کتاب پروژه‌ی رزی

عشق معمولاً در مکان و زمانی غیرقابل‌ تصور و بدون برنامه‌ی قبلی رخ می‌دهد. هیچ دانشمند و پروفسوری برای عاشق شدن و دل باختن نمی‌تواند فرمولی علمی ارائه کند. آیا می‌توان براساس جزوات و کتاب‌های دانشگاه همسر آینده را انتخاب کرد یا باید در انتظار نشست و دید سرنوشت چه تصمیمی برای زندگی می‌گیرد؟ در کتاب معروف پروژه‌ی رزی، «گریم سیمسیون» نویسنده‌ی خوش‌ذوق استرالیایی داستان استاد دانشگاه مقررانی، آراسته و تحلیل‌گری را با زبان طنز به تصویر می‌کشد که در دامان عشق می‌افتد.

درباره کتاب پروژه‌ی رزی

کتاب «پروژه‌ی رزی» The Rosie Project نوشته‌ی «گریم سیمسیون» در سال 2013 منتشر شد. این کتاب درباره‌ی یک استاد دانشگاه به نام «دان تیلمن» Don Tillman است. او مردی دقیق، منضبط و بسیار تیزهوش است که برای تمامی لحظات زندگی‌اش برنامه دارد. او پروفسور ژنتیک یکی از دانشگاه‌های ملبورن است که سال‌هاست به انجام پروژه‌های علمی مشغول است. او باوجود شهرت علمی در روابط اجتماعی ضعیف است و دوستانی کمی دارد. او تا به حال عشق را تجربه نکرده است و بر این باور است می‌تواند با وقایع برنامه‌ریزی شده برای مسئله ازدواجش راه‌حل پیدا کند. او برای یافتن همسر مناسب خودش پروژه‌ای تعریف و مجموعه سؤالاتی تدوین می‌کند. او در میان این پروژه با دختری زیبا و دلربا به نام «رزی» آشنا می‌شود که به دنبال پدرش است. «دان تیلمن» در این مسیر شیفته‌ی «رزی» می‌شود و داستان کتاب «پروژه‌ی رزی» را شکل می‌دهد.

کتاب «پروژه‌ی رزی» اولین اثر نویسنده استرالیایی «گریم سیمسیون» است که پس از انتشار با استقبال خوبی از سوی منتقدان و علاقه‌مندان به ادبیات داستانی روبه‌رو شد. این نویسنده در این داستان گیرا و جذاب مسائل علمی را با زبانی طنزگونه چاشنی قصه‌ای عاشقانه کرده و کتابی خواندنی و پرکشش رقم زده است. این اثر پس از انتشار در استرالیا به‌سرعت به زبان‌های دیگر ترجمه شد و در لیست کتاب‌های پرفروش‌ کشورهای دیگر نیز قرار گرفت. تاکنون بیش از سه و نیم میلیون نسخه‌ از این کتاب در سراسر دنیا به فروش رفته است که نشان از محبوبیت آن است. این داستان در سال 2014 موفق به دریافت جایزه‌ی بهترین کتاب سال از صنعت کتاب استرالیا (Australian Book Industry) شد و محبوبیت بیشتری برای نویسنده‌اش پدید آورد. «گریم سیمسیون» داستان این کتاب را ادامه داد و در سال 2014 جلد دوم آن را بانام «پدیده رزی» The Rosie Effect منتشر کرد که آن هم با استقبال خوبی روبه‌رو شد. جلد سوم این داستان هم بانام The Rosie Result در سال 2019 در استرالیا به چاپ رسید.

درباره گریم سیمسیون نویسنده کتاب پروژه‌ی رزی

«گریم سیمسیون» Graeme Simsion نویسنده‌ و نمایشنامه‌نویس معروف استرالیایی در آکلند نیوزیلند به دنیا آمد. او تحصیلاتش را تا مقطع دکترا در رشته‌ی مدل‌سازی‌ داده‌ها دانشگاه ملبورن به سرانجام رساند و فعالیت در پروژه‌های دانشگاهی را در کارنامه‌ی کاریش دارد. او با انتشار کتاب «پروژه‌ی رزی» نبوغ و توانایی‌اش در نوشتن رمان را به جهانیان نشان داد و موفق به دریافت جایزه بین‌المللی IMPAC ادبیات دوبلین شد. او علاوه برنوشتن رمان، تا امروز بیش از ده‌ها داستان کوتاه و نمایشنامه نیز نوشته و چندین جایزه‌ی بین‌المللی دیگر از آن خود کرده است.

