کتاب صوتی استاد و خدمتکار نشر آوانامه

دنیای اعداد و ارقام ما را به یاد کلاس‌ ریاضی مدرسه می‌اندازد و تصور می‌کنیم که هیچ جای زندگی‌مان این اعداد به کار نمی‌آیند؛ اما اگر کمی با دقت نگاه کنیم متوجه اهمیت اعداد و ریاضی در کوچک‌ترین جزئیات زندگی‌مان می‌شویم. یوکو اوگاوا در کتاب صوتی استاد و خدمتکار ادبیات را به دنیای ریاضی گره زده و داستان متفاوت و زیبایی خلق کرده است. خواندن این داستان نگرش شما را به دنیای ریاضی تغییر می‌دهد.

خلاصه داستان صوتی استاد و خدمتکار

یک پرفسور ریاضی نابغه در سانحه تصادف حافظه کوتاه‌ مدتش را از دست می‌دهد. او اطلاعات و خاطرات قبل از تصادف را کاملا به یاد دارد اما بعد از آن حافظه‌اش تنها 80 دقیقه دوام می‌آورد و بعد از آن دیگر چیزی را به یاد نمی‌آورد. پرفسور خدمتکاری را برای انجام کارهایش استخدام کرده است. زن یک پسر 10 ساله دارد. او هر روز صبح مجبور است خودش و همه چیز را به استاد معرفی کند. پرفسور به اعداد علاقه دارد و سوال‌هایی درباره سایز کفش یا شماره تلفن زن می‌پرسد. او همیشه چیز شگفت‌انگیزی برای گفتن درباره هر شماره‌ای دارد. در طول داستان خدمتکار جوان و پروفسور هر روز از نو به یکدیگر معرفی می‌شوند و در پی این ماجرا رابطه‌ای عجیب و بر اساس ریاضیات بین آن‌ها شکل می‌گیرد که وابسته به اعداد و ارقام است. با اینکه پرفسور قادر نیست روزهای زندگی‌اش و نوع رابطه‌اش با خدمتکار و پسر او را به یاد بیاورد اما رابطه‌های جالبی از مقادیر عددی را کشف می‌کند.

‌درباره‌ی کتاب صوتی استاد و خدمتکار اثر یوکو اوگاوا

رمان استاد و خدمتکار نوشته‌ی خانم یوکو اوگاوا نویسنده‌ی معروف ژاپنی است. این کتاب اولین بار در سال 2003 با عنوان اصلی معادله‌ی محبوب پرفسور منتشر شد و بعد از انتشار خیلی زود به فهرست یکی از کتاب‌های پرفروش در ژاپن اضافه شد و در زمان یک ماه بعد از چاپ یک میلیون نسخه از آن به فروش رفت. در کتابنامه‌ی چاپ اصلی این رمان به کتاب مردی که فقط عاشق اعداد بود (۱۹۹۹)، زندگینامه‌ی ریاضیدان شهیر مجاری پاول اردوس (۱۹۹۶ ـ ۱۹۱۳)، اشاره شده است و به نظر شخصیت پروفسور تا حد زیادی از شخصیت پل اردوس وام گرفته شده است. این کتاب در ژاپن به قدری سر و صدا کرد که در سال 2006 فیلمی ژاپنی بر اساس این رمان با عنوان پروفسور و معادل محبوبش ساخته شد.

کتاب استاد و خدمتکار یکی از آن کتاب‌هایی است که به زبانی بی‌پروا و بی‌تکلف نوشته شده است و خواندن آن مانند شیرجه در یک استخر عمیق است، شیرجه به دنیای یوکو اوگاوا (نویسنده بیش از 20 اثر داستانی و غیرداستانی) و خواننده را درگیر نیروهایی می‌کند که بیشتر از آنچه دیده می‌شود، تحت‌فشار قرار می‌دهد.

این رمان خوش‌خوان با موضوع جالب و متفاوت خود مخاطب را به ریاضی و دنیای اعداد علاقه‌مند می‌کند و در نوع خود داستانی‌ات که مشابه آن را کمتر خوانده‌ایم. نویسنده با فضاسازی فوق‌العاده توانسته همچنین از پس طراحی روابط شخصیت‌های داستان هم به‌خوبی بر بیاید. در این داستان پرفسور با وجود این که حافظه‌اش تنها 80 دقیقه یاری‌اش می‌کند اما رفتارهای او بسیار متواضعانه و از روی مهربانی است. نویسنده در طول داستان سوالی را در ذهن خواننده ایجاد می‌کند که آیا استاد می‌تواند کسی را که به خاطر نمی‌آورد، می‌تواند دوست داشته باشد؟

از این کتاب چند ترجمه در بازار وجود دارد. این کتاب با عناوین پرفسور و خدمتکار نیز ترجمه شده است. کتاب صوتی استاد و خدمتکار از نسخه چاپی این کتاب که با ترجمه‌ی آسیه عزیزی و پروانه عزیزی در انتشارات نگاه چاپ شده، تولید شده است. آوانامه کتاب صوتی کتاب صوتی استاد و خدمتکار را با خوانش بهنوش فرهودی به مدت 8 ساعت و 13 دقیقه در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.

