سرمایه انسانی در دههای که در آن بر اقتصاد مقاومتی تأکید میشود زمانی به مزیت رقابتی میانجامد که دارائی و سرمایه محسوب شوند. تولید و پرورش انواع سرمایه مورد نیاز جامعه از قبیل سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی، سرمایه روانشناختی و سرمایه معنوی از مهمترین مأموریتهای دستگاههای قانونگذار است. بر اساس تحقیقات، بین این چهار نوع سرمایه و بهرهوری و تعالی سازمانی و جامعه ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس مشاهدات و تحقیقات در جامعه ما، این سرمایهها نیازمند رشد و تقویت میباشند. تعالی و رشد جامعه نیز در گرو توجه به این سرمایههاست. تقویت و پرورش این سرمایهها در جامعه میتواند در راستای تحقق منویات مقام معظم رهبری در بعد اقتصاد مقاومتی و مدیریت فرهنگ حاکم بر جامعه موثر واقع گردد. در بین این سرمایهها، سرمایه اجتماعی جایگاه ویژهای دارد، چرا که بهرهبرداری صحیح از سایر سرمایهها در گرو اعتمادسازی و مشارکت داوطلبانه حاصل از سرمایهاجتماعی است. با توجه به ماهیت اجتماعی بشر طبعاً در این مفهوم انسان نقشی محوری دارد و اساس پدیدههایی چون گروه، سازمان و جامعه است.
با بیان موضوعات در این نوشتار تلاش شده است تا به صورتی عمیقتر به اهمیت و ضرروت این مفهوم در تعاملات و فعلوانفعالات سازمانی و اجتماعی توجه شود. مفهوم سرمایه اجتماعی، ابعاد و مؤلفههای آن توضیح داده شود.