کتاب مجموعه شاهکارهای 5 میلی متری، اقیانوس جلد 2 جان چیور نشر افق

دارم یادداشت‌های روزانه‌ام را می‌نویسم چون معتقدم جانم در خطر است! در ضمن راه دیگری هم به ذهنم نمی‌رسد که ترس‌هایم را ثبت کنم. نه می‌توانم این‌ها را به پلیس گزارش کنم، علتش را بعداً برایتان می‌گویم، و نه به هیچ‌ کدام از دوستانم اطمینان دارم. تازگی‌ها اعتماد‌به‌نفسم را شدیداً از دست داده‌ام و همین‌طور از نظر عقلانیت و نوع‌دوستی آسیب‌های جدی به من وارد آمده. این‌ها مسائلی‌ آشکارند که بحثی درشان نیست، اما همیشه ابهام‌های دردناکی وجود دارند که چه کسی را باید مقصر این بلایا بدانیم. شاید باید خودم را مسئول بدانم. بگذارید برایتان مثالی بزنم. دیشب با همسرم کورا نشسته بودیم سر میز شام می‌خوردیم. ساعت شش و نیم بود. تنها دخترمان دیگر با ما زندگی نمی‌کند، از اینجا رفته. ما این روزها در آشپزخانه غذا می‌خوریم، سر میزی مزین به یک تنگ شیشه‌ای با ماهی قرمزی در آن. کالباس سرد داشتیم با سالاد سیب‌زمینی. وقتی اولین قاشق از سالاد را در دهانم گذاشتم، فوری آن را تف کردم. زنم گفت: «ای بابا! می‌دونستم این‌طور می‌شه. شیشه‌ی بنزین سفید فندکت رو گذاشتی تو انباری، لابد من با سرکه عوضی گرفتم!»