‌درباره‌ی یوکو اوگاوا نویسنده‌ی کتاب صوتی استاد و خدمتکار

یوکو اوگاوا نویسنده و ریاضی‌دان (1962-) ژاپنی است که تا امروز بیش از سی عنوان کتاب داستانی از او منتشر شده است. بسیاری معتقدند رمان استاد و خدمتکار شاهکار اوست. او در کارنامه ادبی خود موفق به دریافت چندین جایزه مطرح شده است. به عنوان مثال برای رمان استاد و خدمتکار توانست جایزه ادبی یوموریو (2004) و جایزه شیرلی جکسن (2008) را کسب کند. کسب جایزه ادبی کایین برای کتاب شکستن پروانه در سال 1988، جایزه اکوتاگاوا برای کتاب خاطرات بارداری و جایزه بین المللی برای کتاب انتقام در سال 2014 از جمله افتخارات اوست.

 در بخشی از کتاب صوتی استاد و خدمتکار می‌شنویم

از بی‌شمار چیزهایی که من و پسرم از استاد یاد گرفتیم، معنی رادیکال جزو مهم‌ترین‌ها بود. بدون شک به‌کاربردن کلمه‌ی‌ بی‌شمار از طرف من استاد را آزرده‌خاطر می‌کرد ــ بیش‌ازحد آبکی بود، چون او اعتقاد داشت حتا اصول کائنات را می‌شود به زبان دقیق اعداد توضیح داد ــ اما من نمی‌توانم طور دیگری آن را بیان کنم. او اعداد اول زیادی یادمان داد با بیش از صدها هزار رقم و بزرگ‌ترین عددی را که در برهان‌های ریاضی استفاده می‌شد و در کتاب رکوردهای گینس ثبت بود و تصویر ذهنی چیزی فراسوی بی‌نهایت را. با همه‌ی جذابیت، هیچ‌کدام این‌ها هرگز به پای تجربه‌ی ‌فقط بودن در حضور استاد نمی‌رسید. زمانی را به خاطر می‌آورم که با گذاشتن اعداد زیر این علامت رادیکال جادوی حساب‌کردن را یادمان داد. یک غروب بارانی اوایل آوریل بود. کیف مدرسه‌ی پسرم روی فرش ولو بود. چراغ اتاق مطالعه‌ی‌ استاد کم‌نور بود. بیرونِ پنجره شکوفه‌های درخت زردآلو از باران سنگین شده بودند.

هیچ‌وقت واقعاً به نظر نرسید برای استاد مهم باشد که ما جواب درستِ یک مسئله را پیدا کنیم. حدس‌های بیهوده و از سرِ ناامیدی ما را به سکوت ترجیح می‌داد و حتی وقتی آن حدسیات به سؤالات جدیدی منجر می‌‌شدند که ما را از مسئله‌ی ‌اصلی فراتر می‌‌بُرد، خوشحال‌تر هم می‌‌شد. نسبت به آن چه اسمش را «تصحیحِ محاسبه‌ی ‌غلط» می‌‌گذاشت احساس خاصی داشت، چون معتقد بود اشتباه‌ها اغلب به اندازه‌ی ‌جواب‌های درست روشنگرند. این به ما جسارت می‌‌داد، حتا وقتی بیشترین تلاش‌مان هم به نتیجه نمی‌‌رسید. پرسید «حالا اگر از 1 ـ جذر بگیرید چه اتفاقی می‌‌افتد؟»

روت پرسید «یعنی باید از ضربِ یک عدد در خودش 1 ـ به دست بیاوریم؟» تازه در مدرسه کسرها را یاد گرفته بود و یک سخن‌رانی نیم‌ساعته‌ از استاد کشیده بود تا متقاعد شود که حتا اعداد کوچک‌تر از صفر هم وجود دارند، درنتیجه این تاحدودی یک جهش بود. سعی کردیم در ذهنمان جذر منهای یک را تصور کنیم: 1 ـ√. جذر 100، 10 است؛ جذر 16، 4 است؛ جذر 1، 1 است؛ بنابراین جذر 1 ـ می‌‌شود…به ما فشار نیاورد. برعکس، وقتی داشتیم با دقت به مسئله فکر می‌‌کردیم حالت چهره‌مان را باعلاقه زیر نظر گرفت. دست‌آخر با لحنی که تا حدودی محتاطانه به نظر می‌رسید گفتم «چنین عددی وجود ندارد.» در حالی‌که به سینه‌اش اشاره می‌‌کرد گفت «چرا، وجود دارد. اینجاست. محتاط‌ترین نوع عدد است، بنابراین هرگز جایی که بتواند دیده شود ظاهر نمی‌‌شود؛ اما اینجاست.» لحظه‌ای ساکت شدیم، سعی کردیم جذر منهای یک را در آن دورها مجسم کنیم، در یک جای ناشناخته. تنها صدا، بارش باران پشت پنجره بود. پسرم دستش را به سرش کشید، انگار می‌‌خواست از شکل علامت جذر اطمینان حاصل کند؛ اما استاد همیشه به معلم بودن اصراری نداشت.