در این رمان با شخصیت دیگری از عین القضات همدانی مواجه می شویم که البته جدا از شخصیت های عاشقانه او نیست اما در کل، حسد جنبه های جدیدی از زندگی این شخصیت را بررسی می کند. و کیمیایی خودش می گوید : «عین القضات از زندگی آمده است . زندگی مردمانی که ما بجز کتاب ها و رسالات و احتمالا روایت ها منبع دیگری درباره آن ها نداریم و آن ها هم اغلب درباره اندیشه های آن هاست تا این که به شکلی جزئی تر به زندگی روزمره آن ها پرداخته باشدمن در عین القضات دغدغه ام نوشتن از زندگی آنان بوده است.