کتاب چرا زنان عاشق حرف‌زدن هستند و مردان شنونده خوبی نیستند؟

چرا نوشتن این کتاب کار سختی بود؟

ما برای نوشتن این کتاب، حدود سه سال وقت گذاشتیم و بیش از چهارصد کیلومتر سفر کردیم. در ضمن تحقیقاتی که انجام می دادیم، مقاله های زیادی در این باب خواندیم و با متخصصین بسیاری مصاحبه کردیم و سمینارهای زیادی را در شهرها و کشورهای استرالیا، زلاندنو، سنگاپور، تایلند، هنگ کنگ، مالزی، انگلستان، اسکاتلند، ایرلند، ایتالیا، یونان، آلمان، هلند، اسپانیا، ترکیه، آمریکا، آفریقای جنوبی، زیمباوه، زامبیا، نامیبیا، آنگولا، سوئیس، اتریش، فنلاند، اندونزی، بلغارستان، عربستان سعودی، لهستان، مجارستان، تورنتو، روسیه، بلژیک، فرانسه، ژاپن و کانادا برگزار کردیم.
یکی از مشکل ترین کارهای ما در این میان این بود که می بایستی موسسات و سازمان های خصوصی و عمومی را وادار می کردیم که نظرات خودشان را درباره ی این حقایق به ما بگویند. مثلاً کمتر از یک درصد از خلبان های کل شرکت های هوایی خصوصی دنیا زن ها هستند، ما وقتی سعی کردیم که این مسئله را با مسوولان این شرکت ها درمیان بگذاریم، بسیاری از آنها از اظهار نظر در این خصوص، نگران بودند؛ چون که می ترسیدند مبادا به تبعیض نژادی یا طرفداری از حقوق مردها متهم شوند.
بسیاری از موسسات به سوالات ما پاسخی نمی دادند و حتی تهدیدمان می کردند که ما حق نداریم در کتاب خود از آنها نامی ببریم. مسوولان و مدیران زن بیشتر از مسوولان و مدیران مرد با ما همکاری کردند؛ اما با این حال، بسیاری از آنها نیز بعد از گذشت مدتی، در مقابل مان جبهه گیری می کردند و بی آنکه بدانند تحقیق ما درباره ی چه موضوعی است، آن را علیه فمنیست یا آزادی زنان تلقی می کردند.
ما بسیاری از مطالب مستند و نظریه های معتبر را از لابه لای سخنان اساتید دانشگاه ها و مدیران شرکت ها در پشت درهای بسته ی اتاق هایی تاریک جمع آوری کردیم؛ آن هم به این شرط که در کتاب ما، نامی از آنها و از شرکت های شان فاش نشود. عده ی زیادی از این افراد، در این باب، دو نظر کاملاً مختلف داشتند؛ یکی از آن نظرات، همان نظر واقعی خودِ آنها بود که قرار نبود از قول آنان بازگو شود و نظر دیگر، نظری بود که سیاست و افکار عمومی بر آنها تحمیل می کرد.
مطالب آمده در این کتاب، برای خواننده ی آن، گاه چالش برانگیز و گاه شگفت آور است، اما در عین حال جذاب و فریبنده می باشد. از آنجا که مطالب بیان شده در این کتاب، براساس شواهد و مستندات علمی می باشد، ما برای اینکه خواندن آن برای خواننده خستگی آور نباشد، با کمک گرفتن از زبان محاوره، این عقاید و نظریه ها را به صورت طنز و خنده دار بیان کرده ایم تا خواننده ضمن اینکه از خواندن این کتاب لذت می برد، مطالب آن برایش جالب و مفید نیز باشد.
ما سعی کرده ایم تمامی شواهد را با ساده ترین زبان بیان نماییم و در عین حال از آوردن مطالب بی ارزش و بی فایده نیز خودداری ورزیده ایم. با این سبک نگارش، درک مطالب کتاب، برای بیشتر افراد جامعه میسر می گردد، البته ممکن هم هست که خواندن مطالب این کتاب، سبب رنجش و آزرده خاطر شدن عده ای از افراد دانشمند هم گردد؛ افرادی که بیشتر ترجیح می دهند کتاب های خشک علمی را بخوانند.
هدف ما از نوشتن این کتاب، این بود که اطلاعات بیشتری درباره ی خودتان و جنس مخالف تان به شما بدهیم تا روابط شما با همسران تان، بهتر و لذت بخش تر و رضایتمندانه تر گردد.
یک موسسه ی رانندگی تحقیقی درباره ی تفاوت های جنسی در زمینه ی پارک کردن و دنده عقب زنان و مردان در چندین کشور مختلف انجام داد؛ نتیجه ی تحقیق آنها آنقدر عجیب بود که وقتی گزارش آن علنی شد، شکایت های زیادی از طرف افراد نژادپرست و کسانی که طرفدار رفع تبعیض جنسی بودند علیه آن ابراز گردید.
بعد از این شکایات و اعتراضات بود که به سرعت ماجرای این تحقیق و نتیجه ی آن جمع آوری شد و در جایی امن نگهداری گردید تا دیگر در ملا عام چیزی از آن دیده نشود. چون که بیانِ این مطالب، به ضرر شغل و کار و کسب بسیاری از افراد بود. ما یک کپی از این تحقیق را به دست آورده و درباره ی نتایج بحث هم کرده ایم، اما به خاطر مسائل حقوقی و اخلاقی، نمی توانیم منبع این تحقیق را ذکر کنیم.
این کتاب تقدیم به همه ی زنان و مردانی می شود که گاهی اوقات برای شان پیش آمده که تا نیمه های شب با هم بحث کرده اند و به یکدیگر اعتراض کرده اند که چرا طرف مقابل شان او را درک نمی کند. زندگی مشترک بسیاری از افراد به این دلیل که مردها نمی فهمند که چرا همسرشان نمی تواند مثل آنها باشد یا زنان انتظار دارند که شوهران شان درست مثل آنان رفتار کنند، از هم پاشیده می شود.
رهنمودهای این کتاب، نه تنها به شما کمک می کند که اطلاعات بیشتری در زمینه ی جنس مخالف تان به دست آورید، بلکه خواندن این مطالب، سبب می شود که خودتان را هم بیشتر بشناسید و بفهمید که چگونه می توانید در کنار همسرتان، زندگی شاد و سعادتمندانه و سازگارتری داشته باشید.

