تقدیر همان بود که در شب پایانی رقم خورد، هنگامیکه نادر مصمم شد که فرزند را بکشد. فرزندکُشی البته رسمی دیرین بود در میان شاهان که نادر، خود آنرا نکوهیده میداشت اما لحظهای رسد که حتی فرزانگان نیز مجنون شوند. دانیم که دو چیز فرزانگان را مجنون کند: «تخت» و «تاج». ایندو، عزیزتر از خانوادهاند در پیشگاه شاهان. پس نادر گفت که فرزند را بر سفره چرمین، رو به قبله گذارند.