کتاب مهارت یادگیری، نیاز اساسی زندگی نشر انتشارات عارف کامل

آیا زندگی موجب یادگیری می‌شود یا یادگیری زندگی را بهبود می‌بخشد؟ آیا یادگیری مهارت اساسی زندگی است؟ اگر هست چرا؟ آیا یادگیری به زندگی رونق و دوام می‌دهد و یا زندگی یادگیری را ضروری می‌نماید؟ سئوال‌های بالا و پرسش‌هایی از این دست، سئوال‌هایی هستند که همواره در اذهان مردم وجود داشته و هر از گاهی به شیوه‌ها و گونه‌های مختلف مطرح شده‌اند. در این بحث سعی خواهیم کرد به این پرسش‌ها پاسخ دهیم. واقعیت این است که زندگی و یادگیری لازم و ملزوم یکدیگر هستند، نه بدون یادگیری می‌توان درست زندگی کرد و از آن لذّت برد و نه بدون زندگی یادگیری اتفاق می‌افتد. به عبارتی ابتدا باید انسان یا هر موجود دیگری زنده باشد، نفس بکشد و توان حرکت و اندیشه داشته باشد تا در پی آن بتواند چیزی یاد بگیرد که بوسیله آن راحت و لذت‌بخش، زندگی کند. بنابراین، زندگی هدف است، یعنی هدف آفرینش اصلاً زندگی کردن انسان است. چنان که خداوند در آیه شریفه (لولاک لمّا خَلقتَ الافلاک) می‌فرماید: همه چیز را بخاطر انسان خلق کردیم. امّا یادگیری برای رسیدن به یک زندگی شرافت‌مندانه و امیدبخش و رضایت‌مدار وسیله است. وسیله‌ای است که اگر کسی بدست آورد، زندگی خود را از طریق آن بهبود می‌بخشد و از بودن خود کسب رضایت کرده و با امید و نشاط زندگی می‌کند. بوسیله‌ی اندوخته‌های باارزش و هدفدار، می‌تواند سبب تغییر و تحولاتی عظیم و کشف و اختراعی شگفت‌آور شود. به عبارتی باید گفت: هر لحظه زندگی یادگیری است و هر یادگیری موجب بهبود بالندگی زندگی است. چنان که روان‌شناسان گفته‌اند، انسان و زندگی او محصول دو عامل اساسی وراثت و محیط است. وراثت است، به علت اینکه ویژگی‌هایی را هر موجودی از نسل قبلی خود (پدر و مادر) دریافت کرده و با خود به دنیا می‌آورد.