کتاب پیچک‌های تجریدی پریناز ایزدیار نشر انتشارات سبزان

پیچک نام گیاهی است که در زبان عربی آن را عَشقه می‌نامند؛ و تجرید در لغت به معنای برهنگی است و در عرفان مفهومی است در مقابل مادیت. عنوان این نوشته «پیچک‌های تجریدی» نیز، به برهنگیِ عشق از عالم ماده اشاره دارد. و عشق را یک مفهوم انتزاعی و مجرد از ماده بیان می‌کند.

در این نوشته، تلاش بر این بوده تا با بهره‌گیری از منابع و دیدگاه‌های مختلف، در باب آشنایی با عشق، قدمی برداشته شود. لذا علاوه بر نگارشِ درآمد، که متشکل از مطالب و منابع جامعه‌شناختی، روان‌شناختی، فلسفی و عرفانی است، قصه‌ای گردآوری شده تا از منظر ادبیات نیز به این مسئله پرداخته شود. این روایت داستانی را می‌توان، دریچه‌ای در نظر گرفت که با کمک ادبیات انتزاعی خود، چشم‌اندازی شاعرانه، نمادین و تأویلی از مطالبِ درآمد ارائه می‌دهد.

داستان متشکل از چهار بخش کلی است که ارتباط زمانیِ متوالی ندارند. هرکدام بخشی از داستان را روایت می‌کند. بخش یکم با رویکرد دانای کل زوایای پنهان داستان را باز می‌کند و بخش دوم به زبان اول‌شخص از احساسات و تجربه‌های خویش سخن می‌گوید تا خواننده را بدون واسطه با آنچه بر او گذشته آشنا کند. بخش سوم را نامه‌هایی تشکیل می‌دهد که شخصیت‌های داستان برای هم نوشته‌اند و پرده از ابهامات دو بخش پیشین برمی‌دارد؛ و در نهایت بخش چهارم که با بازگشت دانای کل پایان روایت را رقم می‌زند.