فصل اول:نژادهایی یکسان در دو دنیای متفاوت

زنان و مردان با هم تفاوت دارند، ولی نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارند. تنها شباهت میان زنان و مردان این است که آنها هر دوی شان به گونه ای یکسان تعلق دارند؛ یعنی هر دوی آنها انسان می باشند، اما در دو دنیای کاملاً مختلف زندگی می کنند؛ دنیایی که ارزش هایی کاملاً متفاوتی با هم دارد و براساس قوانینی کاملاً متفاوت اداره می گردد.
بیشتر افراد غالبا این مسئله را با کمی کم و زیاد، به خوبی درک کرده اند، اما عده ی کمی حاضر به پذیرش این حقیقت هستند؛ که البته این مسئله در بین مردان شایع تر است. کافی است برای پی بردن به درستیِ این مطلب، به شواهدی که در این زمینه وجود دارد، رجوع کنید و در آنها دقت نمایید. در جوامع غربی حدود پنجاه درصدِ ازدواج ها به طلاق منجر می شود و بسیاری از روابط، پیش از آنکه به ازدواج ختم شوند، از هم گسیخته می شود. زنان و مردان، دیدگاه های متفاوتی درباره ی جهان هستی دارند، اما از آنجا که به این راز پی نبرده اند، به طور دائم، در حال بحث کردن و مشاجره با یکدیگر هستند.

وقتی مردی به آرایشگاه می رود، برای این کارش، فقط و فقط یک دلیل دارد، اما رفتن به آرایشگاه برای زنان، بیشتر شبیه رفتن به استراحتگاه عمومی است. در نظر بگیرید خانمی به آرایشگاهی می رود که در آنجا هیچگونه آشنایی خاصی با کسی ندارد، همین خانم هنگام خارج شدن از این آرایشگاه، دوستان صمیمی زیادی در آنجا پیدا کرده است. اما مطمئنا شما تا به حال نشنیده اید که مردی هنگام رفتن به آرایشگاه، به دوستش بگوید: «فرانک، من دارم می روم آرایشگاه، تو هم می آیی که با هم برویم؟» گفتنِ این جمله، در میان مردان رایج نیست.
مردان بیشتر کنترل تلویزیون را در دست می گیرند و مرتبا این کانال و آن کانال می کنند، در حالی که برای زنان تفاوتی ندارد که آگهی تبلیغاتی ببینند یا برنامه ی دیگری غیر از این. مردان وقتی تحت فشار قرار می گیرند، گاه به سیگار روی می آورند یا به سفر به شهرها یا کشورهای دیگر می روند، اما زنان در چنین شرایطی، شکلات یا شیرینی می خورند یا با رفتن به مراکز خرید، سر خود را گرم می کنند.
غالب شکایت زنان از مردان به خاطر این چیزهاست: بی احساس بودن آنها، توجه نکردن شان به زن ها، گوش ندادن به حرف زن ها، صمیمی نبودن با آنها، حرف نزدن، محبت نکردن، تعهد نداشتن به رابطه ی زناشویی یا زندگی مشترک، رابطه ی جنسی برقرار کردن بدون عشق ورزی، گرمایی بودن، شلخته بودن.
اما مردان بیشتر همسران شان را به رانندگی بد یا دقت نکردن به تابلوهای خیابان، یا سر و ته گرفتن نقشه ها یا عدم تشخیص و جهت یابی درست، یا زیاد حرف زدن آن هم بی آنکه سر اصل مطلب بروند یا عدم تمایل به شروع رابطه ی جنسی یا سرد مزاج بودن محکوم می کنند.
مردان هرگز نمی توانند خودشان لنگه ی جوراب شان را پیدا کنند، ولی معمولاً سی دی های شان را به ترتیب حروف الفبا می چینند و آنها را با دقت مرتب می کنند. ولی زن ها خودشان می توانند دسته کلید گمشده ی اتومبیل شان را پیدا کنند، اما به ندرت می توانند سرراست ترین مسیر به سمت مقصد را پیدا کنند. مردان فکر می کنند که آنان جنس برتر هستند، و زنان هم فکر می کنند که آنان جنس برتر هستند.

چند مرد می شناسید که دستمال توالت را عوض کند، معلوم نیست، شاید چنین مردی هرگز وجود نداشته باشد.

مردان تعجب می کنند که یک زن چه طور می تواند وارد خانه ی پر ازدحامی شود و در عین حال بتواند درباره ی همه ی افراد حاضر در آن اتاق اظهار نظر کند. زنان نیز باورشان نمی شود که مردان نمی توانند این کار را انجام بدهند. آنها باور نمی کنند که یک مرد می تواند این قدر بی توجه باشد.
مردها تعجب می کنند از اینکه زنان نمی توانند چراغ قرمز یا تمام شدن روغن اتومبیل را ببینند، اما در عین حال می توانند جوراب های کثیف را از فاصله ی پنجاه کیلومتری تشخیص بدهند و زنان نیز تعجب می کنند از اینکه مردها می توانند در فضای محدود و کمی، فقط با استفاده ی از آینه بغل، اتومبیل شان را پارک کنند، اما در عین حال به مسائل جزیی درباره ی آنها اهمیتی نمی دهند.
اگر زنی در حین رانندگی متوجه شود که مسیر را گم کرده، حتما توقف می کند و مسیر درست را می پرسد، اما این کار از منظر مردها، نشانه ی ضعف و ناتوانی است؛ بنابراین، وقتی مردی مسیر را گم می کند، ساعت ها دور خودش می چرخد و زیر لب می گوید که: «بالاخره راه را پیدا کردم!» و یا می گوید که: «تا اینجای مسیر را درست آمدم، آن پمپ بنزین برایم کاملاً آشناست!»

