کتاب مجموعه مقالات پژوهشی بیست و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر(تئاتر تجربی تئاتر شهرستان ت نشر انتشارات نمایش

انسان به وسیله توانایی‌های جسمی و روحی خود با جهان ارتباط برقرار می‌کند یکی از این عناصر ارتباطی دیدن است. عمل دیدن انسان را قادر می‌سازد تا جهان پیرامون خود را ببیند و با آن‌چه در آن می‌گذرد ارتباط برقرار کند. اما نگاه کردن از سوی انسان به‌طور ارادی و برای مقصودی خاص و با دقت انجام می‌شود. با تأمل در اجرای نمایش خیابانی در می‌یابیم بخش عمده‌ای از تماشاگران را رهگذران اتفاقی تشکیل می‌دهند. باید با حفظ انسجام و پیوستگی طوری عمل کرد تا تماشاگری که از نیمه نمایش به اجرا روی آورده است نیز انگیزه ماندن و نگاه کردن داشته باشد، زیرا اجرای نمایش خیابانی با طریق مشارکت و مداخله تماشاگران حاصل می‌گردد و ارتباط تئاتری با تماشاگر آغاز و پایان می‌یابد. حال چگونه می‌شود در حین اجرای نمایش خیابانی تماشاگر را شکار کرد و تماشاگری پویا و اندیشمند را مخاطب قرار داد، تا او را به جای خیره شدن (دیدن) به نگاه کردن درست و عمیق عادت داد؟