در «ابدیت» و «جاودانگی»، هرگز «بعد زمان» مطرح نیست. در ماورای زمان، در عرصهای برتر از گذشته و کنون و آینده، «ابدیت» برای همیشه حاکم است. ابرمردی چون امام علی(ع) به ابدیت تعلق دارد و گذشت قرون، در حیات معنوی او، مفهوم مصطلح خود را میبازد، از اینرو، سخن او هم فقط سخن تاریخ سپری شده نیست، همواره سخن روز است، سخن ابدیت بیپایان و سخن حق پرفروغ است. و «نهجالبلاغه»ی او هم یک میراث فرهنگی جاودانهای است که نمیتوان بر آن بهائی تعیین نمود.