کتاب نامه های شفاهی نشر انتشارات پوینده

سلام به آنها که دست می­زنند. سلام به آنها که می­دانند چرا دست می­زنند. سلام به خودم که نمی­دانم چرا دست می­زنم. که همیشه با شنیدن صدای دست دیگرها من هم دست زده­ام بی آنکه بدانم برای کی و چرا دست می­زنم و یا چقدر باید دست بزنم. گاهی به خودم می­گویم ما که ماهی نیستیم از دریا آمده باشیم. ما عقل داریم باید کارهامان را بر اساس خرد انجام دهیم. باید فکر کنیم. دست زدن مثل خمیازه کشیدن غیرارادی نیست. کار مهمی است. و نتایج اجتماعی مهمی دارد. گاهی در سرنوشت خودمان اثر دارد. مبادا او، آنکه برایش دست می­زنیم شخص ناقلایی باشد. خدای نخواسته دزد یا ستمکار باشد. کسی که دیگرها را کتک می­زند یا آنها را زندانی می­کند، کسی که لایق دست زدن نیست. من باید بدانم زیرا همواره تاریکی یک گوشه پنهان نشسته روشنایی را می­پاید. شاید دست زدن هم نیاز به آموزش دارد. بهتر است که هنرستانی برای یاد دادن دست زدن درست شود. کم­کم جشنواره­های دست زدن راه بیفتد. هر ساله قهرمان دست زدن انتخاب کنیم و جایزه‌های بزرگ بدهیم. دست زدن پدیده­ای دیرینه سال است. در باستان­شناسی دست زدن سنگ­نگاره­هایی در غارهاست که نشان می­دهد انسان­های تاریخی در صف­های طولانی ایستاده­ و دست می­زدند برای کسی یا کسانی که دیده نمی­شوند. اگر دست زدن خوب است، خوب است ما برای درخت دست بزنیم که میوه می­دهد. برای باد، برای نسیم­ها، گندم­زارها برای رودخانه­ها دست بزنیم. برای کتاب خوب در غیاب نویسنده­اش، برای کوه­ها که ساکنند، دریاها، موج­ها، برای گنبد مسجد شیخ لطف­الله، برای کفش و کت و کلاهی که کارگر ایرانی درست کرده، برای رفتگری که در سرمای نیمه­شب زمستان شرافتمندانه کار می­کند.