ترجمه کتاب پروژه‌ی رزی به زبان فارسی

کتاب «پروژه‌ی رزی» نوشته‌ی «گریم سیمسیون» با ترجمه‌ی «نرگس جلالتی» از سوی انتشارات کتاب‌سرای تندیس در سال 1395 منتشر شد که نسخه‌ی الکترونیک آن در همین صفحه از فیدیبو برای خرید و دانلود موجود است. این اثر از سوی انتشارات مرکز با ترجمه‌ی «مهدی نسرین» نیز به چاپ رسیده است.

در بخشی از کتاب پروژه‌ی رزی می‌خوانیم

قبل از کنار گذاشتن پروژه پدر، تصمیم گرفتم که تعداد داوطلبان پدر که رزی برآورد کرده بود را بررسی کنم. موردی که پیش آمد این بود که بعضی از آن‌ها را می‌شد به‌راحتی حذف کرد. کلاس‌های پزشکی که تدریس می‌کنم پر از دانشجویان خارجی است. مشخصاً پوست رزی روشن بود. پس بعید به نظر می‌رسید که پدرش چینی، ویتنامی، سیاه‌پوست یا هندی باشد.

ابتدا از تحقیق پایه‌ای شروع کردم. با جستجو در اینترنت برای اطلاعات در مورد فارغ‌التحصیلان پزشکی بر اساس سه‌نفری که می‌شناختم.

نتایج فراتر از انتظاراتم بود، اما حل این مشکل، نیازمند فاکتور شانس بود. تعجب نکردم که مادر رزی از دانشگاه فعلی من فارغ‌التحصیل شده است. در آن زمان، تنها دو دانشگاه پزشکی در ملبورن بود.

من دو تا عکس مناسب پیدا کردم. یکی عکس رسمی از مراسم فارغ‌التحصیلی بود، دیگری اسامی ۱۴۶ دانشجو. بقیه جشن فارغ‌التحصیلی بود، به‌اضافه‌ی یکسری اسامی. ۱۲۴ صورت در عکس مشخص بود، قاعدتاً به این خاطر که بعضی از دانشجوها حضور نداشتند. از زمانی که خرید ژن در جشن‌ها پیش آمد یا بعد از آن، مجبوریم در مورد غایبان تحقیق کنیم. من ثابت کردم که این ۱۲۴ زیرمجموعه‌ی همان ۱۴۶ تا بودند.

انتظار داشتم که تحقیقم یک لیست از فارغ‌التحصیلان و احتمالاً عکس آن‌ها را ارائه دهد. اتفاقی غیرمنتظره پیش آمد. «الآن اونا کجان؟» خوش‌شانس بودم که فهمیدم سی‌امین سالگرد تجدیددیدار برای دانشجویان آن زمان برنامه‌ریزی شده بود.

تاریخ این مراسم سه هفته دیگر بود. باید سریع اقدام می‌کردیم.

شام را در خانه خوردم و به مارکوس کوئینزبری رفتم. متأسفانه رزی آنجا نبود. مسئول بار به من گفت که رژی فقط سه روز در هفته آنجا کار می‌کند. به نظر بعید می‌رسید که درآمد کافی را در اختیار او قرار بدهد، شاید او شغل روزانه‌ی دیگری هم داشت. نسبت به او شناخت کمی داشتم، به‌جز شغلش، و علاقه‌اش به پیدا کردن پدرش. سنش که بر اساس جشن فارغ‌التحصیلی که سی سال پیش بود و به این ترتیب او باید بیست‌ونه ساله باشد. من از جین در مورد این که چطور با او ملاقات کرده بود، پرسیدم.

من حتی اسم مادرش را هم نمی‌دانستم تا او را از روی عکس بشناسم.

مسئول بار مهربان بود، بنابراین یک آبجو و مقداری آجیل سفارش دادم و یادداشت‌هایی را که آورده بودم دوباره مرور کردم. شصت‌وسه مرد در عکس حضور داشتند، و تنها دو تا خانم در کنار عکس بودند. بعضی‌ها که سفیدپوست نبودند به‌وضوح مشخص بودند، اگرچه به‌اندازه‌ای که انتظار داشتم نبود.

عکس مال سی سال قبل بود و هنوز هجوم دانشجویان چینی شروع نشده بود. به این ترتیب بسیاری از دانشجویان در مراسم تجدیددیدار حضور پیدا می‌کردند و فرصت مناسبی برای آزمایش از آن‌ها به وجود می‌آمد.