کتاب زمستان در سوکچو الیزا سوآ دوسپن نشر شالگردن

دوباره نگاه کردم، متوجه شدم جوهر را نمی‌بینم. تمام چیزی که می‌دیدم فضای سفید میان خطوط بود، نور جذب کاغذ شده بود. برف از داخل کاغذ زده بود بیرون؛ آن‌قدر واقعی که می‌شد لمسش کرد مثل یک ایدئوگرام چینی. قاب های دیگر را وارسی کردم. چارچوب های شان انگار کج و معوج و تار شده بود گویی شخصیت اصلی در تقلا بود خودش را از زندان قاب ها رها کند. زمان کش آمده بود.