کتاب راهنمای پژوهش های محله ای شهر تهران سال 1392 اثر حسین نوری نیا نشر انتشارات تیسا

به دنبال سیاست جدید شهرداری تهران در راه تبدیل شدن به یک نهاد اجتماعی، طرح مدیریت محله برای تمرکززدایی در ادارۀ امور شهری با مشارکت شهروندان و نیز مقابله با تصمیم‌گیری‌های آمرانه و بدون درنظرگرفتن خواست و مطالبه مردم از سوی مسئولان، اجرایی شده است. این طرح دستاوردهایی در زمینه هویت‌یابی محلی و استفاده از ظرفیت مشارکت و همکاری شهروندان و توجه به اولویت‌ها و نیازهای محلی به همراه داشته است، اما مشارکت شهروندی ساکنان محله‌های تهران در طرح‌های مدیریت محله‌ای تابعی از حس تعلقی است که ساکنان محله‌ها به محله خود دارند. همچنین موفقیت نهایی و پایدار طرح مدیریت محله‌ای و نهادهای محله‌ای که در راستای اجرایی شدن این طرح در تهران تأسیس شده‌اند، بیش‌ازپیش بسته به شناسایی، رسمیت‌یافتن و تقویت ساختار محله در جایگاه یک واحد مستقل اجتماعی است. ساختار محله و مفهوم همسایگی در تهران همچون سایر کلان‌شهرهای دنیا و همانند سایر پدیده‌های اجتماعی تنها شامل فضای فیزیکی متشکل از ساختمان‌های آجری و کوچه‌ها و پیاده‌روهای آن نیست، بلکه‌ این ساختار بر پایۀ روابط و کنش‌های معنادار انسانی است که شکل می‌یابد؛ درواقع کالبد محله، از حس تعلق محله‌ای جان می‌گیرد.