کتاب مجموعه دیابلو، فلس مار جلد 2 اثر ریچارد ای ناک نشر ویدا

آستروگا اهریمنی دارای صورت‌های متعدد و اشکال مختلف بود. در آن لحظه نقاب عجیب­وغریبی از ترکیب یک عنکبوت و انسان را با هم بر چهره داشت. هشت اندام داشت که از اندام‌های هر عنکبوتی بزرگ‌تر بود و بسته به موقعیت می‌توانست از هریک به­عنوان دست یا پا استفاده کند. انتهای تمام‌شان انگشت‌های پنجه‌داری قرار داشت که برای دریدن گوشت‌های نرم و فروکردن‌شان در دهان بسیار مناسب بود. در دهانش به‌جز دندان‌های نیش، دندان‌های تیز دیگری هم بود که انگار سوهان خورده ­بودند. شکل کلی بالاتنۀ بدنش شبیه انسان، البته با شانه‌هایی گردتر و پهن‌تر بود. اگر موقعیت ایجاب می‌کرد، او می‌توانست این ظاهر را تغییر دهد. روی سرش نیز هشت اندام کوچک‌تر قرار گرفته ­بود که به دست‌هایی انسانی منتهی می‌شد. کار این دست‌ها نزدیک‌تر کردن شکارها به­سمت دهانش بود و همین­طور بیرون کشیدن کرم‌های کوچک از میان بدن سیاه پشمالویش برای میان‌وعده. چشمانش گوی‌های سرخ‌رنگی بود کنار یکدیگر، که هیچ‌یک مردمکی نداشت. آستروگا با این چشم‌ها می‌توانست همۀ جهت‌ها و حتی ورای دید بیشتر انسان‌های فانی یا حتی اهریمن‌ها را ببیند. درواقع او حتی می‌توانست با آن چشم‌ها چیزهایی را از جهنم‌های سوزان، که گاهی به ارباب و استادش گزارش می‌داد، نیز، ببیند. چنین مسئله‌ای را باید خیلی وقت پیش گزارش می‌داد. آخر دلش نمی‌خواست ارباب دیابلو را عصبانی کند؛ چرا که این ارباب بزرگ به‌راحتی می‌توانست از آن­سو دست دراز کرده و او را مثل یک حشره له و لورده کند. از آنجا که هنوز داشت تغییرات لوسیون را بررسی می‌کرد، در گزارش کردن آن مُردد بود. اگر لوسیون دیگر گزینۀ مناسبی برای فرماندهی نبود، پس کسی باید پا پیش می‌گذاشت و جای او را می‌گرفت؛ گرچه باتوجه به نقشی که مفیستو در این میان داشت، کار بسیار سختی می­نمود. مفیستو قطعاً دربرابر کنار گذاشتن فرزندش باملایمت برخورد نمی‌کرد... مگر آن­که این اتفاق نتایج بسیار امیدبخشی درپی داشته ­باشد. و بنابراین آستروگا کم­وبیش مشغول طرح نقشه‌های خودش بود. این انسان (الدیسیان) برای جهنم‌های سوزان، هم فرصت و هم تهدیدی جدی به‌شمار می‌رفت. انسان‌ها می‌توانستند به اسلحۀ مورد نیاز اهریمن‌ها برای تصرف قدرت از دست فرشته‌های مقدس‌نما تبدیل شوند؛ درعین­حال تمایلی که در آنها به­سمت نیکی وجود دارد، باعث می‌شود با بهشت‌های متعالی متحد شوند... تا جایی که پارسایی و استواری جنگنده‌های بال­دار حال آنها را هم مانند اهریمن‌ها به­هم بزند.