آلدو کاروتینو در این کتاب از خواننده دعوت می کند تا از درون به عشق بنگرد و درباره آن بیندیشد.او باورهای جاری در مورد عشق و عاشقی را به چالش می کشد و با توسل به شعر شاعران، سعی دارد رنج وسردرگمی، خیانت، حسادت، نیاز به قدرتف اغواگری،هویت گم کردگی و فانتزی های اروتیک را که با رابطه عشقی همراهند و به صورت دیگری قابل بیان نیستند، براساس مفاهیم روانشناسی یونگی توضیح داده، به نحوی قابل فهم روشن کند که "عشق"به اصطلاح نقص کارکردی نیست، بلکه زاده آرزومندی بشر برای اصالت یافت و رسیدن به خود واقعی اوست.