از بدو پیدایش اسلام حادثههای بزرگی رخ داده است ولی هیچیک از آنها به بزرگی واقعه کربلا نبوده است. به همین دلیل نهضت عاشورا ماندگار و جاوید شده است.
پدیدآورنده این واقعه عظیم تاریخی حسین فرزند علی و فاطمه است. بنیامیه با سردمداری یزیدبن معاویه هم در جبهه مقابل و عامل اصلی شهادت حسین (ع) بودهاند.
بنابراین، شناخت دو شخصیت ضرور بهنظر میآید.
- حسین بن علی، بهعنوان مظهر همه خوبیها
- یزید ابن معاویه، بهعنوان مظهر همه شرارتها
روشن است شناخت حسین(ع) ایجاب میکند از همفکران و همرزمان ایشان نیز اندک آگاهی داشته باشیم و برای اینکه بدانیم چه کسانی با یزیدبن معاویه هم داستان بودهاند شناخت اجمالی هممسلکان ایشان هم بیتاثیر نخواهد بود.
درخصوص امام حسین(ع) و یاران آن حضرت قریب هزار و چهارصد سال است که به تفصیل کتابها تحریر گردیده، شعرها سروده شده، مرثیهها ساخته و مجلسها برپا داشتهاند.
ولی از انسانهای پست و رذلی که فرمان یزید را اجرا نمودهاند کمتر یاد شده و اگر مطلبی درخصوص اشقیاء آن زمان نوشته شده بهصورت پراکنده و بدون تجزیه و تحلیل بوده است.
مگر نه این است که خداوند طینت همه انسانها را پاک آفریده، پس چگونه و چرا انسانهایی پیدا میشوند که همه رذالتها، شقاوتها و پستیها را یکجا در خود ذخیره میکنند و به جنایتهای بزرگ دست میزنند.
به نظر ما، شناخت ددمنشان تاریخ و اهداف و انگیزههای آنان درس بزرگی است که انسانها میتوانند از راز و رمز زندگیشان عبرت بگیرند.
در این نوشتار اول از شخصیت ممتاز حسین(ع) بهقدر بضاعتِ ناچیزمان یاد میکنیم و یارانِ همرزمشان را در لابلای متن کتاب ارجاع میدهیم و سپس به معرفی معاویه، یزیدبن معاویه و برخی از همپیالگیهای آنان میپردازیم تا خوانندگان بیاموزند جنایت و شقاوت حد و مرز ندارد، زمان و مکان هم نمیشناسد و اگر از خودمان مراقبت نکنیم ممکن است با دام شیطان، ناخواسته سرسفره یزید نشسته باشیم.