کتاب درمان مبتنی بر غنی ­سازی ارتباط رابرت اف ساکا نشر انتشارات آوای نور

درمان غنی‌سازی ارتباط (RE) توسط برنارد گارنی، جی آر، در سال ۱۹۶۲، بوجود آمد. در آن زمان، او و همسرش لوئیس به صورت مشترک در حوزه­ی بازی درمانی کودکان فعالیت می­کردند، که متأثر از کتاب بازی درمانی (۱۹۴۷) ویرجینیا اکسلاین بود، و خود بر پایه نظریه­ی مراجع - محوری کارل راجرز قرار داشت. در طول دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه­ی بعد گارنی و همسرش در جهت بسط چارچوب و اصول مدل بازی درمانی کودکان منتسب به اکسلاین در جهتی نوین کار کردند، و آن را درمان رابطه خانوادگی نامیدند. اصل هدایت‌کننده گارنی­ها در ایجاد درمان رابطه خانوادگی این عقیده بود که بهتر است در طولانی مدت به جای یک متخصص سلامت روان، یکی از اعضای خانواده به‌عنوان واسطه، فرایند درمانی را اجرا کند (گارنی، ۱۹۶۶؛ گارنی، گارنی و اندرونیکو، ۱۹۶۶). آنها در نهایت استدلال کردند که روابط کودکان با درمانگران موقتی است، در حالی که روابط آنان با والدین خود دائمی است. این مسئله با این ایده همراه شد که شاید بهتر باشد درمانگر به والدین آموزش دهد چگونه با فرزندان خود جلسات بازی درمانی را ترتیب دهد، تا اینکه خود درمانگر این­کار را انجام دهد. گارنی­ها سپس به طراحی یک روش آموزشی پرداختند تا بواسطه­ی آن اصول اساسی و تکنیک­های شیوه­ی بازی درمانی کودکان را به والدین آموزش دهند و به این­صورت والدین به نمایندگان اصلی فرایندی تبدیل شوند که طی آن، درمان کودکان و در حوزه‌ی وسیع تر، درمان خانواده صورت می­گیرد. درمان غنی‌سازی ارتباط محصول ارتباط درمانی بود و در امتداد آن پدید آمد. همانطور که گارنی­ها به آموزش مدل ارتباط درمانی به والدین مشغول بودند، برنارد گارنی از خود می­پرسید چگونه امکان دارد اصول بنیادی مدل راگریان را، که اساس شیوه­­ی ارتباط درمانی بود، گرفت و با هدف ارتقاء رابطه­ی زوجی/زناشویی به رابطه میان والدین اعمال کرد.