از نظر دانشمندان و فلاسفۀ امروز، جهان هستی به دو بخش فیزیک و متا فیزیک تقسیم میشود. فیزیک، آن قسمتی از هستی میباشد که با ادراکات حسی بشر قابل شناسایی است و آنچه را با حواس پنجگانه نمیتوان درک کرد، متافیزیک نامگذاری میکنند. از نظر فلاسفه و دانشمندان قدیم، جهان فیزیکی از چهار عنصر تشکیل میشد: آب، خاک، باد و آتش.
در فیزیک مدرن جهان فیزیکی از دو ماهیت ماده و انرژی تشکیل میشود. این عناصر اربعه و نیز ماده و انرژی، از یک قانون مشترک و از یک جنس مشترک، تبعیت میکنند و در واقع، یک تعریف مشترک از محتویات فیزیک ارائه میدهند که با ابزارهای متفاوتی شناخته و تعریف شدهاند؛ بهعبارتی دیگر، آب و خاک و باد و آتش، نمایانگرِ چهار حالت ماده هستند که درجات متفاوتی از انرژی حرکتی را بههمراه دارند (جامد، مایع، گاز، پلاسما)؛ آتش فرآیند تبدیل ماده به انرژی است. واقعیت شعلۀ آتش، پلاسما (تجمع الکترونها درخارج از اتمهای یونیزه شده) است و خود آتش، واکنشی شیمیایی است که مادۀ جامد سوختنی را، با استفاده از اکسیژن، به گاز (دی اکسید کربن و نیتروژن و بخار آب) و خاکستر (کربن) تبدیل میکند (ماده و انرژی). آنچه دانش امروز با ابزارهای بسیار پیشرفتۀ خود، از آن سخن میگوید و تعریفی که از جهان هستی ارائه میدهد، در مجموع، چیزی فراتر از این چار چوب دنیای فیزیکی نیست؛ یعنی ماده و انرژی یا به تعبیری همان آب، خاک، باد و آتش.