کتاب سقوط آزاد نشر مروارید

ژنرال خانه­اش را در خیابان ترک کرده است. اتاق سرایدار هنوز سر جایش است، و بخش بالایی آن از فراز دیوار بلندی که دورتادور چند هزار متر خلنگزار و باغستان کشیده شده، به سمت پیاده­روی عریض برون­زد دارد. حالا خانه در اختیار بیمه­ی اجتماعی است و زندگی در همسایگی این مرکز برایم چندان مایه­ی افتخار نیست. محله­های فقیرنشین با قبل فرق کرده­اند، یا شاید دیگر فقیرنشین نیستند. راتن راو نقشه­ای گردوخاک‌گرفته است در میان انبوهی از خاک‌وخُل و پاره­آجر. آدم­هایی که زمانی آنجا یا در محله­هایی مشابه زندگی می­کردند، حالا در مجتمع‌های مسکونی منظمی، که از شیب تپه در آن‌سوی درّه بالا خزیده، زندگی می­کنند. آنها پول دارند، ماشین، تلویزیون. هنوز هم گاهی چهارنفری در یک اتاق می­خوابند، اما روی تخت­های‌شان شمدهای سفید هست.