همهی ما میدانیم که اختلاف نسلها همیشه وجود داشته و خواهد داشت. میدانیم نسل پیشین که نقش والد، معلم، مشاور، قانونگذار و... را دارند با نسل پسین که نقش فرزند، شاگرد، مُراجع و قانونپذیر را دارند، بسیار متفاوتاند. نسل پیشین به تجربیات و حفظ ارزشها تأکید دارند و نسل پسین به نوجوییها و خلق روشهای جدید علاقه دارند. نسل قبل به حفظ گذشته و نسل بعد به ساختن آیندهای متفاوت تمایل دارند.
چالشهای دو نسل آنقدر جدی و قوی است که حتی مناسبات قوی خانوادگی قادر به محو کردن تأثیرات پرتنش آن نیست. این چالشها در دورهی نوجوانی فرزندان، بین آنها و والدین شدت میگیرد و گاه مهمترین مسئلهی خانواده میشود. منظور از نوجوانی دورهای است که از ۱۱ سالگی تا ۲۰ سالگی طول میکشد و بزرگترین رویداد آن، وقوع بلوغ و مهمترین دستاورد آن، دستیابی به هویت است.