کتاب روش های تحقیق در سنجش از دور نشر انتشارات دانشگاه تهران

تعاریف سنجش از دور به تعداد کاربردهایی است که از آن استفاده می‌شود. شاید ساده‌ترین تعریف آن «جمع‌‌آوری اطلاعات از یک شیء بدون آنکه با آن تماس برقرار شود» باشد. هرچند این تعریف مختصر، ساده و به‌یادماندنی است، امّا درعین‌حال بی‌اندازه مبهم است. متأسفانه این تعریف سنجش ‌از دور سطح زمین را شامل نمی‌شود. درواقع این تعریف شامل تمامی دستگاه‌های سنجش از دور از قبیل دوربین‌ها، تلسکوپ‌ها، اسکنرهای نوری مکانیکی، آرایه‌های خطی و سطحی، لیزرها، گیرنده‌های رادیویی، سامانه‌های رادار، سونار، زلزله‌نگار، گراویمتر (ثقل‌سنج)، مغناطیس‌سنج، اشعۀ ‌ایکس و سایر کاربردهای پزشکی است. بر همین اساس در این نوشتار بر مشاهدۀ زمین به‌وسیله سنجنده‌های نصب‌شده روی ماهواره‌ها و هواپیما‌ها تمرکز می‌کنیم. با درنظرگرفتن این ملاحظات تعریفی مختصر از سنجش از دور به شرح زیر است: «ثبت اطلاعات بدون تماس مستقیم به‌وسیله امواج فرابنفش، مرئی، مادون‌قرمز و مایکروویو طیف الکترومغناطیس، با بکارگیری ابزارهایی مانند دوربین‌ها، اسکنرها، لیزرها و آرایه‌های خطی و سطحی که در سکوهایی مانند هواپیماها یا فضاپیماها نصب‌شده‌اند، و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از این ابزارها با پردازش تصویر رقومی و بصری». سنجش از دور رشته‌ای جدید است. باید توجه داشت هنوز اصول بسیاری در این رشته نوین در حال تنظیم و ارائه است و ممکن است در بسیاری از زمینه‌ها، ساختارهای پایدار و اصطلاحات علمی وجود نداشته باشد.