روند تکاملی مردان با زنان متفاوت است؛ و این به خاطر آن است که سرشت زنان و مردان با یکدیگر فرق می کند و بنابراین، آنها باید با هم متفاوت باشند. در گذشته مردان به شکار می رفتند و زن ها دور هم جمع می شدند. مردان از زنان مراقبت می کردند و زنان نیز در خانه از فرزندانشان مراقبت می نمودند و آنان را تربیت می کردند. اینها همه نشاندهنده ی آن است که مغز و بدن زن ها و مردها کاملاً متفاوت از یکدیگر تکامل یافته است.
به تدریج که بدن زنان و مردان برای پذیرشِ نقش های خاص مربوط به هر یک تکامل پیدا کرد، مغز آنان نیز متفاوت از یکدیگر تکامل یافت. مردان بلندتر و قوی تر از زنان شدند و مغزشان نیز برای انجام وظایفی خاص تکامل یافت.
زنان در عصر غارنشینی از اینکه آتش را در درون غار روشن نگاه می داشتند تا شوهران شان به راحتی در بیرون غار مشغول کار باشند، احساس رضایتمندی داشتند و مغز آن زن ها هم برای انجام این وظیفه ی خاص در زندگی تکامل یافته بود. اما اینک بعد از گذشت هزاران سال از آن زمان، با وجود اینکه ساختار مغزی زنان و مردان نیز در طی زمان، دستخوش تغییرات و تفاوت های زیادی شده؛ ولی باز ما شاهد آن هستیم که عملکرد مغزی زنان و مردان با یکدیگر تفاوت دارد و رفتار و درک زنان و مردان اولویت های متفاوتی دارد.
ما اگر بخواهیم منکر این واقعیت شویم، تا آخر عمر، دچار سردرگمی و توهم خواهیم شد و مجبور هستیم که با قلبی شکسته، به زندگی خود ادامه دهیم.

از اواخر دهه ی ۱۹۸۰ تحقیقات زیادی در خصوص تفاوت های عملکرد مغز زنان و مردان صورت گرفته است. تجهیزات تصویربرداری به ما این امکان را داده است که برای اولین بار، نحوه ی عملکرد مغز یک انسان زنده را مشاهده کنیم و با این کار ما توانسته ایم که وارد قلمروی عظیم ذهن بشر گردیم و به سوالات زیادی که در زمینه ی تفاوت مردان و زنان وجود دارد پاسخ بدهیم.
تحقیقاتی که در این کتاب به آنها اشاره شده، برگرفته از منابع معتبر علمی، پزشکی، روانشناسی و جامعه شناسی است و این تحقیقات همگی شان بر این اصل دلالت می کنند که مردان و زنان با هم یکسان نیستند و از جنبه های زیادی با یکدیگر تفاوت دارند.
در سالیان گذشته، دلیل این تفاوت ها را موقعیت اجتماعی افراد می دانستند. آنان معتقد بودند که نگرش ما شکل گرفته از نگرش والدین و معلمان ما است و نگرش آنان نیز منعکس کننده ی نگرش افراد جامعه است.
مثلاً چون که به دختربچه ها لباس صورتی می پوشانند و به آنها عروسک می دهند تا با آن بازی کنند و چون به پسربچه ها لباس آبی می پوشانند و برای بازی به آنها توپ فوتبال و سربازهای عروسکی می دهند و یا چون دختر بچه ها را در آغوش می گیرند و نوازش می کنند، در حالی به پشتِ پسربچه ها می زنند و به آنها می گویند که گریه نکن و قوی باش، بین زنان و مردان تفاوت هایی شکل می گیرد، اما علم امروزه چیز دیگری را می گوید.
تا چندی پیش همه بر این باور بودند که ذهن کودک به هنگام تولد، همچون لوح سفیدی است که اطرافیان و مربیان کودک می توانند نظرات و عقاید خود را بر آن نقش ببندند، در حالی که شواهد و مدارک زیست شناسی که اکنون در دست داریم، تصویری متفاوت از آنچه که تا به حال آن معتقد بوده ایم، به ما نشان می دهند.
این شواهد حاکی از آن است که هورمون ها و ارتباطات مغزی تا حد زیادی مسوول رفتارها و نگرش ها و میل ها و سلیقه های ما هستند. این بدین معنی است که حتی اگر دختران و پسران، در جزیره ای متروکه که فاقد هر گونه نظام اجتماعی خاصی است، بدون نظارت و راهنمایی والدین شان بزرگ بشوند، باز دختران به طور ذاتی، سراغ عروسک بازی می روند و برای خودشان دوست پیدا می کنند و یکدیگر را نوازش می نمایند، در حالی که پسرها با یکدیگر به رقابت می پردازند و مسابقه می دهند و برای خودشان، گروه هایی با سلسله مراتب خاص تشکیل می دهند.

برنامه ریزی سیستم عصبی مغز انسان در دوران جنینی و تاثیر هورمون ها، مشخص کننده ی نحوه ی رفتار و پندار جنس زن و مرد می باشد.

