مدیریت استراتژیک فرهنگی (ماتریس فرهنگی) به معنای آگاهی همهجانبه از تغییر و تحولات محیط فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، منطقهای و بینالمللی با رویکرد آیندهنگر به منظور تدوین، طراحی، مدلسازی،سیاستگذاری و برنامهریزی جامع فرهنگی (با درک واقعیتها، محدودیتها و منابع موجود) جهت نیل به اهداف و آرمانهای نظام فرهنگی است. اساساً مدیریت استراتژیک فرهنگی با هدف شناخت نقاط ضعف و قوت و فرصتها و تهدیدهای محیط درونی و بیرونی، چون چراغی روشن مسیر و جهت استراتژیهای فرهنگی را به ما میآموزد؛ ضمن آنکه به انسجام، کارآمدی و اثربخشیهای میان اجزای نظام فرهنگی نیز منجر خواهد شد. به عبارت دیگر، مدیریت استراتژیک فرهنگی میان آرمانها و چشمنداز با نهادهای سیاستگذاری، ساختارها، مدیریت، برنامهریزی، عملکرد و نظارت و ارزشیابی انسجام درونی و بیرونی تعادل ایجاد کرده و آنها را به صورت یک اندام هارمونیک در جهت اهداف و آرمانهای معین سوق میدهد.
آنچه به عنوان پرسشهای اساسی و محوری دستاندرکاران همایش مطرحشده عبارتند از: نظام برنامهریزی فرهنگی شهر تهران چگونه باید باشد؟ موانع و چالشهای نظام برنامهریزی فرهنگی شهر تهران کدامند؟ و در نهایت راهکارهای رسیدن به نظام برنامهریزی جامع فرهنگی درتهران کدامند؟