کتاب ایوک ابراهیم نجف‌زاده میدانی نشر صاد

از یک سمت به دریای کاسپین-خزر- ختم می شود که بزرگترین دریاچه ی روی زمین است و از سمت دیگر به کوهستان بلند و پهناور پتیش خوارگر-البرز و جنگل های باستانی هیرکانی. افسانه دیوان مازنی در دل چنین سرزمینی به دنیا آمد و قد کشید و آوازه اش به تمام سرزمین های دور و نزدیک رسید. افسانه می گوید زمانی که زروان- ایزد ایزدان تپوران- خاک مقدس تپوران را بنا نهاد دیوان مازنی را نیز آفرید تا برای همیشه حافظ این آب و خاک باشد دیوان در کنار دیگر ساکنان تپوران هزاران سال در صلح و عشق و دوستی زندگی می کردند اما از آنجا که هیچ خوشی دائمی نیست بلا ها یکی یکی از راه رسیدند دیوان به آن روزگار{روزگارناسازگار} می گفتند.با یورش اژی هاکه خون آشام همه جا را ظلم و سیاهی و تباهی فرا گرفت دیگر خبری از جشن های با شکوه و آیین های باستانی نبود و نوای مازندرانی سرود از دشت ها به گوش نمی رسید. ایزدان باید کاری می کردند پس پیردیو نهصد ساله و فرزانه ی تپوری را احضار و به او ماموریت می دهند تا ایوک- دیو کودک دلاورزاده ی جنگل ونگ زدا را به عنوان منجی واپسین تپوران به بزرگان هفت خاندان معرفی و او را برای نبرد نهایی آماده سازد و نبردی سرنوشت ساز که سرنوشت سرزمین تپوران را برای همیشه رقم می زد.

آنا می خواست با حنای خاطرات خوش گذشته تلخی های روح و ذهن برادر کوچک را به رنگ دیگری در آورد پس دست دراز کرد و یال اسبش را که در باد پاییزی به رقص درآمده بود نوازش کرد و بعد دستی هم به کمر برادر کوچک تر کشید که پشت سرش نشسته بود. گویی می خواست او را به خواندن ادامه ی ترانه ی محبوب تپورانی ها وا دارد.