همانطور که خواهید دید نحوه ی برنامه ریزی سیستم عصبی مغز ما انسان ها و هورمون های ترشح شده در بدن مان، دو عامل مهم هستند که حتی پیش از تولد هم نشان می دهند که افکار و رفتار ما چگونه خواهد بود.
غرایز ما به زبان ساده همان ژن های ما هستند که مشخص می کنند ما چگونه تحت شرایط گوناگون رفتار خواهیم کرد.

از دهه ی ۱۹۶۰ تاکنون برخی گروه های فشار، سعی در متقاعد کردن ما در ردّ میراث زیست شناسی مان کردند. آنها مدعی هستند که دولت ها، مذاهب و نظام های آموزشی، کاری جز توطئه ی مردان برای سرکوب کردن زنان و دست کم گرفتن آنها ندارند. بارداری زن ها نیز در این میان، چیزی جز یک راه برای تسلط بیشتر بر زن ها نیست.
در حقیقت، این ظاهر قضیه است و در اینجا باید این سوال طرح شود که اگر طبق ادعای این گروه، مردان و زنان با یکدیگر یکسان هستند، پس چرا مردان توانسته اند در دنیا این قدر بر زنان تسلط داشته باشند؟ مطالعات در زمینه ی نحوه ی عملکرد مغز انسان ها، پاسخ های زیادی در این باره به ما می دهد. مردان و زنان با یکدیگر یکسان نیستند. آنها باید در زمینه ی فراهم شدن فرصت هایی برای شکوفایی استعدادهای شان، با هم یکسان باشند، اما در زمینه ی توانایی های ذاتی، زن و مرد با یکدیگر یکسان نیستند. اینکه آیا زنان و مردان در زمینه ی حقوق شهروندی و اجتماعی با یکدیگر برابر هستند یا خیر، مسئله ای است کاملاً سیاسی یا اخلاقی، اما اینکه آیا زنان و مردان شبیه یکدیگر و یکسان هستند، یعنی آنچه که ما می خواهیم در این کتاب به آن بپردازیم، مسئله ای است کاملاً علمی.

برابری زنان و مردان مسئله ای سیاسی یا اخلاقی است، اما تفاوت اصلی آنان مسئله ای است کاملاً علمی.

افرادی که معتقد نیستند که سرشت ما بر رفتارمان تاثیرگذار است، در این رابطه سو نیتی ندارند، آنها در واقع با جنسیت گرایی و برتری یک جنس بر جنس دیگر مخالفت می کنند، و این در حالی است که از تفاوت دو واژه ی برابری و همسانی آگاهی کامل ندارند. آنها نمی دانند که این دو واژه دربرگیرنده مفاهیم کاملاً متفاوتی هستند. در این کتاب شما خواهید دید که علم، تصدیق می کند که زنان و مردان، از لحاظ جسمی و ذهنی کاملاً با هم تفاوت دارند و یکسان نیستند.
ما تحقیقات نژادشناسی و انسان شناسی و روانشناسی و زیست شناسی و عصب شناسی زیادی را مورد بررسی قرار داده ایم و بعد از بررسی تمامی آنها، دریافته ایم که اکنون با وجود تمامی شک ها و گمان ها و پیشداوری ها کاملاً اثبات شده است که عملکرد مغزی زنان و مردان با هم تفاوت دارد.
عده ای بعد از خواندن تفاوت های میان زنان و مردان که در این کتاب به آن پرداخته می شود، ممکن است بگویند که: «نه من اصلاً اینطوری نیستم!» یا بگویند: «نه، من این کارها را نمی کنم!» یا ممکن است بگویند: «شاید اینطور باشم!»
اما شما باید به این نکته توجه داشته باشید که سر و کار ما با عموم مردم است، و ما معتقد هستیم که اکثریت یا بیشتر زنان و مردان در بیشتر شرایط اینگونه رفتار می کنند.
البته اکثریت یا بیشتر به این معنی است که مثلاً شما می دانید که مردان بلندتر و بزرگ تر از زن ها هستند، یعنی مردها هفت درصد بلندتر و هشت درصد بزرگ تر از زن ها هستند، اما با این وجود ممکن است شما وارد خانه ی پرازدحامی شوید که بلندترین و بزرگ ترین فرد حاضر در آن اتاق، یک زن باشد، ولی با این حال باز می گویید که به طور کلی مردان بلندتر و بزرگ تر از زنان هستند.
در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده که بلندترین و بزرگ ترین افراد از نظر جثه مردها بوده اند. بلندترین فردی که در سال ۱۹۴۰ زندگی می کرده و در این کتاب نام او ثبت شده «روبرت والدو» اهل آمریکا بوده که قد وی دو متر و هفتاد و دو سانتی متر بوده است. بلند قدترین فرد نیز در سال ۲۰۰۰ «رادهوآنس چاربیب» تونسی بوده که قدش دو متر و سی و پنج سانتی متر بوده است. در کتاب های تاریخ از مردان بلند قد و زنان کوتاه قد زیادی نام برده شده و این مسئله تبعیض جنسیتی نیست، بلکه یک واقعیت است.

