی باقی می گذارید که حس هویت نسل فعلی و نسل های بعدی را در خانواده تان تقویت می کند.
  

در فصل دو به این موضوع می پردازیم که چرا مردم می خواهند داستان شان را نقل کنند و نشان می دهیم که چطور آن را می نویسند و چه درس هایی می توان آموخت.

شاید شما ده ها دلیل برای نقل داستان تان داشته باشید؛ شاید احساس کنید که باید به گذشته تان بنگرید؛ شاید فرزندان تان و بچه های آنها از شما خواسته اند داستان تان را نقل کنید؛ شاید دوستی تشویق تان کرده که همه اش را بگویید. مرور پرسش های ذیل کمک تان می کند تا بدانید چرا می خواهید نوشتن داستان زندگی تان را شروع کنید. می توانید پاسخ هایتان را روی ورق کاغذ جداگانه ای بنویسید.

• چرا می خواهید داستان تان را بنویسید؟
  
• برای چه کسی می نویسید؟
  
• چه کسی از شما حمایت خواهد کرد؟
  
• آیا کسی هست که نخواهد داستان تان را بنویسید؟
  

در بخش اول این کتاب، ابزارهای اصلی نوشتن داستان زندگی را در اختیارتان قرار می دهیم. شما با خواندن این بخش و انجام تمرین ها، بنای روایت داستان تان را پی ریزی می کنید.

در فصل یک، دلایل بسیاری را کشف می کنید که باعث می شود تصمیم به نوشتن داستان زندگی تان بگیرید؛ شاید بخواهید میراثی برای خانواده تان بگذارید؛ امکان درک بیشتر خودتان را از سوی آنها فراهم کنید؛ با گذشته آشتی کنید و اختلافات و رنجش های کهنه را حل کنید؛ زمینه ی رشد شخصی را فراهم کنید یا به گذار از مرحله ای به مرحله ی دیگر زندگی (مثلا از شاغل بودن به دوران بازنشستگی) کمک کنید. هر یک از این انگیزه ها دلیلی عالی برای شروع نوشتن از همین امروز است.

در فصل دو، راه های متعدد ثبت وقایع زندگی را کشف می کنید، اینها شامل خودزندگی نامه نویسی خاطرات (مثلا دوران بلوغ یا ملاقات با اشخاص مشهور و خاطرات شخصی، معنوی و سفرنامه) می شود. همچنین مرور وقایع زندگی و مطالب خلاق غیرداستانی را نیز شامل می شود. نوشتن داستان زندگی به شکلی که اینجا ارائه شده ابزار قدرتمندی است که بهترین وجه، روش های مختلف زندگی نامه نویسی را برمی دارد و به صورت روشی منسجم و موجز ارائه می کند.

در فصل سه کار را شروع می کنیم. حالا زمان آماده شدن برای نوشتن است! ما اول به بررسی طرز یادگیری افراد مختلف می پردازیم. این ابزاری اساسی است که کمک تان می کند تا در هزارتوی نوشتن داستان زندگی تان پیش بروید؛ یعنی کشف کنید که بیشتر از راه شنوایی یاد می گیرید یا از راه لامسه یا بینایی. به علاوه یاد می گیرید که گاهی شروع یک پروژه ی بزرگ نگارشی آسان تر از ادامه ی آن است. ما چند نکته ی انگیزه بخش را بررسی می کنیم مثلا مرور زمان هایی که شما طرحی را به طور موفقیت آمیزی به پایان رسانده اید (اگر قبلا این کار را کرده اید، پس حالا هم می توانید بکنید). به علاوه خواهیم دید که چه زمانی منتقد درونی تان را به چالش کشیده اید و در رابطه با اهداف تان انعطاف پذیر بوده اید.
سرانجام ما این امر را بررسی خواهیم کرد که ترس می تواند روند نوشتن را کند سازد. بعضی ترس ها مثل ترس از شکست، انتقاد یا تعهد به راستی می تواند مانع نوشتن تان شود. رها کردن ترس های معمول کمک می کند تا داستان تان از ایده به واقعیت بپیوندد.

در فصل چهار می آموزید که بهترین نوشته ها زمانی خلق می شود که همه ی حواس پنجگانه تان را به کار بگیرید. چه کسی می تواند جادوی داستانی سرشار از وصف احساسات زنده و زیبا را انکار کند؟ شما می توانید از قدرت تصویر، جادوی صدا، لذت لمس، طعم و مزه و حافظه ی بویایی استفاده کنید.

در فصل پنج برخی از مشکلات مربوط به بیان خود را تشخیص خواهید داد و صدای خودتان را در زمینه ی نوشتن خواهید یافت. خود واقعی تان کیست؟ برای کشف این، سعی کنید آنچه را می دانید بنویسید، از احساسات تان بگویید، خطاب به خوانندگان تان بنویسید، با طنز بنویسید.

