میکروبوک دردسرساز شو

دردسرساز شو

سسیل ریچاردز- لاورن پترسون

گروه مترجمان

حق انتشار الکترونیک برای فیدیبو محفوظ است

کتاب «دردسرساز شو!» از شرح زندگی سسیل ریچاردز (Cecile Richards) الهام گرفته است؛ از جمله زنانی که تمام زندگی اش را برای ایستادگی به خاطر باورهایش صرف کرد. کسی که هیچ گاه از مبارزه خجالت زده نشد و باوری ساده داشت: اگر می خواهید تغییری ایجاد کنید، باید دردسرساز شوید. این کتاب داستان شگفت انگیز مسیر زندگی سسیل از روزهای آغازین تحصیل همزمان با جنگ ویتنام، تا مبارزه اش با باورهای مذهبی به عنوان رئیس سازمان فرزندپروری تنظیم شده (فدراسیونی با خدماتی نظیر سلامت تولیدمثل و بهداشت مادر و کودک) است که توسط هیلاری کلینتون (Hillary Clinton) و مجله ووگ (Vogue) مورد ستایش قرار گرفت.
این کتابچه برای چه افرادی است؟

• افرادی که می خواهند دنیا را تغییر دهند
  
• سیاستمداران و اندیشمندان سیاسی
  
• زنانی که در عرصه مبارزه با زن ستیزی و خشونت علیه زنان فعالیت می کنند
  

سسیل ریچاردز در تگزاس متولد شد. او دختر آن ریچاردز (Ann Richards) از اعضای کابینه دولت دموکراتیک اخیر است. او مسیر کاری طولانی اش را به عنوان فعال سیاسی و برنامه ریز اتحادیه ها در نیواورلئان (New Orleans) آغاز کرد. در ادامه، شبکه آزادی تگزاس و سازمان رای گیری آمریکا را تاسیس کرد و در سال ۲۰۰۶ به ریاست سازمان فرزندپروری تنظیم شده رسید.

اگر در خانواده ای افراطی و در یکی از محافظه کارانه ترین ایالات آمریکا بزرگ شده باشید، چه اتفاقاتی برایتان رخ خواهد داد؟
این سوال را از سسیل ریچاردز بپرسید؛ دردسرساز تگزاسی که تمام زندگی اش را برای مبارزه و انتشار عقاید و باورهایش صرف کرد.
طولی نکشید که به این ایستادگی ها برای اثبات باورها، عنوان آتش به پاکردن داده شد؛ لقبی که معلمان سسیل بعد از مقابله هایش در برابر قوانین وضع شده در قانون اساسی به وی داده بودند.
همین فشارها باعث ایجاد عزمی راسخ در او شد و راهی را پیش گرفت که تا امروز هم ادامه داشته است: اگر می خواهید تغییری ایجاد کنید، باید دردسرساز شوید.
همین دیدگاه به خوبی بیانگر اوست. به عنوان موسس سازمان های فعال روبه رشد، از جمله شبکه آزادی تگزاس و رای گیری آمریکا و رئیس سازمان فرزندپروری تنظیم شده، او برای همراستا کردن دنیا با عقایدی که به شدت به آن ها باور داشت، کارهای زیادی انجام داد.
در این کتابچه خواهید خواند:
چرا مادر سسیل دربرابر یک زندگی معمولی و خانه داری شورش کرد؛
چگونه فلسفه عمل گرایی زندگی سسیل را تغییر داد؛
و چگونه یک سازمان تشکیل داده و دنیا را تغییر دهیم؟

شما چه نوع شخصیتی دارید؟ کسی که سرش را پایین می اندازد و از قوانین پیروی می کند؛ هرچند که اشتباه باشند، یا مبارزی که با سیستم مخالفت کرده و قوانین خودش را اجرا می کند؟
سسیل ریچاردز نمونه کاملی از نوع دوم است. با توجه به پیشینه اش که تولد در یک خانواده ای افراطی و در یکی از محافظه کارانه ترین ایالات آمریکا بود، او برای تبدیل شدن به فردی تک رو و خودمختار آمادگی کامل داشت.
پدرش دیوید (David)، وکیل حقوق مدنی بود و تمام دوره کاری اش با قضاوت سروکار داشت، درحالی که مادرش آن، دومین فرماندار زن تگزاس بود.
مادرش از ابتدا نمادی برای فمنیسم نبود. در حقیقت در زمان ازدواجش، شغل خانه داری داشت؛ اما طولی نکشید که دربرابر عادت های اجتماعی ایستاد و شورش کرد.
همه چیز به یک روز تابستانی برمی گردد: دیوید قصد داشت با دوستانش به یک سفر قایق سواری تفریحی برود و از آن درخواست کرد که وسایل و غذای سفر را برایش آماده کند.
او وسایل را آماده کرد؛ اما یک غافلگیری در آستینش برای دیوید داشت.
زمانی که دیوید در مقصد، بسته منظم و آماده شده را باز کرد، با مجموعه ای از بدترین غذاهای ممکن روبه رو شد که اتفاقا با دقت و ظرافت خاصی انتخاب شده بودند؛ غذاهایی از جمله نوشیدنی مخصوص کاهش وزن و آلوسیاه بخارپزشده.
نیاز به گفتن نیست که پدر سسیل دیگر هیچ گاه برای سفرهای تفریحی، آن و چهار فرزندش را در خانه تنها نگذاشت و سفرهای بعدی به صورت خانوادگی انجام شد.
آن قوانینی را که موردقبولش نبود، نمی پذیرفت. این دقیقا همان چیزی بود که سسیل از مادرش یاد گرفت و در همان سنین کودکی هم بروز داد.
در دوره ششم تحصیل در دالاس (Dallas) تگزاس، ریچاردز به دلیل روخوانی نکردن از روی تعهد تابعیت (قسمتی که برای اثبات وفاداری به پرچم آمریکا و قوانین و رسوم ایالات متحده آمریکا در مدارس و اماکن عمومی خوانده می شود) و دعای ربانی (تقریبا معروف ترین دعای مسیحیت) بازخواست شد. این دو متن به عنوان تمرین در بسیاری از مدارس آمریکا خوانده می شوند.
دلیل انجام چنین کاری چه بود؟ علی رغم اینکه خانواده ای آنچنان مذهبی نداشت، به دلیل آمیخته شدن مذهب و تحصیل که برخلاف قانون اساسی بود، آن دروس را روخوانی نکرد.
معلمش، خانم پاورز (Mrs. Powers)، در جواب گفت: «خانم جوان، شما با این کارتان فقط دردسر ایجاد می کنید.»
ریچاردز یک شاگر ممتاز بود. این اولین باری بود که در تضاد با معلمش قرار می گرفت و لحظه بسیار مهمی در زندگی اش به شمار می رفت. متوجه شد که می تواند سرش را پایین بیندازد یا از حق پرسیدنش استفاده کند.
او راه دوم را انتخاب کرد و به سرعت به فردی دردسرساز معروف شد. در ابتدا شوکه کننده بود؛ اما در ادامه سسیل از این لقب به عنوان نشان افتخاری بر سینه اش استفاده کرد. ریچاردز دیگر هیچ گاه به عقب برنگشت و در ادامه حرکت در مسیر باورهایش، افراد بسیار زیاد دیگری را هم کنار زد.

