معلولان بخش بزرگی از زندگی خود را در تعاملات اجتماعی می گذرانند ودر محیط های اجتماعی مثل دانشگاه، مراکز خرید، محیط های تفریحی و معابر عمومی و مکان های دیگر با وجود معلولیت و استفاده از ابزارهای کمک حرکتی مانند واکر و ویلچر وغیره برای تعاملاتاجتنماعی خود با مشکل رو به رو هستند. فراهم نبودن بسترهای لازم برای این دست افراد آنها را به دیگران وابسته کرده و در برخی موارد موجب حذف آنها از محیط های شهری شده است. در این نوشتار از بین تجربه های مختلف افراد دارای معلولیت بر تجربه زیسته آنها در روابط اجتماعی تمرکز شده است.