در فصل شش کشف خواهید کرد که شما قهرمان داستان خود تان هستید. به علاوه از چالش های نهفته در ایفای این نقش یعنی فروتنی، قدرت، مسئولیت و بت شدن آگاه خواهید شد. قهرمان چندین خصیصه دارد: تعهد، شهامت، فروتنی، خِرد و خصایص دیگر. شما با وفادار ماندن به خصایص قهرمانانه تان در حقیقت به داستان تان وفادار می مانید.

در فصل هفت درباره ی تکنیک های گفت وگو و مصاحبه صحبت می کنیم. شاید شما بهتر از هر کس دیگری خودتان را بشناسید، اما دیگران شما را از دیدگاه خودشان می شناسند. شنیدن و دانستن دیدگاه آنها می تواند روشنگرانه باشد و باعث عمق بیشتر داستان تان شود. ما چند نکته برای انجام گفت وگوها و مصاحبه های قوی ارائه می کنیم.

در فصل هشت یاد خواهید گرفت که خاطره ناپایدار است و می تواند در گوشه و کنار ذهن تان پنهان شود. راه های بسیاری برای به یاد آورن تجارب فراموش شده وجود دارد. ما توصیه می کنیم که به موسیقی مربوط به آن زمان گوش کنید، تقویم ها و سالنامه های آن زمان را ورق بزنید، عکس های قدیمی را تماشا کنید و به محله ای که در آن بزرگ شده اید بروید تا خاطرات تان زنده شود. به علاوه درمی یابید که هر کسی اشتباهاتی می کند و مرتکب اعمالی می شود که بعدها برای آن تاسف می خورد. ممکن است رازهای شرمباری سال های متمادی ما را تعقیب کنند، همچنین ممکن است به دیگران صدمه بزنند و باعث رنجش شان بشوند. شما خودتان باید تصمیم بگیرید که کدام شان را بنویسید و کدام را ناگفته باقی بگذارید. شما باید مخاطب تان را تعیین کنید. اگر برای نوه هایتان می نویسید، متناسب با این هدف بنویسید.

در فصل نه کشف خواهید کرد که نوشتن داستان زندگی می تواند شفابخش باشد. گذشت زمان و فاصله ای که با گذشته ایجاد شده، چشم انداز جدیدی به خاطرات دردناک می دهد. نوشتن باعث می شود تا خاطرات سرکوب شده به سطح بیایند و در پرتو تازه ای نگریسته شوند. برای شفا، گذشته تان را بررسی کنید و خودتان و دیگران را ببخشید.

در فصل ده یاد خواهید گرفت که در روش های معمول زندگی نامه نویسی اغلب اوقات بهای کمی به طنز داده می شود. با این حال طنز باعث می شود تا ما انسان تر باشیم و داستان زندگی مان واقعی تر و بهتر درک شود. در این فصل تکنیک های ارزشمندی برای نوشتن مطالب طنزآمیز یادتان می دهیم. با این تکنیک ها می توانید از طنز برای ایجاد تعادل استفاده کنید و در ضمن حواس تان باشد که از تمسخر و گوشه کنایه استفاده نکنید. زندگی ترکیبی از نور و تاریکی است. یادتان باشد که در نوشته تان مقدار زیادی آفتاب باشد؛ طنز می تواند حتی داستان های غم انگیز را هم قابل تحمل کند.

در فصل یازده عوامل اصلی خلق یک داستان زندگی قوی را کشف خواهید کرد که چند مورد از آن عبارت است از پنج چ (چه کسی، چه، چرا، چه موقع و چه وقت)، تعیین لحن و دیدگاه داستان، نشان دادن به جای نقل کردن و اجتناب از کلیشه ها. به علاوه نکاتی را می آموزید که قصه گویی را تسهیل می کند و نوشتن را لذت بخش و سرگرم کننده می سازد.

در فصل دوازده راه های بسط داستان تان را فراتر از خودتان و طرز ارتباط و اتصال با دیگران را بررسی خواهیم کرد. به علاوه نشان خواهیم داد که چطور وقتی هنوز زنده اید به داستان زندگی تان پایان بدهید.

«شما باید کنترل تعریف و تالیف هویت خودتان را داشته باشید. قلمی که داستان زندگی تان را می نویسید باید در دست خودتان باشد.»