بعد از خواندن این کتاب، ممکن است عده ای خشمگین و عصبانی شوند و عده ای هم ممکن است دچار غرور و تکبر گردند، دلیل آن هم این است که این قبیل افراد، کم و بیش، قربانیانِ کمال گرایی های فلسفی هستند که مدعی یکسان بودن زنان و مردان می باشند. پس اجازه دهید که از همین ابتدای کار، موضع خودمان را مشخص کنیم. هدف نویسندگان این کتاب، از نگارش آن این است که به شما کمک کنیم که روابط بهتری با جنس مخالف و همسر خود داشته باشید.
ما در عین اینکه به تفاوت های میان زنان و مردان معتقد هستیم، اما در عین حال معتقدیم که زنان و مردان باید برای ادامه ی اهداف شغلی و تحصیلی شان از فرصت های یکسان و برابری برخوردار باشند و افراد بالیاقت به خاطر تلاشی که انجام می دهند، باید از پاداش بالاتری برخوردار باشند، خواه زن باشند و خواه مرد.
تفاوت های میان زنان و مردان، مغایرتی با تساوی حقوق آنها ندارد. تساوی یعنی اینکه ما بتوانیم آزادانه کاری که به آن تمایل داریم را انجام دهیم. تفاوت یعنی یکی نبودن عملکرد مغز زنان و مردان. اما در عین حال ما به عنوان یک زن یا یک مرد، ممکن است به انجام کار خاصی تمایل نداشته باشیم و یا کار خاصی را انجام بدهیم.
هدف ما این است که نگاه واقع گرایانه ای به روابط زنان و مردان داشته باشیم و تاریخچه و علل رفتارهای متفاوت آنان را بررسی کنیم و تکنیک ها و راهکارهایی برای داشتن یک زندگی شاد و سعادتمندانه به آنان ارائه دهیم.
ما با پرداختن و اهمیت دادن به عقاید کلیشه ای سیاسی یا توهمات علمی، وقت خود را هدر نمی دهیم. از نظر ما، اگر جانوری شبیه اردک باشد، صدای اردک را هم دربیاورد، مثل اردک راه هم برود و شواهد کافی برای اثبات اینکه آن جانور واقعا یک اردک است هم در دست مان باشد، ما آن را یک اردک می نامیم.
شواهد و مدارک ارائه شده در این کتاب، به ما نشان می دهد که زنان و مردان ذاتا با یکدیگر تفاوت دارند. البته ما پیشنهاد نمی کنیم که زنان و مردان مجبور هستند که خودشان را به هر نحوی که شده به رفتارهای خاص مربوط به جنس خودشان محدود کنند.

«ملیسا» خانمی بود که دوقلوی دختر و پسری را به دنیا آورده بود، از همان بدو تولد دوقلوها، دختر ملیسا که نامش «جاسمین» بود را در پتویی صورتی و پسرش «آدام» را در پتویی آبی پیچیده بودند. اقوام و آشنایان به تدریج برای دیدن ملیسا و دوقلوها به خانه اش می آمدند. آنها هم برای جاسمین اسباب بازی های لطیف و پشمالو و برای آدام توپ کوچک فوتبال و پلوور ورزشی هدیه می آوردند. زنان خانواده وقتی جاسمین را بغل کرده و او را نوازش می کردند، می گفتند: «او چه بچه ی زیبا و نازی است!» مردان قوم و خویش و خانواده هم وقتی به دیدن آنها می رفتند، بیشتر به آدام توجه داشتند و معمولاً به شکم او می زدند و با لحن محکم تری نسبت به جاسمین با او صحبت می کردند و او را بالا و پایین می انداختند و در این حال، امیدوار بودند که آدام در آینده یک فوتبالیست حرفه ای شود.
تقریبا همه چیزی مشابه این ماجرا را یا دیده یا شنیده اید، حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا این رفتار بزرگ ترها فطری و ذاتی می باشد؛ یعنی این رفتار از نسلی به نسل دیگر انتقال داده شده و ما هم از نسل های پیشین خود یاد گرفته ایم یا اینکه اکتسابی است؟ به عبارت دیگر، آیا این رفتار از طبیعت و سرشت ما سرمنشا می گیرد یا اینکه اکتسابی است و در نتیجه آموزش و پرورش و تربیت به دست می آید؟
در قرن بیستم، اکثر روانشناسان و جامعه شناسان معتقد بودند که بیشتر رفتارها و واکنش های ما تحت تاثیر شرایط اجتماعی است که در آن رشد کرده ایم؛ یعنی ما رفتارهای مان را با توجه به شرایط اجتماعی که در آن هستیم، یاد می گیریم. اما امروزه ما به خوبی می دانیم که تربیت، فرآیندی آموختنی است. حتی یک مادر ناتنی، خواه انسان باشد و خواه حیوان، به خوبی از فرزندش نگهداری می کند. دانشمندان معتقدند که طبیعت، مواد شیمیایی و هورمون ها باعث به وجود آمدن چنین حالت و حسی می شوند.
از سال ۱۹۹۰ به بعد، تحقیقات زیاد نشان دادند که بسیاری از برنامه ریزی های مغزی ما، حتی قبل از تولدمان، شکل گرفته اند. این واقعیت که مردان باستان معمولاً شکارچی بودند و زنان بیشتر مسوول نگهداری از بچه ها بودند، حتی امروزه نیز تعیین کننده ی رفتارها، عقاید و سلایق ماست.
تحقیق گسترده ای که در دانشگاه هاروارد صورت گرفت نشان داد که نه تنها رفتار ما در در قبال یک نوزاد دختر و پسر متفاوت است، بلکه ما در مقابل آنها حتی از کلمات متفاوتی هم استفاده می کنیم. معمولاً ما هنگام مواجهه با یک دختر بچه با مهربانی به او می گوییم که: «تو چه قدر شیرینی! تو چه قدر ملوسی! دختر بچه ی زیبا و دوست داشتنی.» اما وقتی با پسر بچه ای صحبت می کنیم، صدایمان را کمی بالاتر می بریم و به او می گوییم: «هی مرد بزرگ! تو چه قدر قوی هستی!»
دادن عروسک به دختربچه ها یا اسباب بازی های پسرانه به پسربچه ها، سبب رفتارهای متفاوت آنها نمی شود، بلکه رفتارهای جنسیتی آنها را تقویت می کند.
تحقیق دیگری که در دانشگاه هاروارد صورت گرفت نشان داد که رفتارهای خاص بزرگ ترها نسبت به پسربچه ها و دختربچه ها سبب می شود که تفاوت هایی که از قبل در آنها وجود داشته، تشدید شود. مثالی که در این باره می شود زد این است که: شما اردکی را در حوض آبی قرار می دهید، اردک شروع به شنا کردن می کند. شما به زیر سطح آب نگاه می کنید و متوجه می شوید که بین انگشتان پای اردک پرده هایی هست که قابلیت شنا کردن را به او می دهد. حال اگر مغز اردک را بررسی کنید درمی یابید که شنا کردن در او پدیده ای است ذاتی که از قبل از تولد، در ذات و فطرتش وجود داشته است و حوض آب هم موقعیتی برای نشان دادن توانایی اردک است نه عاملی برای به وجود آمدن چنین رفتاری.
نتایج تحقیقات حاکی از آن است که ما انسان ها بیشتر حاصل رفتارهای بیولوژیک و غریزی خودمان هستیم، نه قربانی الگوهای اجتماعی. تفاوت هایی هم که بین ما وجود دارد، به خاطر برنامه ریزی های متفاوت مغزی ماست. همین مسئله باعث می شود که درک ما نسبت به دنیا متفاوت باشد و ارزش ها و سلایق متفاوتی داشته باشیم. اما این تفاوت ها به معنی بهتر بودن یا بدتر بودن افراد نیست.

