کتاب بهتر نیست به جای دعوا با هم صحبت کنیم...

یادداشت مترجم:

رشد سرسام آور آمار طلاق، زنگ خطری است که مدتهاست به صدا درآمده و باید هرچه سریع تر در فکر ریشه یابی و یافتن راه حل های مناسب و موثر آن بود.
به نظر می رسد بشر متمدن و تحصیل کرده(!) امروزی بسیار کمتر از پدر و مادرها و نیاکان خود دغدغه خانواده ای آرام و باصفا را دارند و برای تفاهم، صلح، صبر و کوتاه آمدن چندان ارزشی قائل نیستند. در واقع، بیشتر آنها خانواده را میدان جنگی می بینند که به هر قیمت و وسیله ای باید حریف خود را مغلوب کنند. گفت وگوهای منطقی و ارتباطهای سازنده کلامی جای خود را به لجبازی، مشاجرات تند لفظی، دعوا و کتک کاری، قدرت نمایی و سوءاستفاده از نقاط ضعف طرف مقابل داده است. متاسفانه، این مرض مسری بوده و حتی خانواده های چندین و چند ساله را مبتلا کرده است.
به راستی چه باید کرد؟ از کجا باید شروع کرد؟ به نظر می رسد بهترین روش برای مقابله با این بلای خانمانسوز همان شگرد همیشگی است: ریشه یابی، و سپس ارائه بهترین راهکارها.
در این کتاب، یکی از مهم ترین علل دعوا در میان زن و شوهرها یعنی کنار گذاشتن تعاملهای کلامی، گفت وگوهای صریح و روشن و گوش کردن به حرف های طرف مقابل با زبانی ساده و موجز توضیح داده شده است، و سعی شده حتی الامکان راهکارهایی مناسب و عملی برای آنها ارائه گردد. همه ما، حتی افراد مجرد و زوجهای موفق، می توانیم نکات کلیدی و مهمی را در این کتاب پیدا کنیم، که مسلماً روزی به کار ما خواهد آمد.

یادداشت نویسنده:

در سراسر کتاب با دو اصطلاح مسبّب خشونت و قربانی خشونت روبه رو می شویم.
مسبب خشونت همان عامل اصلی یعنی شخصی است که رفتارهای خشن و ناهنجار از او سر می زند. (اغلب مردان)
قربانی خشونت در زندگی خانوادگی طرف مقابل مسبب خشونت است که مورد تهاجم و حمله او قرار می گیرد. (اغلب زنان)

تعریف فشرده ای از خشونت

خشونت آفت و بلای جهانی است که آشکار و پنهان در تمام لایه ها و طبقات اجتماع، خانواده، مدرسه، خیابان، محل کار وجود دارد. در بعضی از کشورها، خشونت به طرز وحشتناکی رایج و فراگیر است. خشونت می تواند علنی، فردی، گروهی، سازماندهی شده و یا مخفیانه، زیرزمینی، عمدی و ناگهانی باشد. در هر صورت، خشونت برهم زننده تعادل و مخلّ امنیت و سلامت روحی و روانی فرزندان کنونی و کودکان سابق ــ که اکنون به بزرگسالی رسیده اند ــ می باشد.
هم اکنون، خشونت در زمره عوامل اصلی مرگ و میر افراد ۱۵ الی ۴۴ ساله در دنیا محسوب می گردد.
در حال حاضر، با توجه به انتقال سریع اخبار و اطلاعات به نظر می رسد که خشونت بیش از هر زمان گریبانگیر جوامع بشری شده است تا حدی که عده ای آن را اجتناب ناپذیر و جزء لاینفک زندگی بشری قلمداد می کنند. در طول قرن ها و سال های متمادی، پاسخ افراد به خشونت چندان تغییری نکرده است (چشم در مقابل چشم، دندان در برابر دندان، قانون زور) و قوانین اجتماع به مجازات کردن متجاوز، محدود کردن تعرضات و اقداماتی کمابیش جدی برای پیشگیری خلاصه شده است.
و ما اکنون عواقب این روش ها را می بینیم و بیهوده به دنبال علل آن می گردیم و با نگاه خود به تحلیل شرایط دلخواه و مطلوب می پردازیم. اما به نظر می آید هنوز خلایی بزرگ در شناخت و درک علت اصلی خشونت و سرچشمه آن وجود دارد.
ما به خوبی احساس می کنیم که خشونت های موجود می توانند از آموزش، تربیت، ایدئولوژی، باورهای اعتقادی و فرهنگی سرچشمه گرفته باشند.
عکس العمل ما در برابر خشونت بسیار جدی است زیرا هر یک از ما، حتی کسی که زیر چتر عدم خشونت پناه گرفته، می تواند در معرض تهدید و خطر خشونت دیگران قرار بگیرد.

سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۶ خشونت را طی بیانیه ای چنین تعریف کرده است: «کاربرد افراطی یا تهدید به اعمال زور و خشونت علیه خود، دیگری و یا گروهی از افراد که منجر به جراحت، صدمه و یا مرگ شخص (اشخاص) می گردد.»
من قصد دارم این تعریف را به حیطه رفتارها، روش ها، گفتارها و حرکات غیر عمد مضر گسترش بدهم. رفتارهایی که به خاطر اتفاق افتادن در زمان و شرایطی خاص، آسیب های وحشتناکی به شخص وارد کرده و تعادل درونی او را به خطر می اندازد.