-ایرنه سی. کاسورلا (۲)

داستان زندگی شما شبیه هیچ داستان دیگری نیست، می توان آن را از راه های بسیار نقل کرد. ما از سنت شفاهی قصه گویی گفتیم و ذکر کردیم که چطور پدربزرگ ها و مادربزرگ ها از روزهای خوب گذشته سخن می گفتند. بچه ها و نوه های آنها به قصه هایشان گوش می دادند و بعدها آنها را برای بچه های خودشان تعریف می کردند. مثلا می گفتند: «بابابزرگ اولین نفر در خانواده بود که مدرک دانشگاهی گرفت»، یا «بابابزرگ عضو نیروی دریایی بود». سنت قصه گویی شفاهی همچنان بخش مهمی از میراث ماست و به پیوند نسل ها کمک می کند.
راه های دیگری هم برای به خاطر آوردن و ضبط زندگی تان وجود دارد. درک این روش ها مهم است زیرا آنها نقاط مرجع مهمی در یادگیری خود شما هستند. به خاطر داشته باشید که لازم نیست داستان زندگی تان در هیچ مقوله ی خاص و ثابتی بگنجد.

خود زندگی نامه نویسی معمولا قلمروی خاص سیاستمداران بازنشسته و مدیران و فرماندهان نظامی سابق بوده است. بی شک وقتی به نوشتن زندگی نامه ی خود فکر می کنید کتاب قطوری از شرح اعمال قهرمانانه، ناملایمات، رسوایی ها و تعمقات را در نظر می آورید که داستانِ از هیچ به همه جا رسیدن را نقل می کند. در گذشته خود زندگی نامه ها معمولا مرکب از شرح وقایع زندگی به صورت خطی، یعنی از تولد تا پیری بود که با گذر زمان به عمق و معنا دست یافته بود. شرح زندگی قرار بود بخشی از شرح وقایع تاریخی باشد. امروزه واژه ی خود زندگی نامه به صورت عام تری استفاده می شود و مترادف همان داستان زندگی خود است. برخی از خودزندگی نامه های مشهور عبارتند از کتاب «زندگی من» به قلم بیل کلینتون، «عشق به لوسی» به قلم لوسیل بال و «داستان تجربه های من با راستی» به قلم مهاتما گاندی. بسیاری از خود زندگی نامه های اشخاص مشهور را افراد دیگری نوشته اند که برای این کار استخدام شده اند. این افراد معمولا نام شان با حروف کوچک روی جلد کتاب آورده می شود یا در داخل کتاب از آنها قدردانی می شود. گاهی نیز به جز نام شخص مشهور، هیچ نام دیگری آورده نمی شود.

درحالی که خود زندگی نامه را شخصی که داستان زندگی اش را نقل می کند می نویسد، زندگی نامه را فرد دیگری می نویسد، به عنوان مثال کتاب استیو جابز را والتر ایساک سون نوشته است. به باور همگان، زندگی نامه عینی تر از خودزندگی نامه است.

«من دارم خاطراتم را می نویسم»، «من به کلاس خاطره نویسی می روم»، اینها گفته های رایجی است که اغلب اوقات در کافی شاپ ها می شنویم یا در صفحات شبکه های اجتماعی می خوانیم. کسانی که پس از جنگ جهانی دوم به دنیا آمده اند اکنون به سنی رسیده اند که می خواهند داستان زندگی شان را روی کاغذ بیاورند زیرا حرفی برای گفتن دارند که می خواهند دیگران بشنوند. خاطرات معمولا مضمون مرکزی ای دارند که برجسته شده و به صورت داستان زندگی درآمده است. آن مضمون می تواند در این باره باشد که تصمیمات غلط در دوره ی نوجوانی چطور به تراژدی انجامید و چطور مشکلات ایجاد شده بعدا حل شد یا شاید نشان دهند که مصرف مواد مخدر چطور منجر به بازداشت و گذراندن دوره ی بازآموزی شد و سرانجام به ترک اعتیاد انجامید یا شاید هم مضمون خاطرات، حول مسائل و مشکلات مادر مجردی باشد که بچه اش را به تنهایی بزرگ می کند. هر چیزی در داستان، به موضوع اصلی انتخابی شما ربط پیدا می کند.
خاطرات را می توان به مقولات مشخص تر ذیل تقسیم کرد:

دوران پرآشوب بلوغ اغلب اوقات آکنده از لحظات اضطراب آور و خطرناک است. بسیاری از ما در این دوره از زندگی مان با مسائل مشابهی دست و پنجه نرم کرده ایم و آشوب های عاطفی این زمانِ بخصوص از زندگی مان را می شناسیم. خاطرات دوران بلوغ معمولا راوی ماجراهای سفر سراسر دلهره آور گذار از کودکی به بزرگسالی است. برخی از کتاب های مشهور در این زمینه عبارتند از «کودک مشهور» به قلم شرلی تمپل، «می دانم چرا پرنده در قفس آواز نمی خواند» سروده ی مایا آنجلو و «خاکستره های آنجلا» به قلم فرانک مک کورت.

