کتاب تجلّی کمالات الهیه در صفات محمّدیه نشر انتشارات مولی

بدان که خداوند تبارک و تعالی را اسمایی ذاتی است که عالم کون را راهی برای معرفت و شناخت آن‌ها نیست، و آن‌ها نزدش مستأثر بوده و در غیبش برای خویش برگزیده است. خداوند سبحان از روی بخل آن‌ها را از بندگانش پنهان نداشته است، بلکه از جهت قالب آنان است که امکان معرفت آن‌ها را ندارند و آن اسمای ذاتی مستأثر، تنها از خصوصیات او سبحانه و تعالی می‌باشد. برخی اسماء از بعضی از خلقش پنهان است و برای بعض دیگر مباح می‌باشد، پس آن‌ها از خصوصیات خواص او تعالی می‌باشد. پس این اسماء، بعضی از خواص را به سبب علوّ و بلندی اصل و حصول استعداد و پاکی محل، به خود اختصاص می‌دهند؛ چون آن‌ها عین اویند. از این جهت آنان ـ بعد از معرفتشان بدان‌ها ـ نزد او مستأثراند، برای این‌که آنان همویند. اگر گویی که آن‌ها مستأثراند، درست است و اگر بگویی غیرمستأثراند، بازهم درست است؛ بنابراین آن‌ها از وجهی مستأثراند و از وجهی دیگر غیرمستأثر. و او را اسمائی است که بدان‌ها خویش را به خلقش می‌شناساند و معلوم می‌کند. آن‌ها هم او را بدان اسماء می‌شناسند، و این اسمای شناساننده خلق بسیار و بی‌شمار است، و جمع‌شان یکصد و سی و هفت اسم است که خداوند سبحان در کتابش بدان‌ها نامیده شده است. این یکصد و سی و هفت اسم، اسمای حسنای او را که نود و نه اسم‌اند فرا می‌گیرد، و اسم «رحمان» این اسمای حسنا را فرا می‌گیرد، و آن‌چه را که اسم «رحمان» او فرا گرفته است، اسم «الله» او که رویهم یکصد اسم او می‌شود فرا گرفته.