گزارش یونسکو در کنفرانس آموزشعالی جهانی با عنوان «روندها و جریانها در آموزشعالی جهانی» عنوان کرده است که تحت تأثیر عوامل زیر انقلاب آکادمیک رخ داده است: تأثیر فناوری ارتباطات و اطلاعات، ظهور اقتصاد دانش، جهانیشدن، فقر جهانی، پریشانی اقتصادی اجتماعات محلی، و افزایش تقاضا برای آموزشعالی. این مجموعه از عوامل سبب شد تا آموزشعالی و دانشگاهها در جهت مشارکت و تعامل مردمی ـ عمومی حرکت کنند. دانشگاهها بهطور فزایندهای اهمیت این جنبه از مأموریتشان را تشخیص دادهاند. فشار به ربط یافتن دانشگاه با بیرون از خود، منجر به مشارکت و همجوشی بیشتر با نهادهای مردمی منطقهای، ملی و محلی، جلوههای مدنی و اجتماعات شده است.
امروزه انتظار از دانشگاه این است که این بخش بهطور جدی به نگرانیها و دغدغههای توسعه محلی ـ منطقهای و سازگاری تحقیق و آموزش مطابق با آن توجه کند. این سازگاریِ استراتژیهای مشارکتی برای ایجاد ساختار درونی، سیاستها و برنامههای ابزاری واکنش به نیازهای اجتماعی گوناگون را ضروری میسازد. این استراتژیها اغلب به شیوهای نوآورانه خدمات و توسعه را با آموزش و تحقیق ادغام میکنند؛ بنابراین دانشگاه را باید فراتر از مفاهیمی چون پول، موقعیت و منفعت شخصی و نهادی دید.