معرفی، خرید و دانلود کتاب طهرانی

در حدو سال ۱۳۱۷ یا ۱۳۱۸ شمسی، که اولین سرشماری صورت گرفت، تهران جمعیتی معادل ۳۰۰ هزار نفر داشت. در این زمانه شناسنامه اجباری شده بود و هیچ کاری بدون داشتن شناسنامه صورت نمی‌گرفت. روی نقشه، تهران به صورت هشت ضلعی ناقص الاضلاعی بود که با خندقی که به دورش حفر شده بود از زمین‌های اطرافش جدا می‌شد. شهر با سیزده دروازه با خارج ارتباط داشت. عرض خندق دور شهر حدود ده متر و نیم بود که در زمان ناصرالدین شاه ایجاد شده بود. این خندق محل زندگی الواط و اراذل و فقرا و کولی‌ها و... بود. حدود شمال شهر تهران موازی خیابان شاهرضا (انقلاب فعلی) نرسیده به پیچ شمیران تا کمی بعد از چهارراه کالج بود. مرز غربی در چهارراه شاه (چهارراه جمهوری)؛ مرز شرقی در مسیر خیابان شهباز – ۱۷ شهریور فعلی – تا بعد از میدان ژاله – میدان شهدا فعلی – و مرز جنوبی شهر تهران در امتداد خیابان شوش تا میدان شوش بود.