کتاب حاضر شامل دو مقاله با عنوانهای «عقل و ضدعقل در روزگار ما» و «فلسفهی من» نوشتهی کارل یاسپرس فیلسوف آلمانی سدهی بیستم است.
در مقالهی نخست «عقل و ضدعقل در روزگار ما»، یاسپرس عقل را تعریف میکند و سپس نحلههای فلسفی ناسازگار با علم و عقل را که از منظر او در مارکسیسم و روانکاوی تجلی یافتهاند، نقد میکند و پیامدهای ضدعقل این نحلهها را برمیشمرد. در مقالهی دوم «فلسفهی من»، یاسپرس نخست با نگاهی از درون و بر پایهی تجربههای خود، سیر گرویدن خود را به فلسفه روایت میکند، سپس به موضوع تبدیل سنت به بخشی از هویت ما میپردازد و استدلال میکند که ما حقیقت را از منابع موجود در سنت تاریخیمان درک میکنیم. در این بخش، او خصیصههای تاریخ فلسفی فلسفه را تبیین میکند. در پایان یاسپرس به موضوع کشش به مسائل بنیادین در فلسفه میپردازد و این باور خود را میکاود که فلسفه صرفاً آگاهی از گیتی، معرفتشناسی، یا شناخت نظامها و متون تاریخ فلسفه نیست بلکه فلسفه در وجود انسان از رهگذر یافتن خود در قلب زندگی شکل میگیرد.