معرفی، خرید و دانلود کتاب یادگیری و تدریس میان رشته ای در آموزش عالی، نظریه و عمل

در آموزش میان‌رشته‌ای، فرآیند تدریس روندی یک‌طرفه و تک‌بعدی بر مدار انتقال اطلاعات و تدریس یک‌سویه نظریات و دیدگاه‌ها به دانشجویان نیست، بلکه فرآیندی تعاملی بر اساس ارتقای تفکر منطقی، تقویت مهارت‌های فکری و قدرت استدلال و پردازش بر مبنای مفهوم‌سازی، بینش‌مداری، انگیزه‌مندی، کندوکاو و پرسشگری، نقادی، تجربه‌محوری، خلاقیت، مشکل‌محوری و مسئله‌مداری است. دانشجویان به جای به خاطر سپردن اندیشه‌ها و حفظ مطالب درسی، به ارتقای تفکر مشترک با ایجاد حلقه‌های کندوکاو به منظور مسئله‌یابی و شناخت مشکل، تجزیه و تحلیل مسائل و موضوعات، جستجوی منابع، همکاری برای یافتن شیوه‌های حل مشکل، و ارائه توصیه‌ها و راهکارهایی برای حل مسائل و موضوعات اجتماعی، می‌پردازند. در این روش، آموزش از حالت حافظه‌محوری و استادمداری در انتقال اطلاعات خارج می‌گردد و استاد به عنوان تسهیل‌کننده گفتگو، رواج‌دهنده دیالوگ، تقویت‌کننده فرآیند فکر‌پروری، و روش درست اندیشیدن، و افزایش‌دهنده توانایی‌های فکری دانش‌پژوهان بر اساس کنجکاوی و پرسشگری عمل می‌کند. بدین ترتیب، در روش آموزش میان‌رشته‌ای، فراگیرمحوری، جایگزین استادمحوری می‌گردد، به‌گونه‌ای که دانشجویان به جای مصرف اندیشه، به تولید اندیشه و واکاوی راهکارهای جدید و کاربردی برای حل مشکلات پیچیده می‌پردازند. در این رهگذر، فعالیت‌های تجربی، مطالعات موردی، تحقیقات میدانی و پرسشنامه‌ای، انجام و ارائه کارهای پژوهشی به صورت گروهی و جمعی در کلاس درس، و برگزاری کارگاه‌های آموزش و دوره‌های کارآموزی، کارورزی، شبیه‌سازی و ایفای نقش، زمینه‌های اهتمام رشته‌های تحصیلی به جنبه کاربردی و حرفه‌ای و یادگیری بینارشته‌ای تجربه‌مدار را فراهم می‌سازد. کتاب حاضر ضمن تاکید بر لزوم ارتقای‌ «میان‌رشته‌ها» و ضرورت گشوده شدن باب عرصه‌های بینابینی و یا قلمروهای میانی بین‌رشته‌های تحصیلی به روی دانشجویان، به بررسی نحوه طراحی، سازماندهی، اجرا و بازنگری یادگیری و تدریس میان‌رشته‌ای می‌پردازد و با بیان اینکه برنامه‌های تحصیلی دانشجویان در درون مرزهای یک رشته خاص علمی نمی‌گنجد، بین سه مدل آموزشی در این زمینه تمایز قائل می‌شود: مدل نخست بر رویکرد هم‌رشته‌ای، با ایجاد رشته‌های مشترک افتخاری به معنای ارائه دروس اختیاری در کنار دروس اصلی استوار است. مدل دوم رویکرد چند‌رشته‌ای است که با حفظ چشم‌انداز‌های رشته‌ای مجزای رشته‌های علمی، از چندین رشته علمی، دروسی را به صورت جداگانه بدون تلاش برای ترکیب آنها برمی‌‌گیرد. مدل سوم که مورد اهتمام اثر حاضر است رویکرد میان‌رشته‌ای است که بر لزوم برقراری انسجام و یکپارچگی بین عناصر برگرفته از رشته‌های مختلف علمی تاکید می‌ورزد، زیرا بر این باور است که رشته‌های علمی نباید به صورت سیلوگونه عمل کنند، بلکه باید در ارتباط و ترابط با یکدیگر باشند.