این کتاب، مثل یک کتاب راهنمای سفر برای بازدید از یک کشور یا یک فرهنگ بیگانه است. در این کتاب، جملات و عبارات عامیانه و زبان ایماء و اشاره ی خاصی وجود دارد که نشان می دهد چرا ساکنان مناطق مختلف با هم تفاوت دارند.
بیشتر توریست ها بدون داشتن اطلاعات کافی درباره ی کشورهای خارجی به سفر می روند و وقتی می بینند که مردم آن سرزمین ها به زبان آنان سخن نمی گویند و شبیه آنان غذا نمی خورند، ترسی از آنها در دل شان راه پیدا می کند و به همین دلیل، از مردم آن کشورها انتقاد می کنند. اما اگر بخواهید که از سفر به یک کشور خارجی لذت ببرید، باید نخست تاریخچه و سابقه ی فرهنگی آن ملت را بشناسید، بعد باید با جملات روزمره و نحوه ی زندگی افراد آن کشور آشنا شوید تا بهتر بتوانید فرهنگ آنان را درک کنید. در این صورت است که شما دیگر مثل یک توریست بی دست و پا نخواهید بود. برای چنین توریست هایی فرقی ندارد که در خانه باشند و به کشورهای دیگر فکر کنند یا اینکه واقعا به آن کشورها سفر نمایند.
این کتاب به شما نشان می دهد که چگونه می توانید از اطلاعاتی که درباره ی جنس مخالف خود دارید، لذت ببرید. البته این مستلزم آن است که شما قبل از هر چیز، اطلاعاتی درباره ی نحوه ی تکامل و تاریخچه ی جنس مخالف خود داشته باشید.

یک جهانگرد آمریکایی در بازدیدی که از قلعه ی ویندسور داشت، گفت: «چه قلعه ی باشکوهی! ولی چرا آب را اینقدر نزدیک به فرودگاه ساخته اند؟!»

این کتاب براساس حقایق و واقعیات نوشته شده است. این کتاب براساس تحقیقات واقعی و معتبر و تجربیات افراد واقعی و معتبر و ضبط مکالمات آنها و موقعیت ها و حوادث و اتفاقات واقعی که برای آنها رخ داده، نوشته شده است.
اگر در ادامه، به اصطلاحاتی مثل دندریت ها، یا طناب عصبی، یا نوروپپتیدها، یا ارتعاشات عصبی، یا سروتونین برخورد کردید، زیاد نگران نباشید؛ چرا که ما سعی کرده ایم که در تحقیقات راجع به مغز، تا جای ممکن این مطالب را به زبانی ساده و قابل درک برای شما بیان نماییم.
ما با شاخه ی جدیدی از علم، به نام «زیست شناسی اجتماعی» سر و کار داریم، که این شاخه از علم، به بررسی رفتارهای انسان ها از طریق مطالعه ی ژنی و روند تکاملی آنها می پردازد.
شما در این کتاب، با مفاهیم، تکنیک ها و راهکارهای خاصی رو به رو خواهید شد که کاملاً علمی است و برای همه کس قابل درک می باشد. در این کتاب، تمامی تحقیقات و روش هایی که پایه ی علمی معتبر ندارند، به کناری گذاشته شده اند.
ما در این کتاب، به بررسی انسان معروف می پردازیم. انسانی که می تواند با ابرکامپیوترها دنیا را کنترل کند و روی کره ی مریخ راه برود و در عین حال مثل یک ماهی، رفتارهای بسیار ابتدایی و تکامل نیافته داشته باشد. میلیون ها سال گذشته تا بشر توانسته به رفتارهای امروزی اش دست پیدا کند و اینگونه تکامل یابد. با این وجود دنیای سیاست و تکنولوژی امروزی جایی برای بحث درباره ی بیولوژی و ذات ما باقی نمی گذارد.
بیش از صدها میلیون سال طول کشید تا جوامع بشری توانستند آنقدر تکامل یابند که بتوانند انسان را به کره ی ماه بفرستند. اما هنوز هم بشر مجبور است حتی در کره ی ماه نیز همانند نیاکانش به توالت برود. این یعنی اینکه شاید انسان ها در فرهنگ های مختلف، ظاهرا با یکدیگر تفاوت هایی داشته باشند، اما نیازهای طبیعی و ذاتی آنان یکی است.
ما در این کتاب به شما نشان خواهیم داد که چگونه رفتارهای مختلف ما از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و همانطور که شما در ادامه خواهید دید تفاوت فرهنگی عمده ای در انسان ها وجود ندارد. اکنون بگذارید با هم نگاهی اجمالی به نحوه ی تکامل مغز انسان ها داشته باشیم.

