کتاب هیچ چیز اتفاقی نیست نشر افراز

بچه کجا است؟ اگر شیر نخورد، می‌میرد. چرا این‌همه صدا می‌آید؟ بوی خون، بوی باروت، بوی تن‌هایی در تنهایی. من کجا هستم؟ او نیست. من هستم. هوا شرجی و دم‌کرده است. می‌لرزم. صدای آوار شدن همه‌چیز در گوش‌هایم می‌پیچد. آژیر آمبولانس‌ها یک لحظه قطع نمی‌شود. داشتم رخت پهن می‌کردم. دو تا جغجغه خریده بود. گفتم: «چرا دو تا؟» گفت: «صورتی، اگر دختر شد؛ آبی، اگر پسر. خندید. گفتم: «هنوز که خیلی وقت داریم.» گفت: «باید تو را ببرم.» آسمان آبی نبود، پف‌کرده و سرخ بود. زنی خاک به سر می‌ریخت. همه‌جا روشن از منورها بود. نمی‌خواستم بروم. دیوارها و آدم‌ها به رنگ خون. چه همهمه‌ای...