کتاب بازگشت به دریاچه ژنو و داستان های دیگر اشتفان تسوایک نشر نون

هنگامی که نور سحرگاهی کناره‌‌های دریاچه را روشن می‌کرد، چهره آن مردِ عریان هم اندکی روشن شده بود. لبخند کودکانه‌ای از میان دهان گشاد و ریش پر‌پشت او نمایان گشت. یکی از دست‌هایش را بالا می‌برد و مثل اینکه سؤالی داشته باشد، مدام کلمه‌ای شبیه «ر‌وسیا» را تکرار می‌کرد و با تکرار هرباره آن و نزدیک‌تر شدن به ساحل چهره او نیز شاد‌تر می‌شد. سرانجام قایق به ساحل خزید و کس و کار صیاد که به این شکار عجیب خیره شده بودند، غوغایی به راه انداختند، چون در تور به جای ماهی، مرد عر‌یانی را می‌دیدند.