کتاب در مدح عشق آلن بدیو نشر چشمه

نیما اسدبیگی

۱۴۰۴-۰۶-۲۱

4

عشق در تاریخ فلسفه همواره امری غریب و طرد شده باقی مانده است، چنان که نیچه و شوپنهاور عمر خویش را در انزوایی خودخواسته و عاری از معشوقه سپری کردند. اگر بخواهیم نماد بارز ضدعشق فلسفی را نشان دهیم، بی‌تردید شوپنهاور است که متافیزیک عشق او ذهن بسیاری، از جمله من، را عمیقاً متاثر ساخته است. اما آلن بدیو، نویسنده اثر مورد بحث که یکی از مهم‌ترین تالیفاتش به شمار می‌رود، عشق را از چهار منظر همزمان مورد بررسی قرار می‌دهد: "عشق، ریاضیات، هنر، سیاست"، نگاهی که امکان وقوع انقلابی در سوژه را در تثبیت رخداد فراهم می‌آورد و بدین‌سان بدیو را به یکی از پرقدرت‌ترین منتقدان پست‌مدرنیسم بدل کرده است،هرچند که نقدهای او نسبت به پسا‌ساختارگرایی، تا حدی، بی‌پایه به نظر می‌رسند. کتاب، با کوتاهی و اختصار خود، عشق را از منظر تثبیت رخداد به وسیله سوژه بازمی‌نمایاند و تجربه‌ای فکری فعال را پیشنهاد می‌کند. البته به زعم من دقیق ترین اظهار نظر راجب عشق را ژاک لکان انجام داده، که می‌گوید "عشق یعنی دادن چیزی که ندارید به کسی که آن را نمی‌خواهد"، که عشق را وارد ساحت نمادین می‌کند.

امین

۱۳۹۷-۰۶-۱۸

4

یه جوری تبلیغ می‌کنید که مخاطب فکر میکنه با کتابی از آلن دوباتن یا جوجو مویز طرفه! کتاب رو فیلسوف چپ‌گرا نوشته و تز اصلیش هم این هست که معانی پست‌مدرن از زندگی در شکلی از روابط اجتماعی ساخته می‌شن که این روابط از جنس روابط بدون توقع یا خالص هستند که ایشون نام عشق رو براش انتخاب میکنه. خواننده ها رو مایوس نکنین، مخصوصا با این ترجمه‌ها

ترجمه در حد فاجعه است. ترجمه کامپیوتری ازین بهتره.