نویسنده این کتاب به صورت ذاتی، روحیه زنی قدرتمند را نداشت. در اولین سال های حضورش در دانشگاه براون (Brown University)، در مقایسه با هم دوره ای های ساکن سواحل شرقی اش، فردی سرد و کاملا تگزاسی به نظر می رسید. پیداکردن این جایگاه اصلا کار ساده ای نبود.
همه چیز از زمانی شروع شد که در تجمعات اعتصابی کارکنان دانشگاه، هم تیمی هایی با تفکرات مشابه پیدا کرد و به نوعی وارد عمل شد و شیوه عمل گرایی را پیش گرفت.
مدیریت دانشگاه اعتقاد داشت که این اعتصابات بی دلیل بوده و کارکنان دانشگاه از جایگاه و شرایط خوبی برخوردارند؛ اما ریچاردز چنین عقیده ای نداشت.
او به گروه دانشجویان حامی پیوست و به سازمان کارگران کمک کرد. آن ها بروشورهایی تهیه کرده و خواستار تشکیل جلسه ای بین مدیریت دانشگاه و اعتصاب کنندگان شدند.
این هم مقطع مهم دیگری در زندگی اش محسوب می شد: اتفاقاتی که به وی آموخت، بقیه انسان ها همیشه در جبهه موافقش نیستند.
او زمانی کاملا امیدش را از دست داد که بسیاری از هم رده هایش تمام اعتصاب کننده ها را وادار کردند که از موضع خود کوتاه بیایند و به کارشان در دفترخانه و کتابخانه ادامه دهند. نتیجه آن اختلاف نظرات چیزی جز پایان روابط دوستی نبود.
مشخص شد که ایجاد تغییر کاری بسیار سخت است. اگر می خواهید کاری انجام شود، معمولا باید برای شناکردن خلاف جهت آب آماده باشید.
پس از پایان دوران تحصیل، اکثر همکلاسی های ریچارد، حتی فعال ترینشان در زمینه های سیاسی، راهی نیویورک شده و مسیر کاری امنی را در مشاغل مربوط به قانون، روان پزشکی و نشر در پیش گرفتند.
سسیل می دانست که هرگز نمی تواند در چنین مسیری قدم بردارد و دلش با انجام فعالیت های عمل گرایانه است؛ اما چه کسی دوست داشت در بین تمامی گزینه های موجود، یک جریان ساز و برنامه ریز سیاسی را از دانشگاه براون استخدام کند؟
او متوجه شد که زندگی بسیار سخت شده است. فعالیت سیاسی و اجتماعی کردن جزو مشاغل پول ساز نبوده و نمی توانست هزینه قبوض و قسط ها را تامین کند.
اما کوتاه نیامد و شروع به نوشتن نامه برای برنامه ریزان اتحادیه ها و انجمن های مختلف کرد. در ابتدا این کارها بازخورد چندانی برایش نداشت؛ اما پس از فراگرفتن زبان اسپانیایی و توانایی صحبت کردن به آن، این امکان را پیدا کرد که به تمام نقاط کشور سفر کند.
تلاش های او نتیجه داد و در دوران کاری جدیدش، به عنوان برنامه ریز اتحادیه ها در نیواورلئان معرفی شد.
جایگاه خوبی برای شروع به وجود آمده بود: شهری پر از هتل هایی که زنان کارگر با دستمزد کمتر از میزان تعیین شده در رخت شورخانه مشغول بودند و نظافت هتل را به عهده داشتند؛ درحالی که همکاران مرد سفیدپوستشان تمامی مشاغل پشت میزنشینی را در اختیار گرفته بودند. آن ها به افرادی مثل ریچاردز نیاز داشتند تا با مبارزه و کشمکش بتوانند جایگاه بهتری به دست آورند.