در روزگاران قدیم مردان و زنان زندگی شاد و سعادتمندانه ای در کنار یکدیگر داشتند. در آن روزها، مرد با شجاعت تمام هر روز وارد دنیای وحشی جنگل می شد و به شکار می رفت و زندگی اش را به خاطر تهیه ی غذا برای همسر و فرزندانش به خطر می انداخت و همچنین از خانواده اش در مقابل حیوانات وحشی و دشمن محافظت می نمود. در آن روزگار، مردها مهارت های جهت یابی خاصی داشتند و به همین دلیل می توانستند محل غذا را از فاصله های دور تشخیص دهند و آن را به خانه ببرند. همچنین مردها در پرتاب نیزه نیز مهارت بسیاری داشتند؛ به گونه ای که می توانستند یک هدف در حال حرکت را هم شکار کنند. در آن زمان، وظایف مردها کاملاً روشن و مشخص بود. وظیفه ی یک مرد فقط شکار کردن بود و خانواده ی او از او انتظار دیگری نداشتند. زن نیز از اینکه می دید همسرش خود را وقف خانواده کرده، احساس ارزش می کرد. پس موفقیت یک مرد به توانایی او در شکار و بردن آن به خانه بستگی داشت و ارزش او به اندازه ی قدرشناسی همسرش از کار و تلاش او وابسته بود.
اعضای خانواده به مرد خانواده، به چشمِ یک عضوی که نان آور خانواده است و از آنان محافظت می کند نگاه می کردند و مرد خانواده غیر از این وظیفه ی دیگری نداشت. در آن زمان ها ضرورتی نداشت که مرد خانواده به بررسی روابط خودش با همسرش بپردازد یا لازم نبود که او سطل زباله را بیرون خانه بگذارد یا پوشک بچه را تعویض کند.
نقش زنان نیز در آن روزگار، کاملاً مشخص بود. نقش اصلی زن در آن زمان، بچه دار شدن بود. به همین دلیل هم یک زن تمامی تلاش خود را به کار می برد تا همه ی مهارت های لازم را برای پذیرش چنین نقشی به دست آورد و بتواند فرزندانش را پرورش دهد.
زن باید مراقب محیط پیرامونش می بود تا بتواند به موقع خطرات احتمالی را تشخیص دهد. او می بایستی مسیرهای کوتاه را به خوبی تعیین جهت می کرد و با استفاده از علائم و نشانه های طبیعی محل خاصی را پیدا می کرد. همچنین زن در آن زمان ها می بایست توانایی تشخیص تغییرات هر چند جزیی را در فرزندان و دیگر اعضای خانواده اش پیدا می کرد. آن وقت ها همه چیز ساده بود. مرد نان آور خانواده بود و زن باید از خانه و افراد آن محافظت می کرد.
زن در طول روز مشغول مراقبت از فرزندان و جمع کردن میوه و سبزیجات بود و باقی وقتش را هم با زنان قبیله می گذراند و ضرورتی نداشت که نگران تهیه ی غذا یا جنگ با دشمنان باشد. موفقیت یک زن در آن شرایط، بستگی به توانایی او در اداره ی زندگی خانوادگی اش داشت. ارزش او نیز به میزان قدردانی شوهرش به خاطر انجام کارهای خانه و نگهداری از فرزندانش بود. توانایی یک زن در بچه دار شدن، بسیار مهم و حتی مقدس بود؛ چون که فقط او بود که می توانست به انسان دیگری حیات ببخشد و او را به این دنیا بیاورد. در آن زمان، هرگز قرار نبود که زنی به شکار حیوانات برود یا با دشمنان بجنگد یا لامپ های سوخته را تعویض کند.
در چنین شرایطی بقاء و زنده ماندن کار مشکلی بود، اما روابط بین انسان ها بسیار ساده بود. صدها هزار سال زندگی بشر به همین صورت ادامه پیدا کرد. هر شب مردان شکارچی با شکارهای خود به خانه بازمی گشتند و شکار را بین اعضای خانواده تقسیم می کردند و در غارهای شان آن را با هم می خوردند. هر شکارچی مقداری از گوشت شکار خود را با میوه و سبزیجاتی که زن در طول روز جمع آوری کرده بود مبادله می کرد.
مردان بعد از خوردن شام، دور آتش جمع شده و به آن خیره می شدند. آنها با هم بازی می کردند و قصه و لطیفه برای یکدیگر تعریف می کردند. مردان قبل از تاریخ، به جای دست گرفتن کنترل و عوض کردن شبکه های تلویزیونی و یا روزنامه خواندن، چنین کارهایی انجام می دادند. آنها شب ها خسته از شکار روزانه، سعی می کردند با انجام این کارها، تجدید قوا کنند و روز بعد دوباره به شکار بروند. زنان نیز همچنان مراقب فرزندان شان بودند و سعی می کردند برای شوهران شان غذای خوبی تهیه کنند و شرایط را طوری فراهم می کردند که او بتواند به خوبی استراحت کند. زن و مرد، قدردان تلاش های یکدیگر بودند. در آن زمان، مردان تنبل خطاب نمی شدند و زنان نیز کلفت مردان محسوب نمی شدند.
البته هنوز هم در میان تمدن های کهنی چون بورنئو، قسمت هایی از آفریقا و یا اندونزی و برخی از مناطق بومی نشین استرالیا و زلاندنو و کانادا و گرینلند و نیوزلند، چنین سنت ها و رفتارهای خاص وجود دارد. در این فرهنگ ها هر شخصی به خوبی وظایف خویش را می داند. مردان قدردان زن ها هستند و زن ها نیز قدردان مردها هستند. آنها یکدیگر را عامل سعادت و بقای خانواده می دانند. اما برای مردان و زنان جوامع متمدن امروزی، این نقش ها کهنه شده و در نتیجه بی نظمی و هرج و مرج و افسردگی بر این جوامع حاکم گردیده است.