خاطرات مبتنی بر اعترافات در پی بازپس گیری بخشی از زندگی شخصی است که در اثر تجارب دردناک و انتخاب های ضعیف از دست رفته است. زمان می گذرد و نویسنده از فاصله ی دور به گذشته می نگرد و سعی می کند دریابد کجا اشتباه کرده و چرا. اعتراف به کارهای نادرستی که کرده ایم به معنی برون ریزی ای است که می تواند شفابخش باشد. اغلب اوقات گام اول در بازپس گیری انسجام و تمامیت شخصیت، بیان حقیقت است. برخی از خاطرات مبتنی بر اعترافات عبارتند از اعترافات ریک جیمز، «خاطرات یک هپروتی» به قلم ریک جیمز؛ «اعترافات یک ذهن خطرناک»، یک خودزندگی نامه ی نامعتبر به قلم چاک بریس؛ و «خاطرات سنت آگوستین» که نخستین داستان زندگی منتشر شده به شمار می آید و حوالی سال ۳۹۷ تا ۴۰۰ بعد از میلاد مسیح نوشته شده است.

مشهور بودن چگونه است؟ برای بسیاری از ما مشهور بودن یعنی زندگی از طریق چشم و گوش دیگران. افراد مشهور چطور با این موضوع که مدام در برابر چشم مردم باشند کنار می آیند؟ طرز فکر آنها چیست؟ یک روز معمولی زندگی شان چطور است؟ آیا شباهتی به زندگی ما دارد؟ آیا آنها هاله ای جادویی دور خود دارند؟ راز موفقیت و ثروت شان چیست؟ آیا زندگی آنها واقعا افسانه ای است؟ آیا آنها هم روزی از اوج پایین می آیند و با واقعیت زندگی دنیوی برخورد می کنند؟ کتاب خاطرات اشخاص مشهور مثل کتاب «پسر شگفت انگیز؛ شرح مختصر زندگی من» به قلم برت وارد، «من، رودا» به قلم والری هارپر، «و داستان هایی که فقط به دوستانم می گویم» به قلم راب لو چند نمونه از این مقوله است.

این خاطرات درباره ی ما هستند. خاطرات شخصی به تنها چیزی که مشهورند این است که درباره ی بازماندگان هستند. بازماندگان کسانی هستند که از شرایط سخت و دشوار جان سالم به در برده اند و توانسته اند بر چالش های بزرگی فائق آیند. خصوصا آنها با بلایایی چون بیماری های سخت، فقر شدید، آزار و اذیت در کودکی و اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دست و پنجه نرم کرده اند و این داستان موفقیت آنها در خروج از بحران است.

مسلما تمام داستان های زندگی معنوی است. وقتی ما درباره ی سرنوشت مان تعمق می کنیم و سعی داریم دنیای اطراف مان را درک کنیم، واژه هایمان ابهت می یابند و آنچه می نویسیم درخور احترام می شود. خاطرات معنوی روی تحول ما در جست وجوی معنا متمرکز است و این می تواند شخصی ترین نوع خاطرات باشد. اعترافات سنت آگوستین که در قرن چهارم میلادی نوشته شده اولین خاطرات معنوی به شمار می آید. برخی از دیگر خاطرات معنوی مهم عبارتند از «کوه هفت طبقه» به قلم تامس مرتون، و «پلکان مارپیچ؛ صعود من به بیرون از تاریکی» به قلم کارن آرمسترانگ.

خاطرات سفر در واقع نوعی کشف خویشتن از راه سفر است. سفرنامه می تواند ماجرای بازگشت بازمانده ی جنگ از میدان نبرد، سال ها پیش را برای یافتن پاسخ روایت کند تا سرانجام بتواند خودش را ببخشد، یا می تواند از سفر ماجراجوی بیقراری بگوید که تشنه ی منظره، صدا و رایحه ی افق های تازه است. در نهایت، داستان درباره ی کشمکش اصلی است که باید حل و فصل شود. اغلب اوقات روایت داستان شامل همسفران دیگری می شود که برنامه ی متفاوت یا چشم انداز متفاوتی برای سفر داشته اند. رشته ی مشترکی که خاطرات سفر را به هم وصل می کند در حرکت است. زندگی نیز همچون رودی جاری است که مدام به سوی ناشناخته ها پیش می رود. برخی از سفرنامه های مشهور عبارتند از «زیر خورشید توسکان» به قلم فرانسیس میز، و «بخور، نیایش کن، عشق بورز» به قلم الیزابت گیلبرت(۳).