قاسم کشکولی، یکی از داستاننویسان پیشروی معاصر ایران است.
مجموعهداستان «زن در پیادهرو راه میرود» اولین مجموعهداستان او بود که نخستینبار در سال ١٣٧٧ منتشر شد. سپس ، در سال ٧٩، رمان «ناهید» را منتشر کرد.
بعد از گذشت حدود ده سال کار تازهای از او چاپ نشد، تا اینکه در سال ٨٨ رمان «بازی، مهندسی یک رمان» را به بازار ارائه داد. او در این رمان از رازهای نهفتهی طیف مختلفی از انسانها سخن میگوید و بر آن است تا موقعیتهای متفاوت ذهنی را در مواجهه با زمانهای مختلف واکاوی کند.
بارزترین خصوصیت تمام آثار قاسم کشکولی تخیل است. تخیلی که در تمام داستانها و رمانهایش به چشم میخورد و مسیر داستان را هر لحظه در اختیار دارد. او حتی در شبیهسازی سادهترین اتفاقهای زندگی هم از عنصر تخیل استفاده میکند و همین فضای ذهنی، وجهی شخصی به آثار او داده است. داستان پروسه ساخت و نوشتن یک رمان است. به این خاطر همین ساختار است که داستان از خیلی قبلتر، یعنی از شکلگیری سوژه و شخصیتها در ذهن نویسنده آغاز میشود و سپس به مرحله نوشتار و شرح مشکلاتش میرسد.