اکنون خانواده ها برای حفظ بقای خود، فقط به مردان وابسته نیستند و نباید انتظار داشت که امروزه، زنان فقط به خانه داری بسنده کنند و تنها از بچه ها مراقبت نمایند. امروزه برای اولین بار در تاریخ تمدن بشر، زن و مرد وظیفه ی خویش را به خوبی نمی دانند. شما خواننده ی عزیز، اولین نسل بشر هستید که با شرایطی رو به رو شده اید که اجدادتان مجبور نبودند که با آن رو به رو شوند. ما برای اولین بار در تاریخ زندگی بشر، به مفاهیمی چون عشق، محبت به همسر و موفقیت ها و خواسته های شخصی توجه داریم و برای نیل به این چیزها، به دنبال جفت و همراه و همسری مناسب می گردیم و این به خاطر آن است که امروزه دیگر مثل دوران کهن، ما مجبور نیستیم برای در امان ماندن از چیزهایی که بقای ما را به خطر می اندازد، همسری برای خود انتخاب کنیم.
در ساختار جوامع امروزی، نیازهای اولیه ی بشر از قبیل امنیت اجتماعی، غذا و بهداشت عمومی از طریق قوانین حقوق مصرف کننده و نهادهای دولتی گوناگون تضمین می شود. حال این سوال مطرح می گردد که قوانین جدید بشر کدام هستند؟ و ما چگونه می توانیم آنها را یاد بگیریم؟ در این کتاب سعی گردیده که به این پرسش ها پاسخی داده شود.

اگر شما پیش از سال ۱۹۶۰ به دنیا آمده بودید، حتما می دیدید که چگونه پدر و مادرتان براساس سنت های قدیمی و رفتارهای مربوط به زنان و مردان آن دوران زندگی می کنند. پدر و مادر شما این رفتارها را از والدین خویش آموخته بودند و والدین آنان نیز از اجداد و نیاکان پیشین خویش الگوبرداری کرده بودند و این زنجیره همچنان ادامه پیدا می کند تا اینکه به اجداد غارنشین شما می رسید که آنان چنین قوانین و سنت هایی را وضع کرده بودند.
اکنون آداب و رسوم و سنت ها به طور کامل تغییر یافته اند و والدین شما نمی دانند که در این زمانه و در این موقعیت چگونه می توانند به شما کمک کنند. امروزه آمار طلاق در جوامع غربی به پنجاه درصد رسیده است که اگر روابط نامشروع و همجنس بازی را هم به این آمار اضافه کنیم، نرخ طلاق به بالای هفتاد درصد خواهد رسید. ما باید برای سعادتمندی و خوشبختی خودمان هم که شده، در قرن بیست و یکم، قوانین جدیدی را بیاموزیم.

افراد بسیاری حاضر به پذیرش این مسئله نیستند که آنها نیز شبیه حیوان ها هستند. آنها نمی توانند بپذیرند که نود و هفت درصد از مواد تشکیل دهنده ی بدن آنان در بدن حیوانات دیگر نیز یافت می شود. مثلاً نود و هفت و نیم درصد از DNA بدن ما، شبیه DNA بدن گوریل ها و نود و هشت و چهار درصد از DNA بدن ما شبیه شامپانزه هاست. تنها تفاوتی که بین ما و حیوانات وجود دارد، توانایی تفکر و برنامه ریزی در انسان ها است. حیوانات فقط با توجه به غریزه یا برنامه ریزی وراثتی مغزشان می توانند در شرایط مختلف عکس العمل نشان بدهند؛ یعنی اینکه حیوانات قوه ی تفکر ندارند و فقط تقلید می کنند و عکس العمل نشان می دهند.
بیشتر افراد می دانند که غریزه ی حیوانات تعیین کننده ی رفتار آنهاست. مشاهده ی رفتار غریزی حیوانات کار ساده ای است. به آواز خواندن پرندگان، قور قور کردن قورباغه ها، صدای گربه ها و سگ ها و... دقت کنید؛ همه ی اینها جزو رفتارهای غریزی حیوانات می باشد. اینها رفتارها، همه غریزی هستند و جزو رفتارهای هوشمندانه محسوب نمی شوند.
افراد بسیاری هستند که نمی توانند بین رفتارهای غریزی حیوانات و رفتارهای خودشان ارتباطی پیدا کنند. آنها حتی فراموش می کنند که رفتارهای اولیه ی خودشان، همچون گریه کردن در دوران نوزادی یا مکیدن شیر، نوعی رفتار غریزی بوده است.
ما نیز همانند حیوانات، بسیاری از رفتارهای خوب و بدی که از والدین خویش یاد گرفته ایم را به فرزندان مان منتقل می کنیم. اگر بپذیریم که ما نیز در بعضی چیزها مثل حیوانات هستیم و فقط تمایلات و استعدادهای مان ظرف میلیون ها سال تکامل یافته، راحت تر می توانیم به نیازها و خواسته های اصلی و اولیه ی خودمان پی ببریم و بهتر می توانیم خودمان و دیگران را درک کنیم و رمز سعادت و خوشبختی نیز در درک همین نکته است.