در برههای از زمان زندگی میکنیم که تکنولوژی امروز با گذشته خیلی تفاوت کرده است با حضور رسانههای ارتباطی (صدا و سیما و...) دیگر، کودکان و فرزندان ما آن کودکان گذشته نیستند، بلکه با یک آمادگی جسمی و روحی بهتری وارد عرصهی تعلیم و تربیت میشوند. پس باید با شیوههای جدید فرآیند تدریس و با ابزار جدید (فنّاوری روز) وارد کلاس شویم و باید بدانیم که داشتن آگاهی و سواد فنّاوری و ورود فنّاوری جدید به کلاس درس نه تنها مشکلّی و مانعی برای معلّم ایجاد نمیکند بلکه در سهولت بخشیدن به فرآیند آموزش و یاددهی و یادگیری بسیار مؤثّر است.
چرا که تکنولوژی اطّلاعات و ارتباطات به یک ابزار اساسی برای یادگیری دانشجویان تبدیل شده است و برای اثربخشی و کارایی تدریس مؤثّر است.
از دیر باز از آموزش و پرورش انتظار میرفت که نسلهای امروز را برای زندگی و جامعه فردا آماده سازد، در جوامع سنّتی گذشته، تحوّلات به کندی انجام میگرفت، بنابراین شناخت فردایی که باید نسلهای امروز را برای زیستن در آن پرورش داد چندان ضرورت نداشت، امّا امروزه بر اثر پیشرفتهای علمی فنّی که به انقلاب علمی و تکنولوژیکی تعبیر شده است این شناخت ضروری است. در همین راستا از دستاوردهای آموزش نوین مبتنی بر فنّاوری اطّلاعات و ارتباطات محور قرار دادن دانشآموز به جای معلّم مد نظر است. و تغییر نقش معلّمان به عنوان مربی، راهنما و تسهیل کننده می باشد که خود محور قراردادن دانشآموز به جای معلّم و تغییر نقش معلّم موجب میشود انگیزههای یادگیری افزایش یابد و دانشآموز، عنصری فعّال، خلّاق و مؤثّر شود.