محمد سهرابی با وجود طبع شاعرانهاش از میان تمامی قوالب بیان ادبی، مینیمال را برای روایت از چند فراز زندگی حضرت زهرا (س) انتخاب و مجموعهای از آنها را در قالب کتاب «اقیانوس آلام» منتشر کرده است. قالب مورد نظر سهرابی از این منظر قالبی بسیار بکر و ناب و کمتر تجربه شده برای روایت از موضوعی است که نیاز به بیانی پر احساس و تأثیرگذار برای جلب نظر مخاطب آن هم در میان انواع متنهای مشابه دارد.
اما این کتاب تنها در بیان ورایت مینیمال خود نیست که باعث جذب مخاطب میشود؛ بلکه مخاطب این بار بدون اینکه نشانی از متنهای مشابه در این اثر ببیند، خود را در مواجهه با متنی مییابد که با زبانی بسیار عادی و صمیمی نوشته شده است. زبانی که مخاطبان سهرابی میدانند زبان بیان و گفتمان خود اوست؛ زبانی که او همواره در کلامش برای روایت از اهل بیت (ع) از آن استفاده کرده و بسیار بیپیرایهتر و صیقلخوردهتر از بیان عرفانی او در اشعارش است.
از سوی دیگر یکی از رویدادهای قابل اعتنای این کتاب استفاده بسیار فراوان راوی از احادیث معتبر برای ساختاردهی به متن است. سهرابی در این کتاب هر فصل کوتاه از روایت خود را از یک حدیث برگرفته است. در واقع مینیمالهای وی را میشود شرحی توصیفی از سوی او برای برخی احادیث روایت شده درباره بانوی دو عالم دانست که با ذوق ادبی وی تبدیل به یک روایت داستانی بکر و کمتر خوانده شده دانست و توالی داستانی آنها نیز رفته رفته به این متن ساختار یک داستان بلند داده است.