«رمزاعتماد به نفس، علم و هنر اعتماد به نفس – آنچه زنان باید بدانند» اثری از نویسندگان، کتی کی و کلیر شیپمن است.
قابلیتی وجود دارد که برخی افراد را از دیگران متمایز میکند؛ به راحتی قابل تشخیص است، ولی توصیف آن چندان آسان نیست. با آن میتوان جهان را تسخیر کرد و بدون آن نمیتوان حتی از ابتداییترین پتانسیلها پا را فراتر نهاد. این قابلیت، «اعتماد به نفس» است!
کتی کِی و کلیر شیپمَن، روزنامهنگاران موفق، در کتاب حاضر به دنبال یافتن ژن اعتماد به نفس و پرده برداشتن از تحقیقات جالب و جدید درباره ریشهیابی آن در مغز، به مرزهای علم عصبشناسی سفر کردند. آنها پای صحبتهای بهترین روانشناسان جهان نشستند که توضیح میدادند ما چگونه میتوانیم با اقدام و عمل و مواجهه با خطر، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشیم و اینکه این اقدامات چگونه مسیر ما را تغییر میدهند. آنها با رهبران زن در عرصه سیاست، ورزش، ارتش و هنر مصاحبه کردند تا دریابند که چگونه به این عنصر کلیدی دست یافتهاند. آنها آزمودند که چگونه کمبود اعتماد به نفس میتواند بر رهبری، موفقیت و پیشرفت ما تاثیر بگذارد.
آنها در نهایت به این مسئله میپردازند که اعتماد به نفس تا حدی تحت تاثیر ژنتیک بوده و یک مسئله ثابت روانشناسی نیست. این خبر خوبی است. شما با افکار مثبت یا تلقین به خود (یا فرزندانتان) درمورد اینکه عالی هستید، نمیتوانید به اعتماد به نفس دست یابید. شما هم چنین با صاف نشستن و وانمود به داشتن اعتماد به نفس هم نمیتوانید اعتماد به نفس کافی پیدا کنید. برای این منظور باید کار دیگری انجام دهید: کمتر به خوشحال کردن مردم و کمالگرایی بپردازید و بیشتر عمل کنید و پذیرای ریسک و شکست سریع باشید.
کتاب «رمز اعتماد به نفس» به شکلی الهامبخش، ریزبین و متقاعد کننده نشان میدهد که ما زنان، اگر روی غرایزمان کار کنیم و جرأت داشته باشیم و درست عمل کنیم، میتوانیم شاهد دگرگونی زندگیمان بر پایه اعتماد به نفس باشیم.
این اثر، پرفروشترین کتاب لیست نیویورک تایمز و آمازون در زمینههای خودیاری و زنان است.
بله همه چی در اونجا خوبه نه در اینجا .تو ایران به زنان اصلا اهمیتی داده نشود حتی به حقوقشان حتی بخ دختران و حقوقشان هم توجهی نمیشود .اما در کشورهای دیگر بله بهشون توجهی میشود .یعنی یه نوع حقوق بشر رو قبول دارن تو کشور های دیگه ولی تو ایران قبول ندارن و توجهی هم ندارن و نمیشه در ایران متاسفانه .و معلوم نیست کی بهش رسیدگی شود !
2
مطالب کتاب خوب هستند ولی راوی واقعا بد میخونه. مسئله این هم نیست که کلمات رو بد میخونه و اینا؛ کلا صداشون خیلی خامه. انگار اصلا روی صداشون کار نکردن.
1
به نظرم خیلی کتابه سطحی و بی راهکاریه ، در حد یک تحقیق دانشجویی بی هدف بود البته من دو فصل اول و دو فصل آخر رو خوندم
1
از بس که افتضاح خونده میشه موضوعات کتاب بی سر و ته بنظر میرسه .یا نمیدونم شاید واقعا هم بی سر و ته ه .خلاصه پولتون برای این کتاب هدر ندید