کتاب درخت ها همیشه همین شکلی می مانند نشر گفتمان اندیشه‌ معاصر

بعد زل می­زنم به درخت‌هایی که بلند و تنومند دو طرف خیابان را پرکرده‌اند، همه‌اش تقصیر همین درخت‌هاست، همین جوی آب که دارد شره کنان پایین می­ریزد، همین کوهی که از اینجا هم پیداست، اگر اینها نبودند اصلا من عاشق نمی­شدم! و بعد صدای خنده‌های هر دویمان می­پیچد لای همین درخت‌هایی که می­دویدیم، اصلا نعیمه می­دانست صدای خنده که می­پیچد توی خیابان چه شکلی است؟!