کتاب گنج‌نامه اثر ابراهیم فرجی پور لاکه نشر انتشارات سبزان

محمدی‌فر چهره مصمم و نام‌آشنای تاریخ کوه‌نوردی ایران همچنان در اوج است ... داوود محمدی‌فر به تعبیر نگارنده پدر تاریخ کوه‌نوردی ایران است. چهره مصمم و اراده بلند او نشان از همت والایی است که او را از دیگران متمایز می‌کند. سابقه و پیشینه محمدی‌فر در نوشتن و نگارش بی‌تردید به‌عنوان چهر ماندگار در گردآوری و تدوین تاریخ کوه‌نوردی ایران قابل‌ستایش است. اما او متواضعانه و سرشار از انرژی آنچه را که انجام داده و منتشر شده را ناچیز و وظیفه اندک خویش به جامعه کوه‌نوردی می‌داند. کتب منتشره از محمدی‌فر به شمارگان سی و چند جلد رسیده و به‌عنوان تاریخ مرجع کوه‌نوردی ایران جایگاه بلندمرتبه‌ای دارد. در دیدار چهره ماندگار نگارنده تاریخ کوه‌نوردی نیم‌نگاهی زیرکانه با اتاق ایشان متوجه اسناد و مدارکی شدم که به باور خود همانند مرکز انتشارات با انبوهی از پست‌ها و کاغذ پاره‌ها و یادداشت‌هایی بود که به‌تدریج جمع‌آوری و در گوشه و کنار انباشته شده بود. همگان می‌دانند نوشتن و نگارش در همه حال و در هر شرایطی کار دشوار و سختی بوده و نویسنده گاهی برای یک قطعه عکس و یا مطلب تاریخی باید ساعت‌ها در کتب و نشریات در پی اسناد و سوابق به جستجو بپردازد و در این عرصه چه زحماتی در پی خواهد داشت که یاد آری آن در چند جمله به‌ظاهر آسان اما به‌مراتب دشوار و جای تعمق دارد. نگارش تاریخ و تدوین فرهنگ لغات و واژه‌های کوه‌نوردی اثر ماندگاری است که سالیان متمادی از سوی محمدی‌فر و ناشر سبزان منتشر و نسبت به دیگر کتب از ویژگی خاصی برخوردار است که تاریخ‌نگار لازم است با دقت و حوصله نسبت به صحت و سقم متن و همچنین منابع آن دقت نظر داشته تا اعتماد مخاطب و خواننده را جلب نماید. محمدی‌فر همواره با مطالعه و مراجعه به کتب تلاش کرده در آثار خود و در پاورقی کتب نام نویسنده و منبع ذکر گردد که نقطه قوت ایشان در نقل‌قول و امانت‌داری می‌باشد. عناوین تاریخ کوه‌نوردی حاکی از آن است که نگارنده به کنه مطالب اشراف داشته و بر اساس نیاز جامعه کوه‌نوردی و خاستگاه اجتماعی مطالب تدوین شده است که حائز اهمیت می‌باشد. خاطره‌ای از کتاب (خشم کوهستان) آنگاه که محمدی‌فر جوانی چالاک و رعنا و عضو سازمان کوه‌نوردی تنسینک. هیلاری بود و به‌اتفاق دو نفر از یاران در اسفند سال 1336 به قله دماوند صعود کردند (کولاک دماوند آخرین تلاش مذبوحانه خود را به کار می‌بست اما دیگر دیر شده. آری ما پیروز شده بودیم و امیدهایمان به بار نشسته بود و قله را صعود کرده بودیم) و اکنون محمدی‌فر، موسپید عرصه کوه و قلم هنوز بارقه‌های امید در جسم جان داشته و با نگارش کتب تاریخی و اندیشه ورزی هنوز صعود می‌کند وبر بلندای قلم نام محمدی‌فر پرآوازه است. او همچنان تلاش می‌کند تا تجارب گران‌قدر خود را همپای بانوی مهربان و همراه همیشگی در خلوت خانه به تحریر آورده و اینک دوستداران متون تاریخ کوه‌نوردی مشتاقانه منتظر اثری ماندگار دیگر همانند گذشته چشم‌به‌راه هستند. او همواره در کنار ما خواهد ماند و جامعه کوه‌نوردی نیز قدردان زحمات او خواهد بود.