دیدگاه غالب درباره خاستگاه بلاغت اسلامی آن است که این پدیده از دل پژوهشهای قرآنی و نیز بررسی اشعار عربی سر برآورده است. کتاب حاضر این دیدگاه را به چالش میکشد، و در مقابل، ریشههای بلاغت را در دل فن خطابهی یونان و روم باستان میجوید: اگرچه فن خطابه در بلاغت اسلامی سمت و سویی دیگر یافته است، خطوط کلی آن در آثار بلاغیان مسلمان قابل ردیابی است. علاوه بر این، با توجه به فقدان منبعی جامع در باب تاریخچه و اصول فن خطابهی غرب به زبان فارسی، این کتاب رپر کردن خلاء را نیز به مثابهی وظیفهای ثانوی بر عهده داشته است.