کتاب روحانیت بهائیان (از سخنرانی های حجت الاسلام فلسفی تا قصد مهاجرت آیت الله بروجردی از ایران نشر انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی

مرجعیت تقلید شیعه در جامعه‌ی اسلامی ایران به عنوان نایب امام معصوم غایب(ع)، جایگاه مهم و نقشی سرنوشت‌ساز دارد و در بزنگاه‌های تاریخی خطیر به صیانت از کیان و هویت ایرانی پرداخته است. ویژگی منحصر مرجعیت شیعه استقلال از حکومت‌ها می‌باشد و این ویژگی به اتکای مردم متدین، چنان قدرتی به مرجعیت داده است که در مواقع سرنوشت‌ساز حافظ دین و ملت در مقابل تعرض قدرت‌های خارجی و حکومت‌های داخلی باشد. دوران زعامت آیت‌الله‌العظمی بروجردی از دوره‌های مهم قبل از شروع نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام است. در اغلب تواریخ غیرمذهبی چنان القا می‌شود که آیت‌الله بروجردی مرجعی غیر سیاسی بوده است، در حالی که مبارزات آن مرجع عظیم علی‌الاطلاق شیعه، حکایت از ایفای وظیفه و رسالت مرجعیت به نحو احسن دارد. از فرازهای حیات سیاسی ایشان مبارزه‌ای اساسی و اصولی با فرقه‌‌ی سیاسی بهائیت- ساخته و پرداخته‌ی استعمارـ می‌باشد. این مبارزه در سال ۱۳۳۴، با سخنرانی‌های مهم حجت‌الاسلام فلسفی (زبان‌گویای اسلام) به‌ اوج خود رسید و در نتیجه‌ی این مبارزات و فشار عمومی رژیم پهلوی مجبور شد حَظیرﺓالقدس (مرکز بهائیان تهران) را در پناه قوای مسلح خود حفاظت نماید. فرقه‌ی سیاسی بهائیت که به عنوان ستون پنجم استعمارگران خارجی در ایران ـ از تهدیدات جدی ملی که در خدمت صهیونیسم هم در آمده است ـ از طرف مرجعیت عظام شیعه خطری برای هویت و کیان ایران اسلامی تلقی شد. درباره‌ی این فراز مهم مبارزات آیت‌الله العظمی بروجردی منبع مستقل وجود نداشت، با توجه به این کاستی، پژوهش در این باب ضروری می‌نمود.