تقویم و تقویمنگاری متشکل از سیزده بخش است که بعضاً براساس تقسیمبندی جغرافیایی و بعضاً براساس تقسیمبندی موضوعی تدوین شدهاند و مبحث را از جنبههای گوناگون تکمیل میکنند. بخش یک و دو به «واژهشناسی» و «ارکان گاهشماریها» میپردازد. موضوع بخش سه، که متشکل از سه قسمت است، «گاهشماری در کشورهای عربی» نام دارد و در بخش چهار ذیل «گاهشماری در ایران» در سه قسمت اصلی و چند قسمت فرعی، موضوع گاهشماری در ایران پیش از اسلام و دورههای پس از اسلام، و نیز انواع گاهشماری محلی رایج در ایران بررسی میشود. بخش پنج در دو قسمت جداگانه به گاهشماری در افغانستان و در شبهقاره هند میپردازد. موضوع بخشهای شش و هفت و هشت به ترتیب گاهشماریهای دوازده حیوانی، سلوک، و یهودی و مسیحی است. بخش نه «تاریخگذاری اسناد» نام دارد، بخش ده «گاهنامه / تقویم» و بخش یازده «تبدیل تاریخ». و نهایتاً بخشهای دوازده و سیزده که شاید برای خوانندگانی که علاقه چندانی به مباحث تخصصی درباره موضوع ندارند، جذابیت بیشتری داشته باشد: «گاهشماری در ادب فارسی» و «گاهشماری و فرهنگ».