کتاب مزامیر

مزمور اوّل

«۱»خوشا به حال کسی که به مشورت شریران نرود و به راه گناهکاران نایستد و در مجلس استهزاکنندگان ننشیند. «۲» بلکه رغبت او در شریعت خداوند است و روز و شب در شریعت او تفکر می کند. «۳» پس مثل درختی نشانده نزد نهرهای آب خواهد بود که میوه خود را در موسمش می دهد و برگش پژمرده نمی گردد و هر آنچه می کند نیک انجام خواهد بود. «۴» شریران چنین نیستند. بلکه مثل کاه اند که باد آن را پراکنده می کند. «۵» لهذا شریران در داوری نخواهند ایستاد و نه گناهکاران در جماعت عادلان. «۶» زیرا خداوند طریق عادلان را می داند. ولی طریق گناهکاران هلاک خواهد شد.

مزمور دوّم

«۱» چرا امّتها شورش نموده اند و طوایف در باطل تفکر می کنند. «۲» پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران باهم مشورت نموده اند. به ضدّ خداوند و به ضدّ مسیح او. «۳» که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خود بیندازیم. «۴» او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می کند. «۵» آنگاه در خشم خود بدیشان تکلّم خواهد کرد و به غضبِ خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت. «۶» و من پادشاه خود را نصب کرده ام. بر کوه مقدس خود صهیون. «۷» فرمان را اعلام می کنم، خداوند به من گفته است. تو پسر من هستی امروز تو را تولید کردم. «۸» از من درخواست کن و امّتها را به میراث تو خواهم داد و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید. «۹» ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست. مثل کوزه کوزه گر آنها را خُرد خواهی نمود. «۱۰» و الآن ای پادشاهان تعقّل نمایید. ای داوران جهان متنبّه گردید. «۱۱» خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید. «۱۲» پسر را ببوسید مبادا غضبناک شود و از طریق هلاک شوید. زیرا غضب او به اندکی افروخته می شود. خوشا به حال همه آنانی که بر او توکل دارند.

مزمور سیّم

مزمور داود وقتی که از پسر خود ابشالوم فرار کرد

«۱» ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده اند. بسیاری به ضدّ من برمی خیزند. «۲» بسیاری برای جان من می گویند. به جهت او در خدا خلاصی نیست سِلاه. «۳» لیکن تو ای خداوند گرداگرد من سپر هستی. جلال من و فرازنده سر من. «۴» به آواز خود نزد خداوند می خوانم و مرا از کوه مقدّس خود اجابت می نماید سِلاه. «۵» و اما من خسپیده به خواب رفتم و بیدار شدم. زیرا خداوند مرا تقویت می دهد. «۶» از کرورهای شلوغ نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته اند. «۷» ای خداوند برخیز. ای خدای من مرا بِرَهان. زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی. دندانهای شریران را شکستی. «۸» نجات از آن خداوند است، و برکتِ تو بر قوم تو می باشد سِلاه.

مزمور چهارم

برای سالار مغنّیان بر ذوات اوتار

«۱» ای خدای عدالت، من چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کرَم فرموده دعای مرا بشنو. «۲» ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود و بطالت را دوست داشته دروغ را خواهید طلبید سِلاه. «۳» امّا بدانید که خداوند مرد صالح را برای خود انتخاب کرده است و چون او را بخوانم خداوند خواهد شنید. «۴» خشم مگیرید و گناه مورزید. در دلها بر بسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید سِلاه. «۵» قربانیهای عدالت را بگذرانید و بر خداوند توکل نمایید. «۶» بسیاری می گویند کیست که به ما احسان نماید. ای خداوند نور چهره خویش را بر ما برافراز. «۷» شادمانی در دل من پدید آورده ای. بیشتر از وقتی که غلّه و شیره ایشان افزون گردید. «۸» به سلامتی می خسپم و به خواب هم می روم. زیرا که تو فقط ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می سازی.

مزمور پنجم

برای سالار مغنّیان بر ذوات نفخه

«۱» ای خداوند به سخنان من گوش بده. در تفکر من تامل فرما. «۲» ای پادشاه و خدای من به آواز فریادم توجّه کن. زیرا که نزد تو دعا می کنم. «۳» ای خداوند صبحگاهان آواز مرا خواهی شنید. بامدادان (دعای خود را) نزد تو آراسته می کنم و انتظار می کشم. «۴» زیرا تو خدایی نیستی که به شرارت راغب باشی و گناهکار نزد تو ساکن نخواهد شد. «۵» متکبّران در نظر تو نخواهند ایستاد. از همه بطالت کنندگان نفرت می کنی. «۶» دروغ گویان را هلاک خواهی ساخت. خداوند شخص خونی و حیله گر را مکروه می دارد. «۷» و امّا من از کثرت رحمت تو به خانه ات داخل خواهم شد و از ترس تو به سوی هیکل قدس تو عبادت خواهم نمود. «۸» ای خداوند به سبب دشمنانم مرا به عدالت خود هدایت نما و راه خود را پیش روی من راست گردان. «۹» زیرا در زبان ایشان راستی نیست. باطن ایشان محض شرارت است. گلوی ایشان قبر گشاده است و زبانهای خود را جِلا می دهند. «۱۰» ای خدا ایشان را ملزم ساز تا به سبب مشورتهای خود بیفتند و به کثرت خطایای ایشان، ایشان را دور انداز زیرا که بر تو فتنه کرده اند. «۱۱» و همه متوکلانت شادی خواهند کرد و تا به ابد ترنّم خواهند نمود. زیرا که ملجاء ایشان تو هستی و آنانی که اسم تو را دوست می دارند در تو وجد خواهند نمود. «۱۲» زیرا تو ای خداوند مرد عادل را برکت خواهی داد. او را به رضامندی مثل سپر احاطه خواهی نمود.