کتاب دختران طبقه 13 هلن فایفر نشر گویا

دوری پِینتر هفده‌ساله روی تخت دراز کشیده بود و تصویرهای زیراکس شده از هتل پارکر نیویورک دوروبرش ریخته بود. این‌که گفته شود او به آن ساختمان و تاریخچه‌اش وسواس داشت دست‌کم گرفتن موضوع است. آن هتل چهارده طبقه‌ی ساخته‌شده از آجرهای قرمز ساختمانی نمادین بود. آنجا که زمانی قبله‌ی همه نوع از هنرمندان به شمار می‌رفت گذشته‌ی تاریکی داشت... همین‌طور آمار تعداد بالای غیرعادی‌ای از قتل‌ها و خودکشی‌ها. آن بالکن‌های ساخته‌شده از آهن سیاه ‒ و این موضوع که چهارده طبقه داشت ‒ حال و هوایی را به آن می‌بخشید که بیشتر هتل‌های شهر آن را نداشتند. حالا اشاره به شبح‌زده بودنش به کنار، که دلیل واقعی مجذوب‌شدن دوری بود. او عاشق تماشای بازپخش برنامه‌های قدیمی مربوط به اشباح بود. حساب تیک‌تاک محبوب او دیدارهایی از موزه‌ی اد و لورن وارن را نشان می‌داد. آن‌ ویدئوها به‌قدری او را می‌ترساندند که خودش را خراب می‌کرد، ولی نمی‌توانست دست از تماشای آن‌ها بردارد. دوری چیزی درباره‌ی هتل پارکر نشنیده بود تا این‌که همراه با پدر و مادرش چند روز در آن اقامت کرد و در آن زمان متوجه شد که برنامه‌ی تلویزیونی موردعلاقه‌اش تحقیق خاصی به مدت سه شب از آن هتل به عمل‌آورده بود. هوای درون راهروهای هتل یک‌جورهایی برانگیزاننده بود و او بلافاصله احساس کرد عاشق آن مکان شده است. اگرچه آن‌ها در طبقه‌ی نهم اتاق گرفته بودند ‒ نه در طبقه‌ی انگشت‌نمای سیزدهم ‒ باز هم تا دلتان بخواهد همه چیز وحشت‌انگیز بود. دوری بدترین کابوس‌های عمرش را روی تخت چرخ‌دار آن اتاق دید، خواب‌هایی درباره‌ی سایه‌ی سیاهی که او را در راهروهای خالی هتل دنبال می‌کرد. هر روز ساعت 3 صبح لرزان از خواب بیدار می‌شد، قلبش به‌تندی می‌تپید و از این‌که می‌دید در اتاقی همراه با پدر و مادرش است و تنها نیست خیالش آسوده می‌شد. روز اول، وقتی برای خرید بیرون رفته بودند به مادرش التماس کرد که او را به مدت یک ساعت در کتاب‌فروشی عظیم بارنز و نوبل در خیابان پنجم تنها بگذارد. در آنجا کتابی پیدا کرد که جزئیات تاریخچه‌ی هتل پارکر را ارائه می‌کرد و کتاب دیگری که «شبح‌زده‌ترین هتل در نیویورک» نام داشت. دوری با پول‌توجیبی‌اش هر دو کتاب را خرید، بعد آن‌ها را به کافی‌شاپ طبقه‌ی اول برد، برای خودش یک آیس کافی سفارش داد و خودش را در صفحه‌های آن کتاب‌ها غرق کرد. پس از آن بود که در یک تالار گفت‌وگوی آنلاین که درباره‌ی شکارچیان شبح بود، عضو شد و به دنبال کسی گشت که بتواند برای او دسترسی به هتل پارکر را فراهم کند تا در آن به شکار شبح مشغول شود، بدون این‌که او را بگیرند و بیرون بیندازند.