ناتالیا گینزبورگ از کودکی شعر میسرود و سپس به داستانسرایی روآورد. درباره کارش میگوید: «نمیتوانستم غیر از این حرفه دیگری داشته باشم.» و نیز: «گرچه موسیقی را نمیفهمم، در نوشتن همیشه وزنی را دنبال میکنم.»
کتاب حاضر، که شرح زندگی او از بدو تولد تا ظهور و سقوط فاشیسم است، گرچه بافتی داستانی دارد، مثل دیگر آثار او صریح و اقتباسی از واقعیت است. خود او، در مقالهای، این صراحت و میل به حقیقتگویی نویسندگان معاصر را متأثر از جنگ و مصایبی میداند که در مبارزه با فاشیسم متحمل شدهاند. غیر از آن، اخلاقگراست و مهارتی در بهکارگیری تکگوییهای آموزنده دارد؛ تکگوهایی چنان شخصی که انگار مخاطب آنها تنها خودش است. در هر صفحه از آثار گینزبورگ شیوه خاص او در زنبودن آشکار است: بیانی گاه انباشته از رنج امّا همیشه صریح و ساده؛ با وجود این، انگار شرکت آگاهانه او در رنجها و شادیهای این دوران، از حرارتی درونی مایه میگیرد.