کتاب انسان شناسی در دانش مدیریت منابع انسانی ،رویکردی انتقادی اثر مهدی سپهری نشر دانشگاه امام صادق (ع)

دغدغه اصلی این اثر پژوهشی آن است که رویکردهای انسان‌شناختی مدیریت منابع انسانی، دارای نواقص و محدودیت‌های قابل توجهی نسبت به انسان‌شناسی اسلامی می‌باشد. متون آموزشی و کاربردی مدیریت منابع انسانی شیوه مدیریت انسان را از مرحله جذب و جامعه‌پذیر نمودن آن در سازمان تا بازنشست و خارج نمودن آن از سازمان ارائه می‌دهند. این متون، راهنمایی برای مدیران است تا بتوانند به بهترین نحوی از انسان در راستای رساندن سازمان‌ها به اهدافشان بهره‌گیری نمایند. اینکه چگونه و با چه ملاک‌هایی انسان‌ها را جذب و استخدام نمایند، چگونه آن‌ها را هم‌رنگ و هم‌راستا با سازمان نمایند، چگونه بین عملکرد و دریافتی آن‌ها بهترین تعادل را برقرار نمایند، چگونه آن‌ها را به بهترین سطح از بازدهی برسانند و به صورت کلی چگونه ادراکات، نگرش‌ها و رفتار آنان را در راستای بقاء و رشد سازمان‌ها هدایت نمایند، نشان می‌دهد که مدیریت منابع انسانی، انسان را در برخی ابعادش خلاصه نموده و او را در برخی قابلیت‌هایش محصور کرده است. برداشت مدیریت منابع انسانی از انسان با اینکه حاصل سال‌ها آزمون و خطاست، اما به دلیل آنکه با سلوک تجربی و در دامان عالم محسوس و مادی حاصل شده است، مسلماً دارای محدودیت‌ها و نواقصی در ذات خود بوده که رویکرد اسلامی به انسان از آن مبراست. دلیل این مطلب آن است که رویکرد اسلامی به انسان، ریشه در وحی داشته که از هرگونه خطا و نقص مبراست و چون نگاه آن از‌ مراتب عالیه هستی به انسان است، مسلماً انسان را با همه ابعاد و ویژگی‌هایش معرفی می‌کند که این اثر پژوهشی در پی دستیابی به این رویکرد از طریق تتبع در آثار علامه طباطبایی (ره) می‌باشد. واضح است که نتیجه این رویکرد به انسان بدون شک در نظام‌ها، روش‌ها و رویه‌های مدیریتی تأثیر خواهد داشت تا آنجا که منجر به شکل‌گیری مکتبی جدید به نام مدیریت منابع انسانی اسلامی گردد.